40 χρόνια από το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε: Φεστιβάλ στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Η New Star σε συνεργασία με το Fundacion Salvador Allende και υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Χιλής στην Ελλάδα διοργανώνει το κινηματογραφικό φεστιβάλ-αφιέρωμα με τίτλο “40 χρόνια από το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε”, στις 5-11 Σεπτεμβρίου 2013.

 

Στο Φεστιβάλ, θα προβληθούν 40 ταινίες και ντοκιμαντέρ για τον Αλιέντε και τη Χιλή, ενώ παράλληλα θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας-αφίσας-ντοκουμέντων.

 

Το φεστιβάλ για τα 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ ειναι μία ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιστορία της Χιλής μέσα από πραγματικά ντοκουμέντα, μία ευκαιρία να κατανοήσουμε το μεγαλείο ενός ξεχωριστού ηγέτη. Μία ευκαιρία να δούμε την αλήθεια της δικής μας πραγματικότητας μέσα από τα βιώματα άλλων λαών, να ξαναρχίσουμε να κουβεντιάζουμε πολιτικά μέσα και έξω από τους κινηματογράφους. Μία ευκαιρία για πραγματική γνώση και ψυχαγωγία.

 

Ελάχιστα μέτρα φιλμ και κάποιες φωτογραφίες έχουν απομείνει από τα γεγονότα του πρωινού της 11ης Σεπτεμβρίου του 1973 στο Σαντιάγκο της Χιλής. Ήταν η πρώτη ημέρα μιας 17χρονης φασιστικής δικτατορίας, που φυλάκισε, βασάνισε και δολοφόνησε χιλιάδες Χιλιανούς (και όχι μόνο). Ήταν η τελευταία μέρα ενός ονείρου που συνήγειρε για 3 χρόνια τον λαό της Λατινοαμερικάνικης χώρας (λίγες μέρες μετά, ο Πάμπλο Νερούδα πέθανε κι ο Βίκτωρ Χάρα ξεψύχησε στα χέρια των βασανιστών). Ήταν η ημέρα του μαρτυρίου, του θανάτου και του περάσματος στον χώρο του μύθου του Προέδρου της Χιλιανής Δημοκρατίας, του γιατρού Σαλβαδόρ Αλιέντε.

 

Ο ιδρυτής και Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Χιλής, από την αρχή της πολιτικής του δράσης επιχείρησε το αδιανόητο. Στα χρόνια του ψυχρού (αν και για την Λατινοαμερικάνικη ήπειρο ο όρος είναι μάλλον μετριοπαθής) πολέμου, με τις ΗΠΑ να ελέγχουν τις κυβερνήσεις ανδρείκελα των Νοτιοαμερικάνικων κρατών, τις πολυεθνικές να απομυζούν τον πλούτο τους, με την πλήρη εξάρτηση των οικονομιών από τις Αμερικανικές τράπεζες, με το προηγούμενο της Κουβανικής Επανάστασης να έχει ενεργοποιήσει τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά των ιμπεριαλιστών σε οποιαδήποτε κίνηση αριστερού χαρακτήρα, με τους αξιωματούχους των Εθνικών ενόπλων δυνάμεων να εκπαιδεύονται στα γνωστά αμερικανικά σχολεία, με όλους τους Κρατικούς φορείς διαβρωμένους από τις λογής μυστικές υπηρεσίες, ο Αλιέντε, δηλωμένος Μαρξιστής, επιχειρεί να καταλάβει την εξουσία και να εφαρμόσει πρόγραμμα ανακατανομής του πλούτου, εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικοποίησης των μεγαλύτερων βιομηχανιών, ακολουθώντας με θρησκευτικό φανατισμό τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, αποσκοπώντας να πείσει την πλειοψηφία των Χιλιανών ψηφοφόρων. Θα αποτύχει το 1958, το 1964, μέσα σε ένα κλίμα μαζικής υστερικής προπαγάνδας εκπορευόμενης και αδρά αμειβόμενης από τα Αμερικανικά κέντρα, ώσπου, το 1970 θα κερδίσει με την Λαϊκή Ενότητα, συμπράττοντας με το Κομουνιστικό Κόμμα και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις.

