Άγγελος Αγγέλου – Έμη Σίνη: Η αποξένωση που υπάρχει στις μεγάλες πόλεις είναι κάτι που μας προβληματίζει συχνά

Όσο κι αν ο τίτλος του θεατρικού έργου, που παρουσιάζουν ο Άγγελος Αγγέλου και η Έμη Σίνη με την ομάδα Κοπέρνικος, προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο, πρόκειται για μια παράσταση γεμάτη μουσική, χιούμορ και κέφι που μας αποδεικνύει, με τον πιο όμορφο και ευφάνταστο τρόπο, ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ!

Σε μια όμορφη και ήσυχη πολυκατοικία, ο κύριος Ευδαίμων, ένας στρυφνός και πειθαρχημένος διαχειριστής, ζει μια απολύτως αθόρυβη καθημερινότητα. Όλα ανατρέπονται, όμως, όταν στο διπλανό διαμέρισμα μετακομίζει ένας νεαρός μουσικός! Ο κύριος Ευδαίμων, ενοχλούμενος από τις μελωδίες και τους πρόσχαρους ήχους του, καταστρώνει ένα παμπόνηρο σχέδιο για να τον διώξει μακριά. Την ίδια ώρα, ο νεαρός γείτονας, προσπαθεί να κερδίσει τη φιλία του, αποδεικνύοντάς του ότι η μουσική βρίσκεται παντού, ακόμα και μέσα στην αποστειρωμένη και άηχη ζωή του!

***

-Φέτος η Ομάδα Κοπέρνικος γιορτάζει 15 χρόνια παρουσίας στην καλλιτεχνική σκηνή της χώρας. Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το πώς ξεκίνησε η πολύχρονη συνεργασία σας, αλλά και τι την καθιστά επιτυχημένη;

Ξεκινήσαμε γράφοντας τραγούδια για παιδιά. Λίγο πριν εκδοθεί ο πρώτος μας δίσκος: «Ο κόσμος ανάποδα», κάναμε μία πρόταση στο Β’ Πρόγραμμα του Κρατικού Ραδιοφώνου για τη δημιουργία μιας νέας πρωτότυπης σειράς για παιδιά. Ο ήρωάς της ονομαζόταν μικρός Κοπέρνικος και η καλλιτεχνική ομάδα που συστάθηκε αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της ομάδας ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ. Σε αντίθεση με την επικρατούσα τάση, εμείς επιχειρήσαμε ένα σύγχρονο, λιτό θέατρο, σε πρωτότυπο κείμενο, γραμμένο στο κλίμα της εποχής: γρήγορο, άμεσο, αιχμηρό. Αποφασίσαμε να το ερμηνεύσουμε στηριζόμενοι στις δυνατότητες των πολύ ταλαντούχων ηθοποιών μας και επιλέξαμε μία προσέγγιση που στόχευε στη ζωντανή θεατρική διαδικασία και τις τεράστιες δυνατότητες που παρέχει η σχέση ηθοποιών – κοινού. Αναπτύξαμε τη διάδραση!

-Πώς επιλέξατε τις παραστάσεις που εντάξατε στο φετινό καλλιτεχνικό σας πρόγραμμα;

Θέλαμε ένα πλούσιο πρόγραμμα που να εμπεριέχει τις πιο αγαπημένες μας παραστάσεις! Η επιλογή ήταν δύσκολη. Το έργο μας: «Ο κύριος Κιχ και το μυστικό Κουτί των Ήχων», ήταν σίγουρο ότι θα συμπεριληφθεί, μιας και αποτελεί την πρώτη παράσταση που γράφτηκε ποτέ για την ομάδα ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ και είναι τοποθετημένο στο μυαλό μας ως ένα ορόσημο αυτής της προσπάθειας. Έπειτα, το «Απαγορεύεται η Μουσική» ήταν η παράσταση που μας εδραίωσε στο χώρο του θεάτρου για παιδιά και θεωρήσαμε ότι θα ταιριάζει ιδανικά στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Τέλος, το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με δύο ακόμα εορταστικές παραστάσεις που δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Το Χριστουγεννιάτικο: «Ένα ξωτικό στην πόρτα μου», μία ζεστή, χαρούμενη ιστορία που ανεβαίνει για 4η χρονιά στο Θέατρο OLVIO και το «Μουσικά & Ανάποδα», που αποτελεί ένα ενδιαφέρον μείγμα μουσικής συναυλίας και θεάτρου για παιδιά.

-Το έργο «Απαγορεύεται η Μουσική» είναι ανάμεσα στις παραστάσεις που παρουσιάζετε εκ νέου έπειτα από 8 ολόκληρα χρόνια. Τι έχει αλλάξει από την πρώτη φορά που το ανεβάσατε και τι παραμένει ίδιο;

Άλλαξε ριζικά! Προστέθηκε ένας ακόμα ηθοποιός, αφαιρέθηκαν δύο ολόκληρες σκηνές και προστέθηκαν τέσσερις νέες. Κατασκευάστηκε νέο σκηνικό και σχεδιάστηκαν νέα κοστούμια. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα ολόφρεσκο σύγχρονο παραμύθι που, σε αντίθεση με τον τίτλο του, έρχεται να μας πείσει ότι όλα γύρω μας είναι μουσική!

