Δύο τσέλα φέρνουν την Άνοιξη στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Save the dates: 21 Μαρτίου και 25 Απριλίου!

Δύο καλλιτέχνες, των οποίων η καριέρα απογειώθηκε από την πρώτη τους νεότητα και βρίσκονται ακόμη στο απόλυτο σφρίγος της ηλικίας και την απόλυτη ακμή της καλλιτεχνικής τους διαδρομής, θα φέρουν κυριολεκτικά την άνοιξη στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, και τους περιμένουμε με ενθουσιασμό! Ναρέκ Χακναζαριάν και Ενγκάρ Μορώ. Πού αλλού, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ολόκληρη η καλλιτεχνική περίοδος 2024-2025 χαρακτηρίστηκε από την ιδέα της άνοιξης. Από την πρώτη συναυλία της σεζόν, στην οποία ακούστηκε η Συμφωνία «της Άνοιξης» του Ρόμπερτ Σούμαν, μέχρι τις 11 Απριλίου που θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε την Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ, το μοτίβο της αναγέννησης της φύσης διατρέχει το φετινό πρόγραμμα της ΚΟΑ. 

Βίοι παράλληλοι

Αν και ανήκουν οριακά στην ίδια γενιά – ο Μορώ γεννήθηκε το 1994, ενώ ο Χακναζαριάν το 1988 – οι δύο διάσημοι πλέον μουσικοί μοιράζονται πολλά κοινά στην τροχιά που έχουν διαγράψει μέχρι σήμερα στη μουσική. Και οι δύο διακρίθηκαν από πολύ νωρίς, οι καριέρες τους ξεκίνησαν με πολύ σημαντικά βραβεία και η εξέλιξή τους ήταν ταχύτατη. Οι δύο τσελίστες συνυπήρξαν και ήταν οι μεγάλοι νικητές στον διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι το 2011, ο Χακναζαριάν με το Α’ βραβείο και το Χρυσό Μετάλλιο και ο Μορώ με το Β’ βραβείο. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, και οι δύο κατέκτησαν άμεσα το διεθνές κοινό, και μάλιστα με τις κριτικές να συγκλίνουν και να εστιάζουν στην επικοινωνία που αναπτύσσουν με τον ακροατή.

Η καθοριστική επιτυχία του 2011 και η υποδοχή των νικητών από την κριτική

Οι τόσο σημαντικές διακρίσεις τους σε έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς  στάθηκαν το ξεκίνημα για μια λαμπερή πορεία στις σκηνές του κόσμου, μια πορεία που φάνηκε ήδη από τις πρώτες τους εμφανίσεις μετά τον περίφημο διαγωνισμό στη Μόσχα. Η αποδοχή τους από τους μουσικοκριτικούς έδειχνε από τα πρώτα εκείνα χρόνια της καριέρας τους ότι οι δύο τσελίστες έμελλε να διαγράψουν παράλληλες τροχιές στον μουσικό κόσμο.

Για παράδειγμα, ο Ντέιβιντ Κάρλιν, εκδότης του διαδικτυακού περιοδικού Bachtrack, είπε για τον Εντγκάρ Μορώ το 2011 ότι «στοιχηματίζει ότι ο 19χρονος (τότε) Παριζιάνος πρόκειται να έχει μια απαστράπτουσα καριέρα», μιλούσε για τη συναρπαστική σκηνική του παρουσία και κατέγραφε ότι ο Μορώ «ρίχνεται ολόκληρος στη μουσική» και «κερδίζει ολοκληρωτικά το ακροατήριο». Με πολύ παρόμοιο ενθουσιασμό μιλά σε κριτική της και για τον Χακναζαριάν η Σούζαν Μάιρον, η οποία το 2012 έγραφε στο The Boston Musical Intelligencer: «αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει το παίξιμό του είναι η επίδρασή του στον ακροατή. Υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στο παίξιμο και τους τυχερούς που βρίσκονται στο ακροατήριο. Αυτή η προσωπική σύνδεση, αυτό το πάθος και αυτό το χάρισμα, που δεν κερδίζει μόνο διαγωνισμούς, αλλά και τις καρδιές των ανθρώπων».

Τι λένε οι ίδιοι για τη μουσική

Εκτός των παλαιότερων κριτικών, ενδιαφέρον υλικό για τους μουσικούς αποτελούν τα ίδια τα λόγια τους, ο τρόπος δηλαδή που αποκαλύπτονται οι προσωπικότητές του στις συνεντεύξεις τους. 

Ο Μορώ λέει στο Radio France ότι το Κοντσέρτο τού Σοστακόβιτς, το οποίο πρόκειται να ερμηνεύσει και στην Αθήνα, τον ακολουθεί από τα χρόνια των σπουδών του και το έπαιξε πρώτη φορά στα δεκαεπτά του χρόνια. Μεταφράζοντας τα λόγια του, αυτό το Κοντσέρτο «ζει μέσα του». Μουσικός που σκέφτεται τις πιο λεπτές αποχρώσεις της μουσικής, ο Μορώ λέει: «προσπαθώ να το προσεγγίσω στο φως του κυνισμού τού Σοστακόβιτς. Αναζητώ την αντίθεση ανάμεσα στη βία και την ευγένεια, την ουτοπία και την ονειροπόληση», στοιχεία που συνυπάρχουν κατά τον ίδιο στο έργο.

Ο Ναρέκ Χακναζαριάν στις συνεντεύξεις του δίνει μεγάλη έμφαση στο στοιχείο της άμεσης ανταλλαγής με το κοινό. Η «τρομακτική ενέργειά του», που τόσο έχει επαινεθεί από τον Τύπο, είναι κατά τον ίδιο τον σολίστα αποτέλεσμα της ενέργειας που νιώθει την ίδια στιγμή από το ακροατήριο. Με την αφορμή της πανδημίας, μιλά στο MyMac για τη μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στην ηχογράφηση και τη σκηνή, επιμένοντας στην αναντικατάστατη αίσθηση της ζωντανής εμφάνισης. Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη σχέση του Χακναζαριάν με τη διδασκαλία, ώστε να συμπληρωθεί μια – αδρή έστω – εικόνα της προσωπικότητάς του. Ο Αρμένιος μουσικός δείχνει μια μεγάλη ευαισθησία προς τους νεότερους συναδέλφους του και δηλώνει ότι επιθυμεί να μοιραστεί την εμπειρία του με τους νέους, επειδή ο ίδιος νιώθει πολύ τυχερός για τους δασκάλους του και για τη μετέπειτα πορεία του.