Μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι τα βιβλία δεν έχουν μόνο την ικανότητα να μας ταξιδεύουν μεταφορικά, μα και κυριολεκτικά. Και με αφορμή το τελευταίο μου βιβλίο, το παραμύθι του Νικολύκου, ταξίδεψα και εγώ κυριολεκτικά στην όμορφη Κέρκυρα για να συναντήσω εκεί μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους, να ζήσουμε την εμπειρία μιας υπέροχης παρουσίασης στο βιβλιοπωλείο Πλους και να γνωρίσω τη σημερινή «προσκεκλημένη» μας, συγγραφέα  Λιάνα Τσιρίδου.

Ήταν πριν λίγους μήνες όταν είχα δεχτεί την πρόσκληση από το 14ο Δημοτικό σχολείο Κέρκυρας να παρουσιάσουμε εκεί το βιβλίο μου. Η απόσταση μεγάλη, η θέληση της εκπαιδευτικού  κυριάς Κροκίδη ακόμα μεγαλύτερη, τελικά βρέθηκα στην Κέρκυρα.

Και πόσο χαίρομαι πραγματικά για αυτό…

Μια απίστευτα συγκινητική γιορτή το πρωί στο σχολείο, μια ακόμα πιο συγκινητική παρουσίαση του Νικολύκου στο βιβλιοπωλείο Πλους  το βράδυ, και η καρδιά μου βρέθηκε ερωτευμένη με την Κέρκυρα, με το σχολείο, με τις δασκάλες του και κυρίως με τα παιδιά.

Η συγγραφέας Λιάνα Τσιρίδου ήταν εκεί εκείνο το βράδυ, εκπαιδευτικός και η ίδια, λάτρης της Κέρκυρας, λάτρης των παιδιών, το βιβλίο της δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από το βλέμμα μου, και η ίδια δεν γινόταν να μην μου αφηγηθεί τη δική της ιστορία, τη δική της πορεία, τη δική της αγάπη για τα βιβλία και τα παιδιά.

Συντροφιά με έναν  καφέ συναντηθήκαμε το επόμενο πρωί στον φιλόξενο και τόσο ζεστό χώρο του Πλους, και μαζί με τον Δημοσθένη, τον ιδιοκτήτη και ψυχή του βιβλιοπωλείου, βρεθήκαμε να μιλάμε για τις ζωές μας, για τα βιβλία, για τα όνειρα μας, για τα παιδιά, για το μέλλον…

Και εκεί, «αγκαλιασμένοι» από εκατοντάδες βιβλία και μια θετική αύρα που σπάνια συναντάς σε βιβλιοπωλεία, αφήσαμε τη συγγραφέα να μας ξεδιπλωθεί, και μέσα από τις λέξεις της μας άφησε και εκείνη να την γνωρίσουμε καλύτερα…

Λιάνα, ο λόγος σε εσένα!

 

«Στο πρώτο μου ταξίδι στη Φλωρεντία, φοιτήτρια, αναρωτιόμουν πώς είναι να συναντιέσαι καθημερινά με την Ιστορία, την καλαισθησία, το σκηνικό μιας άλλης εποχής πηγαίνοντας απλώς στη δουλειά σου. Πριν καλά-καλά ζηλέψω, ο έρωτας με ακούμπησε στην Κέρκυρα, που έγινε για μένα η τρίτη πατρίδα μου, αφού αλλού γεννήθηκα, αλλού μεγάλωσα κι εδώ έστησα σπιτικό.

 

Ξένο σώμα στην αρχή, βήμα βήμα η εξοικείωση με την ώχρα, τις διαστάσεις των καντουνιών, τον ήχο της γλώσσας. Οι άνθρωποι έγιναν, όπως πάντα, η συγκολλητική ουσία της προσαρμογής και η ώθηση για το άλλο ταξίδι, αυτό της συγγραφής. Η Κέρκυρα, που συνεχίζει να δημιουργεί σε όλους τους τομείς του πολιτισμού, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη επαρχιακή πόλη,  ξεθάρρεψε και το όνειρο για τη δική μου αναμέτρηση με τη γλώσσα και τη φαντασία. Σαν  παλιό χρωστούμενο, από την εποχή των φοιτητικών περιοδικών, ξεκίνησε το πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Τέλος Παρτίδας», μια ιστορία για το τόσο αποσιωπημένο θέμα της βίας κατά των γυναικών. Ύστερα, ήρθε το δεύτερο βιβλίο μου, το «Δεκατρείς Νύχτες πριν το Ξημέρωμα», σαν πιο εσωτερική, πιο ψυχογραφική ματιά στον κόσμο μιας γυναίκας, τον έρωτα, την προδοσία, την απώλεια, τον επαναπροσδιορισμό, τη σχέση με το κορίτσι που προσωποποιεί σαν εχθρό, τη συγχώρεση, τη λύτρωση…

