Η πρακτική της Ελένης Ζούνη εστιάζει στις ιδιότητες και στα χαρακτηριστικά μερικών από τα πιο αγαπητά της μέσα, όπως το μελάνι και το κάρβουνο σε χαρτί και καμβά. Γι’ αυτήν, κάθε μεμονωμένη επιφάνεια είναι ικανή να μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο τοπίο ανερμήνευτων σημειώσεων, σκέψεων, ονείρων και γνωστικών υπολογισμών, απροσδιόριστων σε πρώτη ανάγνωση για τον θεατή.

Το οπτικό λεξιλόγιο της Ζούνη λαμβάνει την έμπνευσή του από μια συνεχή φιλοσοφική αναζήτηση και διερεύνηση του εσωτερικού εαυτού και των τρόπων που ο υποσυνείδητος νους έρχεται σε σύγκρουση με θραύσματα της πραγματικότητας.

Το modus operandi της εικαστικού διαβιβάζει την αίσθηση μιας μυστικιστικής και πνευματικής δύναμης. Το δημιουργικό της ταλέντο ευθυγραμμίζεται με ένα υπερ-συνειδητό διαλογιστικό μονοπάτι με το οποίο αυτή συνδιαλέγεται, κάθε φορά που έρχεται σε ενεργό διάλογο με τον καμβά της. Τα έργα της εγκαθιδρύουν ένα συνονθύλευμα νοητικών πληροφοριών, μια αρχειοθέτηση καθημερινής ενδοσκόπησης αποσαφηνίζοντας την αφαιρετική πρόταση ενός άδηλου και αινιγματικού πεδίου ύπαρξης.

Όμως, η Ζούνη ενδιαφέρεται επίσης και για τους πολυεπίπεδους μηχανισμούς που όλοι μας αναπτύσσουμε κατά την εξελικτική διαδικασία μιας αλληλεξαρτώμενης σχέσης με τη φύση και τον τρόπο με τον οποίο είναι εφικτό όλοι μας να συνυπάρξουμε και να επωφεληθεί ο ένας από τον άλλο. Η θάλασσα, ο ουρανός, ο άνεμος και τα φυσικά φαινόμενα που στο σύνολό τους καθορίζουν τη Γη, και κατά συνέπεια εμάς τους ανθρώπους, μετουσιώνονται όλα σε ζωτικά στοιχεία ενός αέναου κύκλου εντός του οποίου όλα και όλοι είναι αναπόφευκτα αλληλένδετα.

Η έκθεση Mindscapes συνιστά μια κατάθεση εκτίμησης και ευγνωμοσύνης προς την αξία της ύπαρξης, ταυτόχρονα συγκροτώντας μια σφαίρα απύθμενης εσωτερικότητας. Είναι εκεί όπου ο χρόνος, ο τόπος και το συναίσθημα ανακατατάσσονται διαρκώς δομώντας μια συμφωνία αιθέριας γαλήνης, απόλυτης αρμονίας και ισορροπίας.

Κείμενο: Δρ Κώστας Πράπογλου