Ο πιανίστας Στάθης Άννινος ξετυλίγει, μέσα από τη σύνθεση ετερόκλητων μουσικών επιρροών, το νήμα μιας ιστορίας με μοναδικό αφηγητή… ένα πιάνο.
Οι έντονες εναλλαγές που προκαλούν οι διαδοχικές «συνομιλίες» του Frédéric Chopin με τον Chick Corea ή του Johann Sebastian Bach με τον Astor Piazzola, αλλά και του Μάνου Χατζιδάκι με τους Nirvana, Pink Floyd και τον Duke Ellington, σκοπό έχουν να παρασύρουν τον ακροατή σε ένα ατμοσφαιρικό -όσο και ιδιόμορφο- ηχητικό τοπίο.
Οι καινούργιες, όσο και οι παλιότερες, συνθέσεις του -έντονα επηρεασμένες από το ύφος του Ρομαντισμού, Μινιμαλισμού αλλά και του Τρίτου ρεύματος – διαπνέονται από μία κινηματογραφική αίσθηση και επιχειρούν, μέσω της μουσικής, του αυτοσχεδιασμού, αλλά και των ατμοσφαιρικών φωτισμών που “συντονίζονται” μαζί της, να εισάγουν τον ακροατή-θεατή σε μία ζωντανή και άκρως ενδιαφέρουσα οπτικοακουστική εμπειρία.
Φωτισμοί: Φίλιππος Τρέπας
