Carlos: η ιστορία του Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες στους κινηματογράφους

Η ταινία CARLOS διηγείται την ιστορία του Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες, του ανθρώπου που επί δύο δεκαετίες υπήρξε ένας από τους πιο διαβόητους …

καταζητούμενους τρομοκράτες του πλανήτη. Μεταξύ 1974, μετά την απόπειρα δολοφονίας ενός Βρετανού επιχειρηματία στο Λονδίνο, και 1994, οπότε και συνελήφθη στο Χαρτούμ, ο Κάρλος έζησε πολλές ζωές, με πολλά ψευδώνυμα, καταφέρνοντας να ελιχθεί στον περίπλοκο πολιτικό ιστό της εποχής του.

Ποιος όμως, ήταν ο Κάρλος; Πώς κατάφερε να συνδυάσει τις πολλαπλές ταυτότητές του; Ποιος ήταν πριν αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι σε αυτό τον αέναο αγώνα; Αυτά είναι τα ερωτήματα που αποτέλεσαν τους δομικούς λίθους της ιστορίας.

Όντας ένας πραγματικός μύθος, ο Κάρλος αποτέλεσε την κεντρική φυσιογνωμία της διεθνούς τρομοκρατίας τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, από τον προ-Παλαιστινιακό ακτιβισμό μέχρι τον Ιαπωνικό Κόκκινο Στρατό. Υπήρξε ταυτόχρονα οπαδός της ακροαριστεράς και οπορτουνιστής μισθοφόρος των πανίσχυρων μυστικών υπηρεσιών της Μέσης Ανατολής. Σχημάτισε τη δική του οργάνωση, με βάση πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός κατά τα τελευταία έτη του Ψυχρού Πολέμου.

Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός επαναστάτη διεθνιστή, που χειραγώγησε και χειραγωγήθηκε, που παρασύρθηκε από τα ρεύματα της σύγχρονης ιστορίας και της προσωπικής του μανίας. Μαζί του θα ταξιδέψουμε μέχρι το τέλος του δρόμου του, στο Σουδάν, όπου η ισλαμική δικτατορία που παλαιότερα του είχε προσφέρει την προστασία της, θα τον παραδώσει στις Γαλλικές αρχές.

Ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις, εξίσου βίαιος με τις εποχές που εκπροσωπεί και ένα πραγματικό αίνιγμα. Αυτό ακριβώς το αίνιγμα θα προσπαθήσουμε να εξιχνιάσουμε… ή τουλάχιστον ένα κομμάτι του.
Η ταινία βασίζεται σε ιστορικά και δημοσιογραφικά ντοκουμέντα.

Παρόλα αυτά, στη ζωή του Κάρλος υπάρχουν πολλές «σκοτεινές» περίοδοι, για τις οποίες έχουν γίνει πάρα πολλές εικασίες. Η ταινία συνεπώς, είναι μια δραματοποιημένη ιχνηλασία δύο δεκαετιών της ζωής ενός από τους πιο διαβόητους διεθνείς τρομοκράτες της σύγχρονης εποχής.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
 
ΙΛΙΤΣ ΡΑΜΙΡΕΖ ΣΑΝΤΣΕΣ, «ΚΑΡΛΟΣ»

1949, 12 Οκτωβρίου: Γεννιέται ο Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες στο Καράκας (Βενεζουέλα). Πρεσβύτερος γιος του Μαρξιστή δικηγόρου, Χοσέ Αλταγκρασία Ραμίρεζ και της Έλμπα Μαρία Σάντσες. Τα δύο νεότερα αδέρφια του ονομάστηκαν Λένιν και Βλαντιμίρ.

1966: ο Κάρλος περνάει με επιτυχία τις τελικές εξετάσεις στο καλύτερο δημόσιο λύκειο του Καράκας. Οι πληροφορίες που φέρουν τον νεαρό Κάρλος να σπουδάζει στην Κούβα είναι αβάσιμες. Όπως και ο πατέρας του, δεν υπήρξε ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

1966, καλοκαίρι: Η μητέρα του Κάρλος μεταβαίνει με τα τρία παιδιά της στο Λονδίνο. Ήταν η Εποχή του Σουίνγκ. Η οικογένεια έζησε εννέα χρόνια στη βρετανική πρωτεύουσα, όπου ο Κάρλος έμαθε να μιλά απταίστως αγγλικά. Την ίδια περίοδο έμαθε Ρώσικα.