 

Όπως αναφέρει και ο Γουίλιαμ Μπλαμ, “οι ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από έναν Μαρξιστή στην εξουσία. Ένας εκλεγμένος Μαρξιστής στην εξουσία”. Η αντίδραση είναι λυσσαλέα. Εν ολίγοις, κατά τη διάρκεια της τριετίας Αλιέντε, όλες οι πρακτικές ανατροπής μιας εκλεγμένης κυβέρνησης, εκτός από αυτήν της απ’ ευθείας στρατιωτικής εισβολής, εφαρμόστηκαν από τις ΗΠΑ. Κι ο Αλιέντε φυσικά το γνώριζε και παρέμεινε σχεδόν εμμονοληπτικά πιστός στην πολιτική του, ακολουθώντας χωρίς παρέκκλιση το σύνταγμα, τους νόμους, τις δημοκρατικές αρχές. Μια στάση που θα ακολουθήσει, αυτοκτονικά, ακόμα και την ύστατη στιγμή.

 

Το φεστιβάλ για τα 40 χρόνια από το θάνατο του Σαλβαδόρ Αλιέντε δεν είναι η περιγραφή μιας εποποιίας, δεν πρόκειται για έναν μίζερο επικήδειο. Είναι σπαράγματα μνήμης , από μια ευγενική παρουσία που έμελλε να μαρτυρήσει για να περάσει στον μύθο, μια μελαγχολική αλλά επ’ ουδενί θλιβερή επιστροφή στις μέρες του βιωμένου ονείρου. Σε αυτές τις αποχές της απόλυτης βαρβαρότητας, η λέξη “ηθική” έχει πάρει την θέση της στο μουσείο μαζί με πολλές άλλες. Το “καλό” και το “κακό” έχουν πια ονοματεπώνυμο, όπως οι σοκολάτες. Η ατομική όσο και συλλογική οικονομίστικη θεώρηση των πραγμάτων κυριαρχεί, οι εξαρτήσεις, η συναλλαγή, ο “αντικειμενικός σκοπός” και τελικά ο πολιτικός και κοινωνικός κυνισμός μας κατευθύνουν και δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση για την συζήτηση για τις ιδέες πίσω από τις πράξεις (καθώς τα κίνητρα είναι πια προφανή).

 

Ο Αλιέντε τέλειωσε τη ζωή του, συνδυάζοντας το πολιτικό “θέλω” με το ηθικό “πρέπει”.  Καθώς η έννοια “πολιτικός πολιτισμός” έχει γίνει πια του συρμού, μπορούμε ξανά  να γνωρίσουμε αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο, που εκφράζει όσο κανείς, αυτές τις δυο, γι αυτόν, ταυτόσημες αρχές (“πολιτική” – “πολιτισμός”), που τις τήρησε “επί ποινή θανάτου”.

 

Έχουμε τη δυνατότητα να (ξανα)γνωρίσουμε μια επί της ουσίας πολιτική οντότητα, που κατάφερε να διεγείρει τα βαθύτερα (όσο και βασικά)  ανθρώπινα αισθήματα, που κατόρθωσε να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

Έχουμε τη δυνατότητα να (ξανα)ζήσουμε έναν άνθρωπο.

Έχουμε τη δυνατότητα να (ξανα)σκεφθούμε το πώς βιώνεται ένα όνειρο (όσο αυτό κρατήσει, να γίνουμε “Για μια στιγμή , Εμείς”).

Έχουμε τη δυνατότητα να (ξανα)θυμηθούμε πως “Οι μύλοι της Ιστορίας αλέθουν αργά, μα αλέθουν σωστά”.

 

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ «40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ»

 

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου

19.30 – “A Promise to the Dead: The Exile of Ariel Dorfman” (2007)

/Υπόσχεση στους Νεκρούς: το Ταξίδι της Εξορίας του Άριελ Ντόρφμαν

Γλώσσα: Αγγλικά, Iσπανικά, Διάρκεια: 91
Σκηνοθεσία: Peter Raymont
Χώρα: Καναδάς, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.00 – “Die Toten schweigen nicht” / Οι Νεκροί δεν Σιωπούν

Γλώσσα: Γερμανικά, Ισπανικά,  Διάρκεια: 84’
Σκηνοθεσία: Heynowski/ Scheumann
Χώρα: Ανατ. Γερμανία, Είδος: Ντοκιμαντέρ

22.45 – Chile: Hasta Quando? (1985) / Χιλή: Μέχρι πότε;

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια: 73,5’
Σκηνοθεσία:David Bradbury
Χώρα: Χιλή, Είδος: Ντοκιμαντέρ

 

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου

19.30 – Der Krieg der Mumien (1974) /Ο Πόλεμος με τις Μούμιες

Γλώσσα: Γερμανικά, Διάρκεια:100’
Σκηνοθεσία: Heynowski/ Scheuman
Χώρα: Ανατ. Γερμανία, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.00 – El Caso Pinochet (2001) /Υπόθεση Πινοσέτ