-Από πού προήλθε η έμπνευση για τη συγκεκριμένη ιστορία και γιατί επιλέξατε το θέατρο ως το ιδανικό μέσο για να την επικοινωνήσετε στα παιδιά;

Το έργο περιγράφει την καθημερινότητα μέσα σε μία ελληνική πολυκατοικία. Από την πρώτη σκηνή, το κοινό συμμετέχει ενεργά σε μια πραγματική συνέλευση στην οποία, ο νέος διαχειριστής, πείθει τους υπόλοιπους ενοίκους να απαγορεύσουν την μουσική δια παντός! Την ίδια ώρα, στο διπλανό άδειο διαμέρισμα μετακομίζει ένας νέος και ταλαντούχος μουσικός που θα φέρει τα πάνω κάτω στην «άηχη» καθημερινότητα της πολυκατοικίας και των σαστισμένων κατοίκων της. Αυτή η αποξένωση που υπάρχει στις μεγάλες πόλεις είναι κάτι που μας προβληματίζει συχνά. Αυτό που δεν μπαίνεις καν στον κόπο να γνωρίσεις τον διπλανό σου ή να πεις μια «καλημέρα». Είναι σαφές ότι εμπνευστήκαμε από τις πολυκατοικίες στις οποίες ζούμε, τους γείτονές μας, άλλους φιλικούς, άλλους γενναιόδωρους κι άλλους απόμακρους και μυστήριους. Σίγουρα όμως, υπάρχουν μέσα σε όλα αυτά και οι όμορφες και αστείες σκηνές που διαδραματίζονται καθημερινά στις εισόδους, στους διαδρόμους, στα διαμερίσματα, ακόμη και στα καταστήματα που συχνά φιλοξενούνται στο ισόγειο των πολυκατοικιών!

-Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της παράστασης είναι η δυνατότητα που δίνεται στα παιδιά να συμμετάσχουν σε αυτήν. Σε τι συμβάλλει η αλληλεπίδραση με το νεαρό κοινό και πώς αντιδρά εκείνο συνήθως;

Δουλεύουμε τη διάδραση από την πρώτη στιγμή που κάναμε θέατρο. Στο συγκεκριμένο έργο είμαστε ευτυχείς να βλέπουμε ένα «ζωντανό» αποτέλεσμα με τη συμμετοχή του κοινού σε όλες σχεδόν τις σκηνές. Οι ηθοποιοί προσκαλούν τα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά από την πρώτη σκηνή της συνέλευσης και έτσι θέτουν με σαφήνεια το πλαίσιο της θεατρικής διαδιακασίας. Λίγο αργότερα, ο νεαρός Αχιλλέας, τραγουδάει το «Όλα είναι μουσική» μαζί με τους θεατές. Στις τελευταίες σκηνές, που το πράγμα φτάνει στο απροχώρητο, τα παιδιά ωθούν τον διαχειριστή να πάρει τη σωστή απόφαση και οδηγούν την ιστορία προς τη λυτρωτική κάθαρση και το μεγάλο φινάλε. Είναι υπέροχο να βλέπεις και να ακούς όλες αυτές τις αντιδράσεις και είναι εντυπωσιακό το πόσο διαφορετική μπορεί να μοιάζει η ίδια παράσταση μέρα με τη μέρα!

-Λαμβάνοντας υπόψιν και τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του έργου, ποια θα λέγατε πως είναι τα βασικά μηνύματα που αναδεικνύονται μέσα από αυτό;

Όπως μπορείτε να φανταστείτε από τον τίτλο, η παράσταση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της Ελευθερίας. Όλες οι συγγενείς έννοιες και καταστάσεις θίγονται και σχολιάζονται με τρόπο ώστε οι θεατές να μην παραμένουν παθητικοί και αμέτοχοι αλλά να ενεργοποιούνται, να συμμετέχουν, να παίρνουν θέση και να σχολιάζουν. Ταυτόχρονα, μας δίνεται η δυνατότητα να θίξουμε και πολλά άλλα δευτερεύοντα ζητήματα όπως: η διαφορετικότητα, η σχέση με το διπλανό μας, η ανοχή και η κατανόηση, η φιλία και η αγάπη. Και όλα αυτά, κάτω από την «πολύχρωμη ομπρέλα» της μουσικής, που λειτουργεί πάντα ως «γέφυρα» ανάμεσα στους ανθρώπους και που, στην εν λόγω παράσταση, έχει την τιμητική της!

Διαβάστε επίσης:

Απαγορεύεται η μουσική, από την ομάδα Κοπέρνικος στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης