Το Backstage Theater Festival που πραγματοποιείται στο θέατρο Badminton παρουσιάζει την παράσταση «Ηγέτης» από την ομάδα So7 από τις 6 έως τις 26

Δεκεμβρίου 2011. Πρόκειται για το νέο θεατρικό έργο του Δημήτρη Κουρούμπαλη που μέσα από τη διαδοχική κατάσταση τάξης-αταξίας αναζητά μια ηγετική φυσιογνωμία. Σε μια χρονική στιγμή που οι ηγέτες μοιάζουν με είδος υπό εξαφάνιση μια ομάδα νέων καλλιτεχνών προβληματίζεται και προβληματίζει γύρω από το θέμα της ηγεσίας. Ο ηθοποιός και συγγραφέας του έργου Δημήτρης Κουρούμπαλης απαντά στις ερωτήσεις του Culturenow.gr για το έργο, τους ηγέτες και το ρόλο τους αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Είναι θετικό να έχεις κάποιον να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και την ευθύνη, αλλά στο τέλος της ημέρας, ο ηγέτης δεν πλαγιάζει στο κρεβάτι σου για να κρατήσει μακριά τους φόβους και τα προβλήματα».

Συνέντευξη στη Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Αφορμή για την κουβέντα μας είναι η νέα παράσταση της ομάδας So7 με τίτλο «Ηγέτης». Πρόκειται για το νέο θεατρικό σου έργο το οποίο θα παρουσιαστεί από τις 6 έως τις 26 Δεκεμβρίου στο θέατρο Badminton στο πλαίσιο του Backstage Theater Festival. Δώσε μας κάποιες πληροφορίες για το έργο και γιατί σε ενέπνευσε η έννοια του «Ηγέτη» ;


Δημήτρης Κουρούμπαλης
: Με αφορά πάντα να κάνω θέατρο με τα γεγονότα και τις προσλαμβάνουσες που έχω. Η πολιτική απαξίωση που υιοθετούμε συλλήβδην, λόγω των ατυχών γεγονότων στη χώρα μας, μου δημιούργησε το ερώτημα τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να την αναστρέψει. Κατέληξα πως στην ιστορία, οι άνθρωποι έδωσαν μεγάλη σημασία στην έννοια του ηγέτη. Κι άρχισα να ερευνώ. Να ερευνώ τα ακούσματα, τις πληροφορίες που διδάχτηκα και την δική μου έκταση απέναντι στο θέμα. Ένα μέρος της έρευνας είναι το έργο «Ηγέτης».

Σ’ ένα περιβάλλον εγκλεισμού, 5 άνθρωποι αρχίζουν ένα παιχνίδι «που μερικοί το λένε ιστορία και μερικοί το λένε ιστορία της ηδονής». Περιγράφουν τον κόσμο έτσι όπως τον βλέπουν, κοσμογονικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά, όπως θέλουν και μπορούν και καταλαβαίνουν πως η έννοια η διαρκώς παρούσα είναι η εξουσία και η νομή της. Το παιχνίδι εξελίσσεται και μέσα από την ιστορία παρουσιάζεται μια θεαματική προσωπικότητα που θα μπορούσε να είναι ο απόλυτος Ηγέτης.

Cul.N.: Το καλοκαίρι σε μια συνάντηση του κοινού με την Αριάν Μνουσκίν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών σε άκουσα να της θέτεις την ερώτηση για την αξία ύπαρξης ενός Ηγέτη σε μια ομάδα και το ρόλο που παίζει η προσωπικότητα αυτού του ηγέτη σε μια δουλειά συνόλου όπως η ομάδα της Αριάν Μνουσκίν. Όταν διάβασα πως το νέο σου έργο τιτλοφορείται «Ηγέτης» σκέφτηκα πως αυτή η λέξη μάλλον σε προβληματίζει ιδιαίτερα. Πιστεύεις πως στην έλλειψη ενός ηγέτη οφείλεται η κατάσταση που διανύουμε στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα; Και αν ναι, ποια στοιχεία κατά τη γνώμη σου «πρέπει» να έχει ένας ηγέτης για να οδηγήσει μια ομάδα, μια χώρα, έναν κόσμο σε ευημερία;

Δ.Κ.: Η ερώτηση στην Μνουσκίν ήταν αν μια δημοκρατική κοινότητα, μικρή σε μέγεθος όπως είναι μια θεατρική ομάδα, έχει οπωσδήποτε ανάγκη από έναν ηγέτη. Αν δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, τότε τι ψάχνουμε για το σύνολο; Η Μνουσκίν απάντησε ότι το θέατρο δεν είναι δημοκρατικό. Εγώ πάλι πιστεύω ότι με δημοκρατία ή χωρίς, ένας ηγέτης δεν λύνει ποτέ όλα τα προβλήματα. Είναι θετικό να έχεις κάποιον να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και την ευθύνη, αλλά στο τέλος της ημέρας, ο ηγέτης δεν πλαγιάζει στο κρεβάτι σου για να κρατήσει μακριά τους φόβους και τα προβλήματα.

