Όλα ξεκίνησαν με την ερώτηση “Πού πάνε οι άγγελοι μετά την τραγωδία”; Κατά πόσο είναι εύκολο να συνεχίζεις να υπάρχεις σε μια κοινωνία εφόσον έχεις γίνει αυτόπτης μάρτυρας της φρίκης; Πολλοί από αυτούς αυτοεξορίζονται, μην αντέχοντας τις τραγικές συνέπειες πράξεων για τις οποίες δεν ευθύνονται, καλούνται όμως να αφηγηθούν με τρόπο τόσο ανάγλυφο που μπορεί εύκολα να οδηγήσει έναν άνθρωπο στην τρέλα.
Είναι άνθρωποι απλοί, ανώνυμοι, των οποίων ο ρόλος αρχίζει και τελειώνει με μία τέλεια λεπτομερή αφήγηση. Οι όροι αντιστρέφονται. Δεν πρόκειται, κατά το συνήθη τίτλο, για έκπτωτους αγγέλους, αλλά για εκπεσούσες κοινωνίες. Τα θέματά τους καίρια. Απασχόλησαν και θα απασχολούν τον άνθρωπο στο διηνεκές. Η πόλη, η θρησκεία, το άτομο, το δίκαιο και το άδικο, ο έρωτας και ο θάνατος, η έννοια της φιλίας, η ελευθερία.
Τόσους αιώνες μετά, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια ερωτήματα, μοιραζόμαστε ένα κοινό “επείγον”. Όλοι εμείς, οι σημερινοί “ανώνυμοι”, πώς να αντιμετωπίσουμε τη δικιά μας τραγωδία; Προδομένοι από πολιτεία και νόμους, από θρησκεία και άρχοντες, όταν έννοιες όπως δικαιοσύνη και ελευθερία εκφυλίζονται και διαστρεβλώνονται καθημερινά, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να νιώθουμε κομμάτια αυτής της κοινωνίας.
Αποφασίζουμε και οργανώνουμε την “ανταρσία των αγγέλων” αυτών. Τους φέρνουμε στο προσκήνιο και τους δίνουμε την ευκαιρία να πάρουν θέση απέναντι στα πράγματα. Να εκφράσουν το θυμό τους και τη λύπη τους. Ένα χώρο ν’ ακουστεί η φωνή τους, μια ολόδική τους τραγωδία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διεκδικούμε το λόγο, η έκφραση δεν είναι δικαίωμα – είναι ευθύνη, οφείλουμε να πάρουμε θέση, έχουμε ανάγκη να φανταστούμε.
Όπως λέει η Ούρσουλα Λεγκέν: «Δεν θα κατανοήσουμε την αδικία που ζούμε, αν δεν μπορούμε να φανταστούμε τη δικαιοσύνη. Δεν θα είμαστε ελεύθεροι αν δεν μπορούμε να φανταστούμε την ελευθερία. Δεν μπορούμε να αξιώνουμε να κατακτήσει τη δικαιοσύνη και την ελευθερία κάποιος που δεν είχε την ευκαιρία να τις φανταστεί ως εφικτές».
Για την Καλλιτεχνική Ομάδα Momentum: Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν υψηλή αντίληψη για το θέατρο, το σινεμά αλλά και για την τέχνη στο σύνολο της. Οι ηθοποιοί είναι όλοι απόφοιτοι του Εθνικού Θεάτρου με ισχυρές συνεργασίες στο δυναμικό τους. Ο σχεδιασμός φωτισμού είναι από το διακεκριμένο στον κινηματογράφο διευθυντή φωτογραφίας, Γιώργο Καρβέλα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Λουκίας Χουλιάρα, επίσης διακεκριμένη στο χώρο του κινηματογράφου στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Την κίνησή μας τη “γυμνάζει” ο Ηλίας Χατζηγεωργίου, και τη μουσική-ηχητική σύνθεση υπογράφει ο Γιώργος Πούλιος, που διακρίνεται όχι μόνο για τη μουσική που γράφει, αλλά για την δραματουργική του αντίληψη στον ήχο και στο χώρο. Τέλος, η στενή μου συνεργάτης σε όλο το δημιουργικό κομμάτι και αγαπημένη μου φίλη Ελίνα Μαντίδη, ένας άνθρωπος με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του. Ταυτόχρονα, είμαστε σε ανοιχτό διάλογο με ανθρώπους που γνωρίζουν το θέατρο, το λόγο και την ιστορία, όπως σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μεταφραστές, ποιητές, και διαμορφώνουμε μαζί το “ύφος” και το “ήθος” της παράστασης μας…
Info: Ο Αργύρης Πανταζάρας είναι κάτοχος του φετινού βραβείου καλύτερου ηθοποιού “Δημήτρης Χορν” για τρεις ρόλους, σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις. Έχει συνεργαστεί με τα καλλιτεχνικά “μεγαθήρια” του θεάτρου: Γιάννη Χουβαρδά, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Bob Wilson, Tomaz Pandur, Νίκο Καραθάνο, Ρούλα Πατεράκη, Λυδία Κονιόρδου, Κατερίνα Ευαγγελάτου και το μέγα δάσκαλο του θεάτρου Λευτέρη Βογιατζή.
Επίσης, έχει συναντηθεί και πρωταγωνιστήσει πάνω στη σκηνή με τους σπουδαιότερους ηθοποιούς. Φέτος τον είδαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στον “Φάουστ” του Γκαίτε, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, στο ρόλο του “Μεφιστοφελή”, δημιουργώντας ένα τρομερό δίδυμο με τον Νίκο Κουρή.
*Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 36
Ο Αργύρης Πανταζάρας και η καλλιτεχνική ομάδα Momentum θα παρουσιάσουν την παράσταση «Μητρόπολη» στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου (22 & 23 Ιουλίου). Περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ
