Folie à deux, στο Θέατρο Σφενδόνη

Η θεατρική παράσταση Folie à deux εμπνεύστηκε από την αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν. Η Κριστίν και η Λεά Παπέν, ύστερα από επτά συναπτά έτη στην υπηρεσία της οικογένειας Λανσελέν, κατακρεούργησαν τις κυρίες του σπιτιού. Η έρευνα για την ιστορία των αδελφών ξεκίνησε από την κοινή ανάγκη των ηθοποιών Δήμητρας Σπανούλη και Σαμπρίνας Μπροντέσκου να τις δικαιολογήσουν, αναζητώντας την αιτία πίσω από την εγκληματική πράξη. Το όραμά τους για τη δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης βασισμένης στα πρόσωπα του διασημότερου εγκλήματος στη Γαλλία μοιράστηκε η χορογράφος και αρχιτέκτονας Πηνελόπη Μωρούτ, η οποία επιμελείται τη σκηνοθεσία και την κίνηση.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Η παράσταση ακροβατεί στα όρια του πραγματικού και φανταστικού χρόνου, στη λεπτή ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και συμβολισμού. Τα σώματα των ηθοποιών καλούνται να απομακρυνθούν από προκαθορισμένες, αναγνωρίσιμες φόρμες. Να αναζητήσουν και να επικαλεστούν νέους τρόπους να σωματοποιήσουν γεγονότα και αναμνήσεις, συναισθήματα και ευσεβείς πόθους. Η κίνηση και ο λόγος αποκτούν ισάξια βαρύτητα σε αυτή την προσπάθεια απεικόνισης αντίρροπων στοιχείων: ανάμεσα στο ανθρώπινο και το μηχανικό, το οικείο και το παραμορφωμένο, οι χαρακτήρες των αδελφών Παπέν ξεδιπλώνονται επί σκηνής. Με κινήσεις συγκεκριμένες και λεπτομερείς, ο χώρος γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο παίρνει μορφή η σχέση της Κριστίν και της Λεά.

Η παράσταση συνιστά ένα συνονθύλευμα υλικών εμπνευσμένων από το χορό και το θέατρο, την αρχιτεκτονική και τον κινηματογράφο. Άλλοτε αντίθετα, άλλοτε συμπληρωματικά, όμως πάντα άρρηκτα συνδεδεμένα, τα σώματα των ηθοποιών σμιλεύουν το χώρο, δημιουργώντας εικόνες και διαδρομές, οι οποίες ενοποιούν όλα τα στοιχεία αυτής της παράστασης – τα σώματα, το χώρο, το σκηνικό – σε ένα ποιητικό ψυχογράφημα.

Ο θεατής, ως μάρτυρας αυτής της σωματικής και ψυχολογικής κορύφωσης, καλείται και αυτός να στραφεί περισσότερο στην αιτία παρά στο αιτιατό, αναζητώντας τον έμμεσο αυτουργό αυτής της αποτρόπαιης δολοφονίας της 2ης Φεβρουαρίου 1933.

Λίγα λόγια για το έργο:

Η Christine και η Lea Papin είναι «κορίτσια για όλες τις δουλειές». Εργατικές, σεμνές, διακριτικές και αποτελεσματικές, με άλλα λόγια : άψογες. Είναι οι υπηρέτριες που κάθε αστικό σπίτι θα επιθυμούσε να έχει. Κι όμως, το Φεβρουάριο του 1933 δολοφόνησαν τα αφεντικά τους, την Κυρία και τη Δεσποινίδα του σπιτιού στο οποίο εργάζονταν επί επτά χρόνια. Το έγκλημα συγκλόνισε τη γαλλική κοινωνία της εποχής και παραμένει ένα από τα πιο στυγερά αλλά και τα πιο αινιγματικά εγκλήματα, γιατί τόσο τα κίνητρα όσο και οι ακριβείς συνθήκες του παραμένουν ως σήμερα αδιευκρίνιστες. Ταξική εξέγερση ή παρανοϊκή ψύχωση;

Ταυτότητα Παράστασης

Απόδοση – Σκηνοθεσία: Πηνελόπη Μωρούτ
Πρωτότυπο κείμενο: Ζωρζίνα Τζουμάκα
Σύλληψη ιδέας: Gardenal Collective ( Δήμητρα Σπανούλη, Σαμπρίνα Μπροντέσκου )
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιάννης Κρητικόπουλος
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Φωτογραφίες – Βίντεο: Δώρα Δημητρίου
Οργάνωση Παραγωγής: Too Far East Productions
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη

Παίζουν: Σαμπρίνα Μπροντέσκου, Δήμητρα Σπανούλη