Ο τίτλος της έκθεσης λειτουργεί αρχικά ως κυνική επιταγή. Συστήνεται ως ένα κάλεσμα για μη δράση, ως πολιτική απόσυρση, θέλοντας όμως να ανατρέψει αυτή τη συνθήκη, με σχεδόν προφανή ειρωνεία.
Η αρχικά απροσδιόριστη τοποθέτηση του τίτλου αντικατοπτρίζει τη γενική σύγχυση και την αμηχανία με το δημόσιο χώρο και το ρόλο του στα κοινά. Η έκθεση, με αναστοχαστική διάθεση πάνω στην ιδέα του δημόσιου, θέτει ερωτήματα σχετικά με τις πολιτικές διαδικασίες αλλαγής ή στασιμότητας αλλά κυρίως στρέφεται στη -συγκροτησιακή για το πολιτικό- επιθυμία και κινητοποίηση για αλλαγή.
Η σκωπτική διάθεση του τίτλου, έχει άμεση σχέση με την περιοχή στην οποία εστιάζει η δίμηνη έρευνα των καλλιτεχνών και που λαμβάνει χώρα η έκθεση, την Φωκίωνος Νέγρη, στην Κυψέλη· μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές στον κοινωνικό ιστό και πάνω στην οποία προβάλλονται τόσο φαντασιώσεις της παρελθούσας ευμάρειας με εθνικό και ταξικό πρόσημο, όσο και εξωτικοποιήσεις της παρούσας καθημερινότητας της γειτονιάς.
Με το δημόσιο χώρο να γίνεται ολοένα και πιο ιδιωτικός και τον ιδιωτικό να περνάει στη σφαίρα της συνεχόμενης δημόσιας έκθεσης, δημιουργείται μια συνθήκη αμηχανίας, εξάντλησης και απάθειας. Αντί της ανασυγκρότησης του δημόσιου σώματος με βλέψη μια άλλη λιγότερο απογοητευτική μελλοντικότητα, παραμένουμε δέσμιοι των προβληματικών πολιτικών του παρελθόντος. Ομοίως, η χρήση του δημόσιου χώρου και η δράση μας σε αυτόν φαίνεται να γίνεται μη χρήση και μη δράση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση CHANGE NOTHING συγκεντρώνει τρεις καλλιτέχνες που ασχολούνται με αυτά τα περίπλοκα ζητήματα του δημόσιου χώρου, μέσω καλλιτεχνικών επιτελεστικών ενεργειών και παρεμβάσεων. Παίζοντας με απρόσμενες μετατοπίσεις και αποπροσανατολίζοντας το θεατή με την παρουσίαση της δουλειάς τους, χρησιμοποιούν χώρους όπως ο πεζόδρομος της Φωκίονος Νέγρη, η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, ο εκθεσιακός χώρος της SNEHTA αλλά και μπαλκόνια των γύρω κτηρίων, επανεξετάζοντας τη συμμετοχή της τέχνης στη δημόσια σφαίρα αλλά και τις ίδιες τις έννοιες του δημοσίου και ιδιωτικού.
Η δουλειά τους, ενσωματώνοντας διάφορες μορφές έκφρασης – performance, κεραμική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, φωτογραφία και ηχητικά έργα – καταδεικνύει τα κενά και τις σιωπές του δημόσιου χώρου, αλλά και τα ποιητικά παράλογα και την επιθυμητική σχέση μαζί του. Με διακριτικές και παιχνιδιάρικες χειρονομίες, προσπαθούν να επεκτείνουν τις έννοιες της δημόσιας σφαίρας και να ξεδιπλώσουν την δυνητικότητά της, απέναντι στο κυρίαρχο, το ηρωικό και το μνημειώδες.
Καλλιτέχνες: Daniel Tuomey, Μιχάλης Χαραλάμπους, Petter Yxell
Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος, στο πλαίσιο της Snehta Residency
