Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του ΕΚΠΑ, παρουσιάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, με τίτλο Τώρα Γκοντάρ / Maintenant Godard, από 5 έως 18 Ιουνίου 2014.
Οι ταινίες του πιο μοντέρνου σκηνοθέτη που πέρασε ποτέ πίσω από την κάμερα…
…που δεν σταμάτησε ποτέ να πειραματίζεται με όλα τα φορμά (35mm, 16mm, βίντεο, ψηφιακό φορμά, 3D)…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
…που τολμούσε πάντα να παραδίδει προκλητικά, εκκεντρικά, και άκρως επίκαιρα κινηματογραφικά δοκίμια για κάθε ταινία-παραγγελία που του γινόταν…
…και, ίσως…«ο μόνος που τα τελευταία 50 χρόνια ενσωματώνει, οργανικά και συστηματικά, κάθε μορφή γραπτού λόγου μέσα στην εικόνα (και γύρω από αυτή)».
Philippe Dubois
Ακολουθούν οι ταινίες του αφιερώματος:
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Θα προβληθούν σχεδόν όλες οι μικρού μήκους ταινίες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δούμε τα πρώτα βήματα αυτής της ιδιοφυΐας που άλλαξε τον σύγχρονο κινηματογράφο όσο κανείς άλλος, μέχρι όμως και πρόσφατες δημιουργίες του στην φόρμα της μικρού μήκους ταινίας που ποτέ δεν εγκατέλειψε να υπηρετεί. Θα δούμε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, το ντοκιμαντέρ Επιχείρηση μπετόν / Opération béton (1955, 20′) όπου ο Γκοντάρ κινηματογραφεί μέρος της κατασκευής του φράγματος Γκραντ Ντισάνς, στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια της οποίας εργαζόταν κι ο ίδιος εκεί σε ηλικία 22 ετών. Δύο χρόνια αργότερα, στο Όλα τα αγόρια λέγονται Πατρίκ / Σαρλότ και Βερονίκ / Tous les garçons s’ appellent Patrick / Charlotte et Véronique (1957, 21’) βλέπουμε νεανικούς έρωτες σε μια «ρομερική» ιστορία που εκτυλίσσεται στον Κήπο του Λουξεμβούργου, ενώ στο Η Σαρλότ και το αγόρι της (Σαρλότ και Ζυλ) / Charlotte et son Jules (1958, 20΄), o Jean-Paul Belmondo κάνει την πρώτη εμφάνισή του στο «γκονταρικό» σύμπαν σε μια εφήμερη ερωτική ιστορία. Στο Μια ιστορία νερού / Une histoire d’eau (1958, 18΄) οι πλημμύρες σε μια επαρχία του Παρισιού, δίνουν την έμπνευση για μια ακόμη γκονταρική ερωτική ιστορία. Στην δεκαετία του ’80, στο ντοκιμαντέρ Γράμμα στον Φρεντί Μπυάς. Σχετικά με μια μικρού μήκους ταινία για την πόλη της Λωζάνης / Lettre à Freddy Buache. À propos d’un court-métrage sur la ville de Lausanne (1982, 11΄), ο Γκοντάρ μας κάνει κοινωνούς της αλληλογραφίας μεταξύ του Λούμπιτς και του κριτικού Φρεντί Μπυάς με αφορμή την δημιουργία της ταινίας του τίτλου. Την ίδια χρονιά, επ’ αφορμής της εκλογικής νίκης του Μιτεράν, ο Γκοντάρ, στο ντοκιμαντέρ Αλλαγή εικόνας. Γράμμα στην αγαπημένη / Changer d’image. Lettre à la bien-aimée (1982, 9,5΄), οδηγείται σε μια αυτοκριτική για τη σχέση του με την πολιτική προπαγάνδα. Λίγο αργότερα, στο ντοκιμαντέρ Συνάντηση με τον Γούντι Άλεν / Meetin’ WA/ Meeting Woody Allen (1986, 26΄) οι δυο μεγάλοι σκηνοθέτες συζητούν για τον κινηματογράφο εφ’ όλης της ύλης. Την επόμενη χρονιά, μια παραγγελία του οίκου μόδας Marithé et Françoise Girbaud, κατέληξε να γίνει ένας σύνθετος προβληματισμός για την αναπαράσταση και την πραγματικότητα στο ντοκιμαντέρ με τίτλο Έχουμε όλοι παρελάσει / On s’est tous défilé (1987, 13΄). Στην ενότητα των ταινιών μικρού μήκους θα δούμε ακόμη το επεισόδιο του Γκοντάρ με τίτλο Για τον Τόμας Γουάινγκάι / Pour Thomas Wainggai (από την συλλογική ταινία Ενάντια στη Λήθη / Contre l’ oubli) (1991, 3΄) για τα 30 χρόνια της Διεθνούς Αμνηστίας. Καθώς και το Χαίρε, Σεράγεβο / Je vous salue Sarajevo (1993, 2΄), ένα σχόλιο για τη ζωή και το θάνατο με αφορμή τη φρίκη του πολέμου. Μια δεκαετία αργότερα, ο Γκοντάρ μαζί με την Αν-Μαρί Μιεβίλ υπογράφουν το ντοκιμαντέρ Ελευθερία και πατρίδα / Liberte et patrie (2002, 22΄), μια εκτυφλωτική σπουδή πάνω στην εικαστική ομορφιά, με βάση την μυθιστορηματική βιογραφία του ζωγράφου Aimé Pache.