1968, Σεπτέμβριος: Ο πατέρας του Κάρλος εγγράφει τους δύο μεγαλύτερους γιους του στο Πανεπιστήμιο Πατρίς Λουμούμπα στη Μόσχα, γνωστό και ως «Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών». Ο Κάρλος και ο αδερφός του φοιτούν με υποτροφία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας. Η φερόμενη ως στρατολόγησή του από την KGB εκείνη την εποχή – στην οποία γίνονται συχνά αναφορές χωρίς απτές αποδείξεις – μοιάζει μάλλον αβάσιμη.

1970, Ιούνιος: Ο Κάρλος και ο αδελφός του, Λένιν, αποβάλλονται από το Πανεπιστήμιο Λουμούμπα μαζί με άλλους είκοσι φοιτητές. Ο λόγος, για την περίπτωση του Κάρλος, ήταν «αντισοβιετική προβοκάτσια και απειθαρχία.»

1970, Ιούλιος: Ο Κάρλος εντάσσεται στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) στη Βηρυτό.

Εκεί γνωρίζει τον Μπασάμ Αμπού-Σαρίφ, «το πρόσωπο της τρομοκρατίας», που του δίνει το ψευδώνυμο «Κάρλος», το ισπανικό αντίστοιχο του αραβικού «Χαλίλ». Εκπαιδεύεται υπό το άγρυπνο βλέμμα του ίδιου του Βάντι Χαντάτ (συνιδρυτή του PFLP). Ο Κάρλος συμμετέχει στις εχθροπραξίες Ιορδανών και Παλαιστινίων που θα μείνει γνωστή στην ιστορία ως «Μαύρος Σεπτέμβρης» και αποκτά τα πρώτα του σημάδια. Τραυματίζεται στο πόδι και επιστρέφει στην Ευρώπη την 1ηΦεβρουαρίου του 1971.

Ο Κάρλος σκοπεύει να επιστρέψει στη Βενεζουέλα για να συμμετέχει στην εξέγερση. Για την ακρίβεια, μέχρι το καλοκαίρι του 1973, θεωρεί εαυτόν έναν επαναστάτη στη Λατινική Αμερική.

1972, Σεπτέμβριος: Ο Κάρλος εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου όπου σπουδάζει Οικονομικά. Ταυτόχρονα εργάζεται ως καθηγητής ισπανικών και αφήνει για λίγο στην άκρη τις επαναστατικές δραστηριότητές του.

1973, 24 Ιουλίου: Ο Κάρλος μεταβαίνει στη Βηρυτό για να αντικαταστήσει τον Μοχάμεντ Μπουντία, τον εκπρόσωπο του PFLP στο Παρίσι, που πέθανε στις 28 Ιουνίου του 1973, μετά από έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου, οργανωμένη από την Μοσάντ. Ο Βάντι Χαντάτ τον χρίζει Νο2 του δικτύου του στην Ευρώπη.
1973, 30 Δεκεμβρίου: Στο Λονδίνο, ο Κάρλος αποπειράται να δολοφονήσει τον Τζόζεφ Έντουαρντ Σίεφ, διευθυντή του Marks & Spencer  και αντιπρόεδρο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Σιωνιστών. Ο Σίεφ τραυματίζεται πολύ σοβαρά αλλά επιζεί.

1974, 24 Ιανουαρίου: Ο Κάρλος επιχειρεί μια αποτυχημένη βομβιστική ενέργεια στην Ισραηλινή Τράπεζα Hapoalim στο Λονδίνο. Ο εκρηκτικός μηχανισμός πιάνεται σε μία πόρτα τη στιγμή που ο Κάρλος επιχειρεί να τον πετάξει στο κτίριο.