Γλώσσα: Ισπανικά, Aγγλικά, Διάρκεια:110’
Σκηνοθεσία: Patricio Guzman
Χώρα: Γαλλία, Βέλγιο, Χιλή , Ισπανία, Είδος: Ντοκιμαντέρ

23.00 – Missing (1982) / Ο Αγνοούμενος

Γλώσσα: Ισπανικά, Αγγλικά, Διάρκεια: 122’

Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς

Χώρα: Αμερική,  Είδος: Ταινία

 

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου

19.30 – Memoria Desierta (2006) / Ξεχασμένη Μνήμη

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια:40’
Σκηνοθεσία:Niles Atallah
Χώρα: Χιλή, Είδος: Ντοκιμαντέρ

20.00 – Machuca (2004) / Ματσούκα

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια:115’
Σκηνοθεσία: Andres Wood
Χώρα: Χιλή, Είδος: Ταινία

22.00 – Νο (2012)

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια: 118’

Σκηνοθεσία: Pablo Larraín 

Είδος: Ιστορικό δράμα

 

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

19.30 – La Batailla de Chile:la Lucha de un Pueblo sin Armas, I: La Insurrecion de

Burguesaa (1975) /Η Μάχη της Χιλής: Μέρος 1ο, Η Εξέγερση της Μπουρζουαζίας

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια: 100’ 
Σκηνοθεσία: Patricio Guzma 
Χώρα:Χιλή, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.00 – Im Feuer Bestanden (1978) /Αλύγιστος στη Φωτιά

Γλώσσα: Γερμανικά, Διάρκεια: 75’
Σκηνοθεσία: Heynowski/ Scheumann
Χώρα: Ανατ. Γερμανία, Είδος: Ντοκιμαντέρ

22.30 – Nowhere (2002) /Πουθενά

Γλώσσα: Αγγλικά, Διάρκεια: 101’
Σκηνοθεσία: Luis Sepulveda
Χώρα: Λατ. Αμερική, Είδος: Ταινία

 

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου

19.30 – La Batailla de Chile: la Lucha de un Pueblo sin Armas, II: El Golpe de Estado(1977)

/Η Μάχη της Χιλής: Μέρος 2ο, Το Πραξικόπημα

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια: 90’
Σκηνοθεσία: Patricio Guzman
Χώρα: Χιλή, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.00 – Noch Nad Chili (1977) /Νύχτα Πάνω απ’ τη Χιλή

Γλώσσα: Ρωσικά, Διάρκεια: 111’
Σκηνοθεσία: Sebastián Alarcón, Aleksandr Kosarev
Χώρα: Χιλή, Σ.Ένωση, Είδος: Ταινία

23.00 – Sweet Country (1987)/ Γλυκιά Πατρίδα 

Γλώσσα: Αγγλικά, Διάρκεια: 120’
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Χώρα: Αμερική, Ελλάδα, Είδος: Ταινία

 

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου

19.30 – La Batailla de Chile: la Lucha de un Pueblo sin Armas, III: El Poder Popular (1979)

/ Η Μάχη της Χιλής Μέρος 3ο, Η λαϊκή Εξουσία

Γλώσσα: Ισπανικά, Διάρκεια: 82’ 
Σκηνοθεσία: Patricio Guzma 
Χώρα:Χιλή, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.00 – Psalm 18 (1974) / Ψαλμός 18

Γλώσσα: Γερμανικά, Διάρκεια: 6’

Σκηνοθεσία: Heynowski/ Scheuman

Χώρα: Ανατ. Γερμανία, Είδος: Ντοκιμαντέρ

21.30 – Il Pleut sur Santiago (1976) / Βρέχει Πάνω απ’ το Σαντιάγο

Γλώσσα: Γαλλικά, Ισπανικά, Διάρκεια: 112’
Σκηνοθεσία: Helvio Soto
Χώρα: Χιλή, Είδος: Ταινία

 

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου

19.30 – Ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση του Αλιέντε. 

Γλώσσα: Ισπανικά,  Διάρκεια: 24’

Οπτικοακουστικό υλικό από ομιλίες του Σαλβαδόρ Αλιέντε.