 

Η δυνατότητα να ζεις πολλές ζωές στη διάρκεια μιας. Αυτό είναι το διάβασμα, αυτό κι η συγγραφή για μένα. Να μασκαρεύομαι, να αλλάζω ρόλους, να τριγυρνώ σε πάθη, να βασανίζομαι σχεδόν αναίμακτα.  Να ζω αυτά που δεν πρόλαβα ή δεν τόλμησα να ζήσω. Σχεδόν  κάθε ήρωας ή ηρωίδα που πλάθω έχει κομμάτια από αυτά που είμαι ή από αυτά που θα ήθελα να είμαι και να ζω. Καμιά φορά κι απ’ αυτά που τρέμω μήπως ζήσω, όπως οι απώλειες. Θαρρώ πως έτσι τα ξορκίζω και ξανανιώθω ασφαλής στην ήρεμη καθημερινότητα της μικρής μας πόλης.

 

 

Συχνά νιώθω ότι οι δυο απασχολήσεις μου, η συγγραφή και η δουλειά του εκπαιδευτικού, με βάζουν σε ρόλο διαμεσολάβησης.  Η επαφή με τα παιδιά δεν σ’ αφήνει να γεράσεις ούτε να επαναπαυθείς, αλλιώς χάνεται η επικοινωνία. Στην αμφίδρομη σχέση εμείς οι εκπαιδευτικοί παίρνουμε ενέργεια και ενθουσιασμό, τα παιδιά ρουφούν ενθάρρυνση και καινούριους δρόμους.   

  

Δυστυχώς το ελληνικό σχολείο πάσχει από έλλειψη φαντασίας κι αυτό φαίνεται κι από το πώς κρατά εξόριστη τη λογοτεχνία, το κατεξοχήν εργαλείο της καλλιέργειας, περιορίζοντάς την στο απονευρωμένο πλαίσιο ενός μαθήματος. Ονειρεύομαι και δουλεύω για τη στιγμή που τα παιδιά θ’ αρχίσουν να δομούν το χαρακτήρα και το αξιακό τους σύστημα όχι μέσα από διδακτικά πρέπει και προτεταμένα δάχτυλα, αλλά μέσα από τη δική τους περιπλάνηση, αναζήτηση και επιλογές στη συμπυκνωμένη εμπειρία της λογοτεχνίας, μέσα από την απόλαυση του κειμένου…».

Ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός όταν έχεις αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου, και η συνομιλία με την Λιάνα Τσιρίδου ήταν τόσο απολαυστική που έμοιαζε σαν συνάντηση παλιών φιλών που είχαν τόσα πολλά να μοιραστούν, τόσα να θυμηθούν, τόσα να αποκαλύψουν. Και αν το ταξίδι μου στην Κέρκυρα έπρεπε να τελειώσει μετά από αυτή μας την συνάντηση, ευτυχώς, «Οι δεκατρείς Νύχτες Πριν Το Ξημέρωμα» της Λιάνας Τσιρίδου θα είναι η καλύτερη συντροφιά για τον χειμώνα που έφτασε, και ο πιο γλυκός τρόπος για να θυμάμαι την επίσκεψη μου στο ζεστό χώρο του βιβλιοπωλείου Πλους.

Ραντεβού στις σελίδες!!!

Ευχαριστώ αρχικά τις εκδόσεις Ιβίσκος (www.iviskospublications.gr)  για την παραχώρηση των βιβλίων, και τη συγγραφέα Λιάνα Τσιρίδου για τη γνωριμία και την υπέροχη συνομιλία που είχαμε. Ευχαριστώ τον Δημοσθένη και το βιβλιοπωλείο Πλους (Ν. Θεοτόκη 91 Κέρκυρα, τηλ. 2661035191) για την φιλοξενία και τη μεγάλη αγκαλιά που προσέφεραν τόσο σε εμένα, όσο και στα βιβλία μου. Τέλος, ευχαριστώ τη διευθύντρια και τις δασκάλες του 14ου Δημοτικού σχολείου Κέρκυρας, και κυρίως την κυρία Αλέκα Κροκίδη, για την πρόσκληση, την φιλοξενία και την υπέροχη γιορτή που διοργάνωσαν για το βιβλίο του Νικολύκου. Κυρίως, σας ευχαριστώ όλους για την πιο όμορφη και τρυφερή ανάμνηση που θα μπορούσατε να μου προσφέρετε.