1974, 11 Σεπτεμβρίου: Ο Κάρλος συμμετέχει ως ο εξωτερικός, αναπληρωματικός σύνδεσμος σε επιχείρηση ομηρίας στη Γαλλική πρεσβεία στη Χάγη, που οργάνωσε μια μονάδα του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού. Την επομένη, επιστρέφει στο Παρίσι.

1974, 13 Σεπτεμβρίου, περίπου 2μμ: Για να πιέσει τις Γαλλικές Αρχές στο πλαίσιο το διαπραγματεύσεων με τους Ιάπωνες δράστες του περιστατικού ομηρίας στην πρεσβεία, ο Κάρλος αναλαμβάνει την ευθύνη για μια επίθεση με χειροβομβίδα σε ένα φαρμακείο στο Σεν-Ζερμέν (που στοίχισε τη ζωή σε δύο ανθρώπους και τραυμάτισε 34). Χρόνια αργότερα, ο Κάρλος θα αρνηθεί την ευθύνη της συγκεκριμένης τρομοκρατικής επίθεσης.

1975, 13 Ιανουαρίου:  Δύο Παλαιστίνιοι του PFLP εκτοξεύουν δύο κατευθυνόμενες ρουκέτες κατά αεροσκάφους της El Al στον αερολιμένα του Ορλί. Οι ρουκέτες δεν βρίσκουν στόχο.

1975, 19 Ιανουαρίου: Μια δεύτερη απόπειρα κατά αεροσκάφους της El Al στο Ορλί αποτυγχάνει. Συμμετέχοντας στη δύναμη υποστήριξης, ο Κάρλος καταφέρνει να διαφύγει, ενώ οι τρεις Παλαιστίνιοι που εκτέλεσαν την επιχείρηση, κρατούν ομήρους, τους οποίους ανταλλάσσουν με ένα αεροσκάφος για Βηρυτό, το οποίο όμως, τελικά θα τους μεταφέρει στην Βαγδάτη.

1975, 27 Ιουνίου: Ο Κάρλος δολοφονεί δύο πράκτορες της DST (των μυστικών υπηρεσιών της χώρας) και τραυματίζει σοβαρά έναν τρίτο,  τον επιστάτη Ζαν Εράνζ, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης στην οδό Τουλιέ 9 στο Παρίσι. Σχεδόν εξ επαφής, εκτελεί τον Μισέλ Μουκχαρμπάλ, ο οποίος όταν συνελήφθη από την DSR οδήγησε τους αστυνομικούς στην κατοικία μιας από τις φίλες του.

1975, 21 Δεκεμβρίου: Υπόθεση ομηρίας στα κεντρικά γραφεία του ΟΠΕΚ στη Βιέννη, από ομάδα με επικεφαλής τον Κάρλος. Δεύτερος τη τάξει κατά τη διάρκεια της επιχείρησης είναι ένας Λιβανέζος, ο Ανίς Νακάσε («Χαλίντ»). Εκτός από έναν Παλαιστίνιο και έναν ακόμα Λιβανέζο, στην επιχείρηση συμμετέχουν και δύο Γερμανοί, μέλη των Επαναστατικών Πυρήνων. Ένας από αυτούς είναι ο Χανς-Γιόακιμ Κλάιν («Άντζι»). Οι δυτικές Μυστικές Υπηρεσίες αποδίδουν τη βασική ευθύνη της επίθεσης (τη βασική χρηματοδότηση, την παροχή όπλων και πληροφοριών) στον Σαντάμ Χουσεΐν. Τρεις άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους.

1975, 22-23 Δεκεμβρίου: Ένα αεροσκάφος μεταφέρει τους τρομοκράτες και τους ομήρους τους στο Αλγέρι, εν συνεχεία στην πρωτεύουσα της Λιβύης, Τρίπολη και τέλος πίσω στο Αλγέρι, καθώς δεν μπορεί να μεταβεί στη Βαγδάτη. Η τελευταία πράξη της κρίσης θα διαδραματιστεί στην πρωτεύουσα της Αλγερίας, όπου τελικά θα αποδοθούν τα λύτρα προκειμένου να απελευθερωθούν οι όμηροι και κυρίως οι Υπουργοί Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, Αχμέντ Ζακί Γιαμανί και Τζαμσίντ Αμουζεγκάρ. Από το Αλγέρι, ο Κάρλος μεταβαίνει στο Άντεν όπου ο Βάντι Χαντάτ τον αποπέμπει από το PFLP επειδή παρέβη τις εντολές που του δόθηκαν, όταν διαπραγματεύθηκε την απελευθέρωση των δύο υπουργών που αποτελούσαν τους βασικούς στόχους της επιχείρησης. 