20.00 – Savador Allende (2004) / Σαλβαδόρ Αλιέντε

Γλώσσα: Ισπανικά, Αγγλικά, Γαλλικά,  Διάρκεια: 100’
Σκηνοθεσία: Patricio Guzman
Χώρα: Γαλλία, Βέλγιο, Χιλή, Ισπανία, Γερμανία, Μεξικό Είδος: Ντοκιμαντέρ

22.00 – Violeta Went To Heaven (2011) / Η Βιολέτα Πήγε Στον Ουρανό

(Σε πρώτη Παννελλήνια Προβολή)

Σκηνοθέτης: Andrés Wood

Σεναριογράφος: Eliseo Altunaga

Πρωταγωνιστούν: Francisca Gavilán, Thomas Durand. Christian Quevedo, Gabriela Aguilera, Roberto Farías, Stephania Barbagelata

Είδος: Βιογραφική

Γλώσσα: Ισπανικά, 110 λεπτά

 

 “Δεν θα παραιτηθώ! Eίναι μια ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου την αφοσίωση του λαού μου. Eίμαι βέβαιος, πως οι σπόροι φυτεύτηκαν στις αξίες. Όμως ούτε το έγκλημα ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. H Iστορία είναι δική μας, η Iστορία γράφεται από τους λαούς. Συνειδήσεις εκατομμυρίων Xιλιανών, θα καρπίσουν.”-ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ

“Aπευθύνομαι στους νέους της Xιλής, σ’αυτούς που μετέφεραν τη χαρά τους και το αγωνιστικό πνεύμα. Mιλάω στους ανθρώπους, στους εργάτες, στους αγρότες, στους διανοούμενους. Σ’ αυτούς που πρόκειται να διωχθούν, γιατί ο φασισμός εδώ και λίγες ώρες είναι παρών. O λαός πρέπει να αμυνθεί, όχι να θυσιαστεί. Nα αρνηθεί την υποταγή, την ταπείνωση, την απώλεια των ηθικών αξιών.“-ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ

«Aς μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν επειδή αποτελούν κομμάτι μας,επειδή ξέρουμεγιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι.» ΛOYIΣ ΣEΠOYΛBEΔA

 

ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ – ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1908: Στις 26 Ιουνίου γεννιέται στο Βαλπαράισο. Γονείς του ο Σαλβαντόρ Αλιέντε Κάστρο, δικηγόρος και μέλος του Ριζοσπαστικού Κόμματος, και η Λάουρα Γκόσενς Ουρίμπε, συμβολαιογράφος.

1920 – 1925: Επισκέπτεται συχνά με την οικογένειά του άλλες πόλεις όπως η Τάκνα, το Ικίκε, το Σαντιάγο και τη Βαλδίβια, αλλά οι Αλιέντε παραμένουν εγκατεστημένοι στο Βαλπαράισο. Εκεί γράφεται στο Λύκειο Εδουάρδο ντε Μπάρα όπου αριστεύει στις σπουδές του, ενώ παράλληλα ασχολείται και με τα σπορ. Γνωρίζει τον Χουάν Ντεμάρκι, παλιό ιταλό αναρχικό που επηρεάζει την ιδεολογική του πορεία εξοικειώνοντάς τον με τα μαρξιστικά κείμενα.

1925: Εκπληρώνει εθελοντικά τα στρατιωτικά του καθήκοντα στο Τάγμα Καταδρομών της Βίνια ντελ Μαρ και ζητά μετάθεση για στο Τάγμα Σκοπευτών της Τάκνα.

1926: Γίνεται δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Χιλής στο Σαντιάγο για να σπουδάσει Ιατρική.

1927: Ως Πρόεδρος των φοιτητών της Ιατρικής, οργανώνει μια ομάδα για τη μελέτη και ανάλυση της μαρξιστικής θεωρίας.

1929: Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, μυείται στη Μασονία. Μαζί με τους συμφοιτητές του σχηματίζουν την Προοδευτική Ομάδα.

1930: Γίνεται Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών Χιλής. Συμμετέχει ενεργά στον αγώνα ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Κάρλος Ιμπάνιεθ.

1931: Ορίζεται ως εκπρόσωπος των φοιτητών στο Πανεπιστημιακού Συμβουλίου. Συχνά αποβάλλεται από το Πανεπιστήμιο αλλά πάντοτε ξαναγίνεται δεκτός χάρη στις άριστες επιδόσεις του. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ανατρέπεται ο Ιμπάνιεθ.