Αποτελούμενο από τέσσερα κεφάλαια που το καθένα χωρίζεται σε δυο μέρη, το μνημειώδες πολυμεσικό έργο του Histoire(s) du cinéma (1998, συνολικής 266΄) αποτελεί μια κριτική για την εξέλιξη της τέχνης του κινηματογράφου στη διάρκεια του 20ου αιώνα και θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕΣΑΙΟΥ & ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Την τιμητική τους βέβαια στο αφιέρωμα, έχουν και οι μεγάλου μήκους ταινίες της πρώτης περιόδου, εκείνες που ανέδειξαν τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ ως πρωτεργάτη του Νέου Κύματος κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60, τότε που ο Γκοντάρ μεταπήδησε από την κριτική στα θρυλικά Cahiers du Cinéma στην σκηνοθεσία και στην γέννηση του κινηματογράφου του δημιουργού (auteur). Η αρχή έγινε με το εμβληματικό Με κομμένη την ανάσα / À bout de souffle (1960, 90΄), όπου ο Γκοντάρ επιχειρεί ν’ αλλάξει το σινεμά όπως το ξέραμε μέχρι τότε με συνεργούς τους Jean Seberg και Jean-Paul Belmondo. Ακολουθεί το Ο μικρός στρατιώτης / Le petit Soldat (1960, 88΄), ένα στιλιστικά προκλητικό πολιτικό σχόλιο για τον πόλεμο της Αλγερίας, όπου έχουμε την πρώτη συνεργασία του Γκοντάρ με την Άννα Καρίνα. Στο Η γυναίκα είναι γυναίκα (Η κυρία θέλει έρωτα) / Une femme est une femme (1961, 84΄), παρακολουθούμε την ιστορία του ιδιότυπου ερωτικού τριγώνου μεταξύ των Anna Karina, Jean-Claude Brialy και Jean-Paul Belmondo, με αναφορές στον Μπρεχτ, τον Ζακ Ντεμί και το Χόλιγουντ. Ακολουθεί το αντιπολεμικό Οι καραμπινιέροι / Les Carabiniers (1963, 80΄), όπου παρακολουθούμε δυο αδελφούς να εγκαταλείπουν το σπίτι τους και να πηγαίνουν στον πόλεμο ελπίζοντας πως θα κερδίσουν όλα τα πλούτη του κόσμου. Την ίδια χρονιά, έρχεται και το επίσης εμβληματικό Η περιφρόνηση / Le Mépris (1963, 105΄), μια ταινία-δοκίμιο για την διττή φύση του κινηματογράφου ως μορφή τέχνης και ως βιομηχανία, που μόνο ένας Γκοντάρ θα τολμούσε να αναλύσει μέσα από την σχέση του ζευγαριού Μπριζίτ Μπαρντό και Φριτς Λανγκ. Ακόμη μια από τις πιο δημοφιλείς γκονταρικές ταινίες, το Μια ξεχωριστή συμμορία / Bande à part (1964, 95΄) μας ταξιδεύει στα όνειρα και τις φαντασιώσεις τριών φοιτητών που θα μείνουν στην ιστορία για εκείνον τον αγώνα δρόμου μέσα στο Λούβρο. Εμπνευσμένο από ένα ποίημα του Paul Eluard, το Αλφαβίλ. Μια παράξενη περιπέτεια του Λέμμυ Κώσιον (Ο Λέμμυ Κώσιον εναντίον του Άλφα-60) / Alphaville. Une étrange aventure de Lemmy Caution (1965, 98΄), μια ταινία για την απελευθέρωση από την τυραννία με ανεκτίμητη διαχρονική αξία. Επιστρέφοντας στο βασικό θέμα του «ζευγαριού στα όρια» με τις αξέχαστες ερμηνείες των Ζαν-Πολ Μπελμοντό – Άννα Καρίνα, Ο τρελός Πιερό / Pierrot le fou (1965, 110΄) με την απόλυτη ελευθερία έκφρασης στη γραφή και την αναρχική θεώρηση των πραγμάτων, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική ταινία της νουβέλ βαγκ και το σύμβολο μιας εποχής γεμάτης από ρομαντικές, ουτοπικές προσδοκίες. Στο εξίσου φρέσκο Αρσενικό θηλυκό / Masculin féminin (1966, 110΄) ο Γκοντάρ κάνει την ωραιότερη κινηματογραφική μελέτη της «γενιάς του Μαρξ και της Coca-Colla». Την ίδια χρονιά, στο εξαιρετικά πολυσήμαντο 2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν / Deux ou trois choses que je sais d’elle (1966, 90΄), ο Γκοντάρ αφήνει για λίγο στην άκρη την μυθοπλασία και κάνει ένα σινεμά κολάζ με μια σύνθεση που εμπεριέχει από την φιλοσοφία και την κοινωνιολογία μέχρι το life style των περιοδικών και την ισχύ της διαφήμισης, προκειμένου να μιλήσει για την πορνεία και την αναδόμηση του Παρισιού στα ’60’ς.