1976, 6 Σεπτεμβρίου: Ο Κάρλος μεταβαίνει από το Αλγέρι στο Βελιγράδι, όπου ξεκινά να στήνει τη βάση του πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Μετά την απόσχιση από τον Βάντι Χαντάτ, κάθε προσπάθειά του να δράσει αυτόνομα στη Μέση Ανατολή αποτυγχάνει.

1978, 1 Απριλίου: Ο θάνατος του Βάντι Χαντάτ (σε ηλικία 48 ετών) σε νοσοκομείο του Ανατολικού Βερολίνου προκαλεί ανισορροπία δυνάμεων στο PFLP. Από την Ανατολική Ευρώπη πλέον, ο Κάρλος παρέχει τις υπηρεσίες του σε αυτόν που προτίθεται να δώσει τα περισσότερα χρήματα: το Ιράκ παραμένει πελάτης του και πολύ σύντομα  θα ακολουθήσουν η Συρία και η Λιβύη.

1979, Απρίλιος: Ο Κάρλος, η Μαγκνταλένα Κοπ (που αργότερα θα γίνει και σύζυγός του) και ο Γιοχάνες Βάινριχ  εγκαθίστανται στο Ανατολικό Βερολίνο. Οι Γερμανοί συνεργάτες του Κάρλος λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος με την Stasi, η οποία τους δίνει το κωδικό-όνομα «Separat» που σημαίνει «χωριστά», τους παρέχει διοικητική βοήθεια, αλλά αρνείται να τους εκχωρήσει το Βερολίνο ως επιχειρησιακή βάση. Στα τέλη του 1981, η Stasi εκτιμά ότι το δίκτυο του Κάρλος στην Ευρώπη αριθμεί περί τα 40 μέλη, και 200 έφεδρους στον Αραβικό κόσμο.

1979, άνοιξη: Ο Κάρλος, η Κοπ, ο Βάινριχ και ο Αλ-Ισάουι ιδρύουν μια δεύτερη ευρωπαϊκή βάση στη Βουδαπέστη. Οι σχέσεις τους με τις Ουγγρικές Αρχές κατά καιρούς είναι τεταμένες..
1976, 29 Αυγούστου: Εξοργισμένος από το καθεστώς διαρκούς παρακολούθησης, ο Κάρλος ανοίγει πυρά κατά Ούγγρων πρακτόρων. Οι σχέσεις του με τις Αρχές της Ανατολικής Γερμανίας χαρακτηρίζονται και αυτές από καλές και κακές εποχές.

1979, φθινόπωρο: Ο Κάρλος παντρεύεται την Μαγκνταλένα Κοπ, την πρώην σύντροφο του Βάινριχ, του στενότερου συνεργάτη του εκείνη την εποχή.

1982, 16 Φεβρουαρίου: Η Μαγκνταλένα Κοπ και ο Μπρούνο Μπρεγκέ, που ετοίμαζαν μια βομβιστική επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας «Al Watan Al Arabi», στην οδό Μαρμπέφ στο Παρίσι, συλλαμβάνονται από τη Γαλλική αστυνομία. Με επιστολή του προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Γκαστόν Ντεφέρ, ο Κάρλος απαιτεί να αφεθούν ελεύθεροι, απειλώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προβεί σε τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλη τη γαλλική επικράτεια.