1932: Τελειώνει τις σπουδές του και μετακομίζει στο Βαλπαράισο για να βρίσκεται κοντά στον άρρωστο πατέρα του. Ενώ γράφει τη διατριβή του με θέμα τη σχέση Πνευματικής Υγείας και Εγκληματικότητας πραγματοποιεί παράλληλα την πρακτική του ως γιατρός. Τον Ιούνιο ο Ιμπάνιεθ ανατρέπεται και εγκαθιδρύεται Σοσιαλιστική Δημοκρατία με αρχηγό τον Μαρμαντούκε Γκρόβε. Μετά την ανατροπή της εφήμερης σοσιαλιστικής κυβέρνησης, οι προοδευτικοί διώκονται και πάλι. Ο Αλιέντε φυλακίζεται. Ενώ βρίσκεται στη φυλακή, πεθαίνει ο πατέρας του και ο νεαρός γιατρός ορκίζεται πάνω στον τάφο του ότι θα αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για την ελευθερία της Χιλής.

1933: Μετά από πολλές προσπάθειες παίρνει το πτυχίο του και διορίζεται σε θέση ανατόμου-παθολόγου. Στις 19 Απριλίου συμμετέχει στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Χιλής μαζί με τους Εουχένιο μάτε Ουρτάδο, Μαρμαντούκε Γκρόβε, Εουχένιο Γκονθάλεθ και Όσκαρ Σκνάκε, μεταξύ άλλων. Μαζί με τον Χοσέ Βιθκάρα γράφουν ένα βιβλίο για την δομή του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

1935: Γίνεται Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χιλής και καθιερώνει το Ιατρικό Δελτίο στο Βαλπαράισο. Τον Ιούλιο συλλαμβάνεται και κρατείται μέχρι τον Δεκέμβριο στο λιμάνι της Καλδέρα.

1936: Τον Μάρτιο συμμετέχει στην ίδρυση του Λαϊκού Μετώπου και εκτελεί χρέη Προέδρου του Κόμματος στην περιφέρεια του Βαλπαράισο, ενώ εκλέγεται και Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του κόμματος.

1938: Το Λαϊκό Μέτωπο υποστηρίζει τον Πέδρο Αγκίρε Σέρδα για την Προεδρία. Ο Αλιέντε είναι υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας στο Βαλπαράισο.

1939: Τη νύχτα του καταστροφικού σεισμού (25 Ιανουαρίου) γνωρίζεται με την καθηγήτρια ιστορίας Ορτένσια Μπούσι Σότο. Τον Σεπτέμβριο αποχωρεί από το κοινοβούλιο για να αναλάβει χρέη Υπουργού Υγείας με την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου. Γράφει το βιβλίο ‘Η ιατρικο-κοινωνική πραγματικότητα της Χιλής’.

1941: Ταξιδεύει στο Περού ως προσκεκλημένος του APRA (Λαϊκή Συμμαχία για την Επανάσταση στην Λατινική Αμερική). Συμμετέχει στην ετήσια συνάντηση του Αμερικάνικου Συνδέσμου Ιατρικής των ΗΠΑ.

1942: Γίνεται Γενικός Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Χιλής.

1945: Γίνεται Γερουσιαστής των Βαλδίβια, Γιανκίουε, Τσίλοε, Άυσεν και Μαγκαλάνες.

1947: Το Σοσιαλιστικό Κόμμα διασπάται. Ο Αλιέντε προσχωρεί στο Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στη Γερουσία καταψηφίζει τον διαβόητο νόμο για την υποτιθέμενη “άμυνα της Δημοκρατίας”, που ήταν ευρύτερα γνωστός και ως “Καταραμένος Νόμος”.

1948: Επισκέπτεται το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Πισάγα.

1949: Γίνεται Πρόεδρος στο Ιατρικό Κολέγιο της Χιλής.

1951: Εν όψει της υποστήριξης του Κάρλος Ιμπάνιεθ από το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ο Αλιέντε αποχωρεί και επιστρέφει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Χιλής. Μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα προωθεί τη δημιουργία του Μετώπου του Λαού.

1952: Το Μέτωπο του Λαού τον προτείνει υποψήφιο για την Προεδρία και συγκεντρώνει 52.000 ψήφους. Παρουσιάζει στη Γερουσία μαζί με τον Ελίας Λαφέρτε το σχέδιο νόμου για την κρατικοποίηση των ορυχείων χαλκού.

1953: Γίνεται Γερουσιαστής των Ταραπάκα και Αντοφαγάστα.

1954: Ταξιδεύει στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Γίνεται Αντιπρόεδρος της Γερουσίας.

1957: Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Χιλής και το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ενώνονται, σχηματίζοντας μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα το Μέτωπο Λαϊκής Δράσης, από το οποίο και προτείνεται ως Πρόεδρος.