Cul.N.: Αντίστοιχα θεωρείς πως το να διακρίνει ο κόσμος έναν άνθρωπο που θα μπορούσε με επιτυχία να ηγηθεί μιας ομάδας ή μιας χώρας είναι μια δύσκολη υπόθεση; Και τι πιστεύεις πως είναι το δυσκολότερο, να ξεχωρίσει κάποιος έναν ηγέτη ή να αποδεχτεί τον ρόλο του;

Δ.Κ.: Οι ηγέτες συνήθως εκφράζουν με σαφή τρόπο την κοινωνική επιθυμία. Εμπνέουν από αυτή την άποψη, οδηγούν, προτείνουν, άλλοι τα καταφέρνουν καλά κι άλλοι λιγότερο. Υπάρχουν κι αυτοί που κατά τύχη βρίσκονται σε θέση ηγέτη. Η ικανότητα εξαρτάται αποκλειστικά από τον άνθρωπο και, αν οι συγκυρίες ευνοήσουν, η ικανότητα μπορεί να κάνει θαύματα, υπέροχα ή αποτρόπαια. Όπως και να έχει χρειάζεται υψηλός βαθμός ασυνειδησίας για να μπορεί κάποιος να τρώει και να κοιμάται όταν έχει τόσους ανθρώπους να εξαρτούν το μέλλον τους από εκείνον.

Cul.N.: Στο έργο σου σε απασχόλησαν τα όρια μεταξύ της υγιούς επικράτησης ενός ηγέτη και της συγκεντρωτικής ηγεμονίας που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική; Γιατί πιστεύεις πως οι άνθρωποι θα πρέπει να καθοδηγούνται από έναν; Δεν πιστεύεις σε μια κοινωνία που θα μπορούσε να ζει χωρίς ηγέτες; Είναι μια ουτοπία;

Δ.Κ.: Δεν περιγράφω κάτι που έχω στο μυαλό μου, όσο αναπτύσσω αυτά που έχουν συμβεί στην ιστορία έτσι όπως τα καταλαβαίνω εγώ. Υπάρχουν υγιείς στιγμές στην ηγεμονία κάποιων όπως και καταστροφικές, συνήθως όταν κάποιος αφαιρέσει το μανδύα του χαρισματικού ανθρώπου από έναν ηγέτη, βρίσκει ένα αρκετά απολυταρχικό και αυθαίρετο μοντέλο εξουσίας. Τώρα όσον αφορά στο ουτοπικό κομμάτι της ερώτησης, θα ήθελα να πιστέψω σ’ ένα σύστημα, σαν μαθηματικό μοντέλο, που θα μπορούσε να ρυθμίσει το χάος των ζωών, χωρίς να έχει ανάγκη από την ανθρώπινη παρέμβαση ενός αρχηγού.

Cul.N.: Η ομάδα So7 αποτελείται από νέους ανθρώπους που προσπαθούν να προτείνουν έναν νέο τρόπο θεατρικής έκφρασης. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της ομάδας κατά τη γνώμη σου; Τι θα θέλατε να προσφέρετε στον θεατή με την κάθε παράστασή σας ;

Δ.Κ.: Στην παράσταση μετά το «Τι θα κάνουμε τώρα;» επαναφέρουμε την ανάγκη μας για έκφραση χωρίς βοηθήματα. Δεν επενδύσαμε στα σκηνικά, ούτε στους φωτισμούς και τα αντικείμενα που θα δημιουργήσουν τις εικόνες. Τις εικόνες ξεκινάμε να τις δημιουργούμε εμείς και προτείνουμε στο κοινό να συμπληρώσει τα σημεία που λείπουν με την φαντασία του. Αυτός είναι ένας πολύ πιο δραστικός τρόπος να εμπλέξουμε τους ανθρώπους που μας παρακολουθούν στην θεατρική πράξη. Κι η εμπλοκή γίνεται χωρίς βία. Αν κάποιος επιλέξει να μην ακολουθήσει, δεν έχουμε τρόπο να τον πιέσουμε. Όποιος όμως ακολουθεί, ταξιδεύει μαζί μας.