1982, 29 Μαρτίου: 48 ώρες μετά την εκπνοή του τελεσίγραφου του Κάρλος, μια έκρηξη στην αμαξοστοιχία «Capitole» (που συνδέει το Παρίσι με την Τουλούζη) θα στοιχίζει τη ζωή πέντε ανθρώπων ενώ θα τραυματίσει σοβαρά άλλους 27. Ο Ζακ Σιράκ, που τότε διατελούσε δήμαρχος του Παρισιού, επρόκειτο να ταξιδέψει με τη συγκεκριμένη αμαξοστοιχία.

1982, 22 Απριλίου: Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της δίκης της Κοπ και του Μπρεγκέ, ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο ανατινάσσεται έξω από τα γραφεία της «Al Watan Al Arabi» στο Παρίσι, σκοτώνοντας έναν περαστικό και τραυματίζοντας περίπου 60 άτομα.

1983, 31 Δεκεμβρίου: Διπλή επίθεση στη Γαλλία, κατά του TGV που συνδέει Μασσαλία-Παρίσι (με τρεις νεκρούς) και του σιδηροδρομικού σταθμού Σεν-Σαρλ στη Μασσαλία, τη στιγμή που ο Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν εκφωνεί μήνυμα προς τον γαλλικό λαό μέσω τηλεόρασης. Την επομένη, την 1η Ιανουαρίου του 1984, μια βόμβα καταστρέφει το Γαλλικό Πολιτιστικό Κέντρο στην Τρίπολη του Λιβάνου, χωρίς όμως να προκληθούν τραυματισμοί. Ο Κάρλος αναλαμβάνει την ευθύνη για μια σειρά επιθέσεων με επιστολή του προς το Πρακτορείο Ειδήσεων AFP, του Δυτικού Βερολίνου.

1984, καλοκαίρι: Με την πίεση της Δύσης να κλιμακώνεται, ο Αμερικανός Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα της Ανατολικής Ευρώπης, Μαρκ Πάλμερ, συγκαλεί σύσκεψη με τους πρεσβευτές πέντε χωρών του Ανατολικού Μπλοκ (Βουλγαρίας, Τσεχοσλοβακίας, Ανατολικής Γερμανίας, Ουγγαρίας και Ρουμανίας) στο State Department στην Ουάσινγκτον. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, τους ενημερώνει για τη βεβαιότητα των ΗΠΑ ότι οι χώρες τους παρέχουν διευκολύνσεις στον Κάρλος και τους ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να επιτευχθεί η οποιαδήποτε εξομάλυνση σχέσεων με την Ουάσινγκτον, αν συνεχίσουν να συνδράμουν και να υποθάλπουν τη διεθνή τρομοκρατία. Τους εννέα μήνες που θα ακολουθήσουν, όλες οι βάσεις που διατηρεί ο Κάρλος στην Ανατολική Ευρώπη θα κλείσουν η μία μετά την άλλη.

1985, Μάιος: Η Μαγκνταλένα Κοπ αποφυλακίζεται και συναντά τον Κάρλος στη νέα του βάση στη Δαμασκό.
1986, 17 Αυγούστου: Γεννιέται η Έλμπα Ρόζα, η μοναχοκόρη της Μαγκνταλένα Κοπ και του Κάρλος που σήμερα είναι 37 ετών.

1991, Δεκέμβριος: Εκδιωγμένοι από τη Δαμασκό, ο Κάρλος, η οικογένειά του και ο Βάινριχ εγκαθίστανται με ψευδείς ταυτότητες στο Αμμάν, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να βρουν «άσυλο» σε άλλο κράτος του Αραβικού κόσμου. Οι Αρχές της Ιορδανίας θα τους αναγνωρίσουν το καλοκαίρι του 1992. Ο Κάρλος και η Κοπ αποφασίζουν να χωρίσουν.