1958: Χάνει τις εκλογές από τον Χόρχε Αλεσάντρι.

1959: Υποστηρίζει την άνοδο στην εξουσία του Ρόμουλο Μπετάνκουρ στη Βενεζουέλα. Επισκέπτεται την Αβάνα για να γνωρίσει από κοντά την εξέλιξη της κουβανέζικης επανάστασης. Συναντά τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο και συζητούν διεξοδικά.

1960: Υποστηρίζει τη δραματική απεργία των ανθρακωρύχων, που διακόπτουν τις εργασίες τους για περισσότερο από τρεις μήνες. Περιοδεύει στο νότιο κομμάτι της χώρας, μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του Μαΐου. Προτείνει διάφορα σχέδια νόμου για τη βοήθεια των πληγέντων.

1961: Γίνεται Γερουσιαστής του Βαλπαράισο και της Ακονκάγουα. Ταξιδεύει στην Ουρουγουάη και καταδικάζει τον προπαγανδιστικό χαρακτήρα της Συμμαχίας για την Πρόοδο.

1963: Προτείνεται για δεύτερη φορά για την ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας από το Μέτωπο του Λαού.

1964: Η υποψηφιότητά του αμφισβητείται από τον Εδουάρδο Φρέι Μοντάλμπα. Ο Αλιέντε συγκεντρώνει σχεδόν ένα εκατομμύριο ψήφους.

1965: Πραγματοποιεί ταξίδια σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική. Ανακηρύσσεται ως το πιο αξιόλογο κοινοβουλευτικό πρόσωπο από τους πολιτικούς συντάκτες.

1966: Γίνεται Πρόεδρος της Γερουσίας.

1967: Ηγείται της αντιπροσωπείας που υποστηρίζει την Σύσκεψη Τριών Ηπείρων στην Αβάνα. Γίνεται Πρόεδρος της Λατινοαμερικάνικης Οργάνωσης Υγείας. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση για τον εορτασμό της 50ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης.

1968: Επισκέπτεται την Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ (όπου συναντά τον Χο Τσι Μιν), την Καμπότζη και το Λάος. Μετά τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα πηγαίνει στην Ταϊτή και επισκέπτεται τέσσερα αντάρτικα.

1969: Γίνεται Γερουσιαστής των Τσιλόε, Αϊσέν, Μαγκαλάνες. Συμμετέχει στην ίδρυση της Λαϊκής Ενότητας μαζί με κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ακροαριστερούς, το MAPU, την Padena και την Ανεξάρτητη Λαϊκή Δράση.

1970: Στις 22 Ιανουαρίου η Λαϊκή Ενότητα τον προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Στις 4 Σεπτεμβρίου επικρατεί στις γενικές εκλογές με σχετική πλειοψηφία. Στις 22 Οκτωβρίου ο Αρχηγός του Στρατού Στρατηγός Ρενέ Σνάιντερ πέφτει θύμα ανθρωποκτονίας και υποκύπτει στα τραύματά του 3 μέρες αργότερα. Στις 24 Οκτωβρίου το Κογκρέσο ανακηρύσσει τον Αλιέντε Πρόεδρο και στις 3 Νοεμβρίου αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντά του. Στις 31 Δεκεμβρίου περιοδεύει στη χώρα μέχρι τα ορυχεία της Λότα.

1971: Τον Μάρτιο, στις δημοτικές εκλογές, η Λαϊκή Ενότητα συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία με 50,86%. Στις 11 Ιουλίου δημοσιεύει το νόμο κρατικοποίησης των ορυχείων χαλκού με ομόφωνη συμφωνία από το Κογκρέσο.

1972: Στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει την επιθετικότητα που υφίσταται η Χιλή από άλλα κράτη, και καταχειροκροτείται. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση, το Μεξικό, την Κολομβία και την Κούβα.

1973: Στις εκλογές του Μαρτίου η Λαϊκή Ενότητα συγκεντρώνει το 45% των ψήφων και αυξάνει την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση. Η αντιπολίτευση αποδυναμώνεται αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μαζί με την δεξιά κάνουν πόλεμο στο έργο της κυβέρνησης και βοηθούν να εξαπλωθεί η τρομοκρατία στη χώρα. Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδηλώνεται στρατιωτικό πραξικόπημα και ο Σαλβαδόρ Αλιέντε πεθαίνει ηρωικά υπηρετώντας τα καθήκοντά του στο Παλάθιο ντε λα Μονέδα.