Cul.N.: Η συγγραφή θεατρικών έργων πώς μπήκε στη ζωή σου; Πώς είναι να γράφεις ένα έργο και μετά να συμμετέχεις και στην παράστασή του; Όταν το έργο σου από το χαρτί «ανεβαίνει» στη σκηνή γίνονται αλλαγές; Βρίσκεις δηλαδή σημεία στα οποία ο γραπτός λόγος πρέπει να γίνει «πιο προφορικός» για να «περάσει»;

Δ.Κ.: Ξεκίνησα να γράφω θέατρο γιατί μου αρέσει που ο λόγος μπαίνει στα στόματα των ανθρώπων. Είναι μια διαφορετική μορφή τραγουδιού. Και λέει ιστορίες. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να παίζω στα έργα μου γιατί μου αρέσει να παίζω θέατρο. Κι εφόσον αναμειγνύομαι στις παραγωγές της So7 από αρχής μέχρι τέλους, δεν θα ήθελα να λείπω από το υπέροχο κομμάτι της παράστασης. Όσο για τη συγγραφή, έχει τον δικό της ρυθμό κάθε φορά, ανάλογα με την παράσταση.

Cul.N.: Στο ευρύ κοινό έγινες γνωστός μέσα από την τηλεόραση αλλά παράλληλα είσαι αρκετά δημιουργικός στο χώρο του θεάτρου. Πόσο εύκολο είναι να «πείσεις» και για άλλες πτυχές της δημιουργικότητάς σου όταν έχεις χαρακτηριστεί «τηλεοπτικός ηθοποιός»; Εξαιτίας της «αναγνωρισιμότητας» συνάντησες ανοιχτές ή κλειστές πόρτες στο θέατρο;

Δ.Κ.: Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα και δεν μπορώ να επεκταθώ τώρα. Είμαι πολύ όμορφα απασχολημένος με τις πρόβες του «Ηγέτη» για να πείσω τον οποιονδήποτε για το οτιδήποτε.

Cul.N.: Εκτός από το θέατρο τα τελευταία χρόνια είχες και την καλλιτεχνική επιμέλεια των συναυλιών της Λένας Πλάτωνος στο Ηρώδειο και στο Παλλάς. Η ερώτηση δεν αφορά την παράσταση ο «Ηγέτης» αλλά θα ήθελα πολύ να μάθω πώς προέκυψε αυτή η εξαιρετική γνωριμία και συνεργασία με μία υπέροχη και πρωτοπόρο μουσικό όπως η Λένα Πλάτωνος…

Δ.Κ.: Η Πλάτωνος έγραψε την μουσική για την παράσταση «Εσείς πώς ζείτε, καλά ή καλύτερα;» και η συνεργασία μας ήταν υπέροχη. Αντιλήφθηκε το έργο με έναν οξυδερκή τρόπο, απόλυτα σύμφωνο με τον τρόπο που και η ίδια δημιουργεί. Ουσιαστικά πρώτα γνώρισε το έργο και μετά εμάς. Αλλά στη συνέχεια η επαφή και η συνεργασία έγιναν πολύ ουσιαστικές.

Cul.N.: Κλείνοντας θα ήθελα να μας πεις δυο λόγια για το Backstage Theater Festival στο πλαίσιο του οποίο θα παρουσιαστεί ο «Ηγέτης». Πώς προέκυψε η ιδέα; Τα φεστιβάλ νέων δημιουργών είναι μία ευκαιρία για τους νέους ανθρώπους να παρουσιάσουν τις δουλειές τους;

Δ.Κ.: Εμπνευστής της ιδέας είναι ο Βασίλης Μυριανθόπουλος που ανέλαβε και την καλλιτεχνική διεύθυνση του φεστιβάλ. Σε μια ολόκληρη θεατρική σαιζόν, μέχρι τον Απρίλιο, 8 θεατρικά σχήματα θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, καινούργια ή ήδη δοκιμασμένη, σ’ έναν ολότελα καινούργιο χώρο που δημιουργήθηκε στο θέατρο BADMINTON αποκλειστικά για τις ανάγκες του φεστιβάλ. Τα σχήματα θα διαδέχονται το ένα το άλλο και το κάθε ένα θα παρουσιάζει την δουλειά του για 3 εβδομάδες. Είναι μια σύλληψη που στηρίζεται στην ενεργητικότητα των νέων ανθρώπων, στην αποφασιστικότητά τους και στην επιθυμία τους να κάνουν θέατρο.

Cul.N.: Όσο και αν αυτή την περίοδο το να ονειρευόμαστε ισοδυναμεί με το να είμαστε εκτός πραγματικότητας αφού επικρατεί ανασφάλεια σε όλους τους τομείς, ωστόσο εγώ θα σε ρωτήσω! Επόμενα επαγγελματικά σχέδια ή όνειρα;

Δ.Κ.: Να ξεκουραστώ λίγο. Έχουν γίνει ήδη πολύ όμορφα πράγματα. Θα ήθελα να καθίσω λιγάκι να τα απολαύσω. Και μετά, πάμε πάλι.