1993, Αύγουστος:  Ο Κάρλος μετακομίζει στο Χαρτούμ, υπό την προστασία του Χασάν αλ Τουράμπι, του ανθρώπου-σκιά του Σουδανικού καθεστώτος. Μετά από πληροφορίες των Μυστικών Υπηρεσιών της Συρίας, η CIA τον εντοπίζει το φθινόπωρο και διαβιβάζει την πληροφορία στις Γαλλικές Μυστικές Υπηρεσίες.
1994, 14 Αυγούστου: Ο Κάρλος που έχει μόλις υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στους όρχεις σε νοσοκομείο του Χαρτούμ, απάγεται και μπαίνει δια της βίας σε αεροσκάφος με προορισμό το Παρίσι. Αυτή η μυστική επιχείρηση σηματοδοτεί την κορύφωση ενός έτους διαπραγματεύσεων μεταξύ της Γαλλικής κυβέρνησης και της ισλαμικής στρατιωτικής δικτατορίας του Χαρτούμ. Φθάνοντας στην αεροπορική βάση Βιλακουμπλέ, ο Κάρλος συλλαμβάνεται σύμφωνα με το ένταλμα σύλληψης που εκκρεμούσε σε βάρος του από τις 7 Ιουνίου του 1994, από τον εισαγγελέα που ηγείται των δικαστικών αντιτρομοκρατικών ερευνών της Γαλλίας, Ζαν-Λουί Μπρουγκιέρ.

1997, από τις 12 έως τις 23 Δεκεμβρίου: Ο Κάρλος (σε ηλικία 48 ετών) στέκεται ενώπιον του δικαστηρίου στο Παρίσι και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία των δύο πρακτόρων της DST στην οδό Τουλιέ.

1 ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ:
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΑ Ή ΜΙΝΙ ΣΕΙΡΑ
1 ΑΚΟΜΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ:
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΑ Ή ΜΙΝΙ ΣΕΙΡΑ) – ΕΝΤΓΚΑΡ ΡΑΜΙΡΕΖ
1 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ SAG:
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΣΕ ΤΗΛΕΤΑΙΝΙΑ – ΕΝΤΓΚΑΡ ΡΑΜΙΡΕΖ

EUROPEAN FILM AWARDS:
MONTAZ – ΛΙΚ ΜΠΑΡΝΙΕ, ΜΑΡΙΟΝ ΜΟΝΙΕ

ΕΝΤΓΚΑΡ ΡΑΜΙΡΕΖ (Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες, «Κάρλος»)
ΑΧΜΑΝΤ ΚΑΜΠΟΥΡ (Βαντί Χαντάτ)
ΚΡΙΣΤΟΦ ΜΠΑΧ (Χανς-Γιοακίμ Κλάιν)
ΝΟΡΑ ΒΟΝ ΒΑΛΝΤΣΤΑΤΕΝ (Μαγκταλένα Κακίλια Κοπ)
ΤΖΟΥΛΙΑ ΧΟΥΜΕΡ (Γκάμπριελ Κρόχερ-Τίντεμαν, «Νάντα»)
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΙΡ (Γιοχάνες Βάινριχ)
ΡΟΝΤΝΕΪ ΕΛ ΧΑΝΤΑΝΤ (Ανίς Νακάσε, «Χαλίντ»)
ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΑΡΟΓΙΟ (Δρ. Βαλεντίν Χερνάντεζ)

Σκηνοθεσία ΟΛΙΒΙΕ ΑΣΑΓΙΑΣ
Σενάριο ΟΛΙΒΙΕ ΑΣΑΓΙΑΣ, ΝΤΑΝ ΦΡΑΝΚ
Βασισμένο σε μια ιδέα του ΝΤΑΝΙΕΛ ΛΕΚΟΝΤ
Ιστορικός Σύμβουλος ΣΤΙΒΕΝ ΣΜΙΘ
Παραγωγή ΝΤΑΝΙΕΛ ΛΕΚΟΝΤ
Εκτέλεση Παραγωγής ΡΑΦΑΕΛ ΚΟΕΝ
Φωτογραφία ΝΤΕΝΙΣ ΛΕΝΟΥΑΡ, ΓΙΟΡΙΚ ΛΕ ΣΟ
Μοντάζ ΛΟΥΚ ΜΠΑΡΝΙΕ, ΜΑΡΙΟΝ ΜΟΝΙΕ
Καλλιτεχνική Διεύθυνση ΦΡΑΝΣΟΥΑ-ΡΕΝΟ ΛΑΜΠΑΡΤ
Ενδυματολόγος ΓΙΟΥΡΓΚΕΝ ΝΤΕΡΙΝΓΚ