Ο Παναγιώτης Ράππας παρόλο που σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική, από τα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε κυρίως με τον κινηματογράφο και το animation.
Γεννημένος στην Ύδρα στις 29 Σεπτεμβρίου 1960, είναι: animator, storyboard artist, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών κυρίως animation και ζωγράφος. Σπούδασε Χαρακτική και Animation στην Γερμανία. Έχει εργαστεί για όλα σχεδόν τα μεγάλα στούντιο παραγωγής του Hollywood (Warner Bros, Universal, Paramount, Nickelodeon, Disney και DreamWorks) αλλά και για πολλές Ευρωπαϊκές συμπαραγωγές 2D και 3D Animation (Trick Company, Passion Pictures, A-Films, Munich Animation, Filmax, Cartoon Saloon).
Ο βασικός κορμός του έργου του, αφορά τα παιδιά και ιδιαίτερα την προσαρμογή παιδικής λογοτεχνίας σε ταινίες κινουμένων σχεδίων. Το έργο του έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Έχοντας μεγάλη εμπειρία σε θέματα οργάνωσης της παραγωγής ταινιών animation, συχνά αναλαμβάνει τον ρόλο ειδικού συμβούλου για αντίστοιχες παραγωγές, ενώ κατά καιρούς διδάσκει μέσα από σύντομα εντατικά σεμινάρια την τέχνη του animation σε Σχολές Καλών Τεχνών και Κολέγια. Επίσης έχει εργαστεί για το Θέατρο, ένα από τα μεγάλα ενδιαφέροντα του δίπλα στη ζωγραφική και έχει εικονογραφήσει βιβλία για παιδιά.
Το ηλεκτρονικό βιβλίο «Little Emily» που σχεδίασε βασισμένο το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Το κοτσάνι του πετροκέρασου», κέρδισε το βραβείο καλύτερου διαδραστικού βιβλίου της χρονιάς για παιδιά προσχολικής ηλικίας στα KidscreenAwards. Πρόκειται για τον σημαντικότερο φορέα βράβευσης παιδικού τηλεοπτικού και διαδικτυακού περιεχομένου στις ΗΠΑ. Αυτόν τον καιρό σχεδιάζει σκηνικά και τρισδιάστατες προβολές για την όπερα ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ που έχει γράψει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου πάνω στο ομώνυμο έργο του Herman Melville σε μια παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Είναι ισόβιο μέλος της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Κινηματογράφου των ΗΠΑ (A.M.P.A.S.) με δικαίωμα ψήφου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στα έργα που εκθέτει ο καλλιτέχνης, ο Χρόνος, η Μνήμη και ο Τόπος, είναι τα τρία βασικά στοιχεία που τον απασχολούν. Παρατηρώντας, προσεκτικά τις ακουαρέλες του, τα sketch books, αλλά και τα virtual έργα που είναι έτοιμα να ξεπηδήσουν από την οθόνη, διαπιστώνει κανείς ότι ενώ οι τόποι και τα τοπία, εμπεριέχουν και εμπεριέχονται μέσα στη ζωή και την καθημερινότητα του καλλιτέχνη και είναι υπαρκτά, ταυτόχρονα μοιάζουν σα να ξεπροβάλλουν από παραμύθια ή cartoon, χωρίς να έχουν εξωτερικές μορφολογικές ομοιότητες. Αυτό οφείλεται κυρίως, στο ότι ενώ υπάρχει ένα κεντρικό θέμα, οι λεπτομέρειες χάνονται… χωρίς να εξαφανίζονται… απλά αποκτούν άλλες διαστάσεις. Μέσα από το αμυδρό φως τα σχήματα χορεύουν… εξαϋλώνονται και γίνονται χαϊκού.
Άλλωστε όλα στο έργο του Παναγιώτη Ράππα, ξεκινάνε και εκτυλίσσονται σαν ένα χαϊκού. Έχοντας μελετήσει και επηρεαστεί από την Γιαπωνέζικη Τέχνη, πολλά στοιχεία στο έργο του προέρχονται από αυτήν. ’’ Η οξεία παρατήρηση σ’ ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει, η τεχνική του χαϊκού, μ’ έχει οδηγήσει στο τρόπο που προσπαθώ να αποτυπώσω μία στιγμή που περνάει και την μοναδικότητα της. Έτσι που να προκαλέσει, αν τα καταφέρει μετά, μία πολλαπλή ανάγνωση: δεύτερες σκέψεις σε σχέση με το χρόνο, την διάρκεια, ποιο είναι το σημαντικό, ποιο όχι, τι μένει τελικά από όλα αυτά που βλέπουμε και πως τα διαμορφώνει και τα συγκρατεί η μνήμη’’, υποστηρίζει ο καλλιτέχνης.
Επιμέλεια Έκθεσης: Έφη Μιχάλαρου,
Κριτικός Τέχνης & Επιμελήτρια Εκθέσεων