Λίγο πριν το Μάη του ’68, το σινεμά τού, πάντα ανήσυχου πολιτικά, Γκοντάρ, προοιωνίζεται την εξέγερση. Η κινέζα / La Chinoise (1967, 95΄) με τους πέντε, απομονωμένους σε κάποιο παρισινό διαμέρισμα, φοιτητές που ακούνε Ράδιο Πεκίνο, συζητώντας για την πολιτιστική επανάσταση, τις μορφές δράσης και το νόημα της τρομοκρατίας, το αποδεικνύει. Μέσα στον γενικότερο αναβρασμό του ’67, ο Γκοντάρ συμμετέχει στο συλλογικό φιλμ Μακριά από το Βιετνάμ / Loin du Vietnam (1967, 115΄), όπου μαζί με τους Γιόρις Ίβενς, Γουίλιαμ Κλάιν, Κλοντ Λελούς, Ανιές Βαρντά, Κρις Μαρκέρ, και Αλέν Ρενέ, εκφράζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την οργή του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ (το επεισόδιο του Γκοντάρ έχει τίτλο Κάμερα-μάτι / Caméra-Oeil). Την ίδια χρονιά, το Σαββατοκύριακο / Week-End (1967, 95΄) αποτελεί μια καταγγελία του αστικού υλισμού μέσα από την σουρεαλιστική εξέλιξη ενός σαββατοκύριακου στην εξοχή. Οι ταινίες που ακολουθούν σ’ αυτή τη βαθιά πολιτικοποιημένη περίοδο της φιλμογραφίας του Γκοντάρ, θα προβληθούν στο πλαίσιο του αφιερώματος της ΤΤΕ για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στο Χαρούμενη γνώση / Le Gai Savoir (1968, 95΄), ο διαλογικός Γκοντάρ βρίσκει αφορμή, εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του Jean-Jacques Rousseau Émile, για συζητήσεις για το σινεμά και την τηλεόραση, την εικόνα και τον ήχο, τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, μεταξύ δυο νέων που συναντιούνται στο σκοτάδι ενός τηλεοπτικού στούντιο. Ακολουθεί το Μια ταινία σαν τις άλλες / Un film comme les autres (1968, 100΄), ένα docu-drama όπου παρακολουθούμε φοιτητές από τη Ναντέρ, με τα πρόσωπα εκτός κάδρου, και εργάτες της Ρενό να συζητούν για το μέλλον της επανάστασης στη Γαλλία. Πρόκειται για την πρώτη ταινία παραγωγής της Ομάδας Τζίγκα Βερτόφ που ίδρυσε ο Γκοντάρ μαζί με τον Ζαν-Πιερ Γκορέν, στην οποία έχει ενσωματωθεί υλικό από την διαδηλώσεις του Μάη. Σε τελείως άλλο κλίμα, την ίδια ακριβώς χρονιά, ο Γκοντάρ κινηματογραφεί στη Βρετανία ένα εκρηκτικό ντοκιμαντέρ/δοκίμιο για την αντικουλτούρα του ’60, το One plus one / Sympathy for the devil (1968, 99΄), στην ραχοκοκαλιά του οποίου δεσπόζει η ζωντανή ηχογράφηση στο στούντιο του Sympathy for the Devil από τους θρυλικούς Rolling Stones.
Την ίδια χρονιά, ο Γκοντάρ συμμετέχει στο συλλογικό ντοκιμαντέρ με τίτλο Σινε-προκηρύξεις / Ciné-tracts (1968, 90΄), στο οποίο μια ομάδα κινηματογραφιστών γύρω από τον Κρις Μαρκέρ (Jean-Luc Godard, Alain Resnais, Philippe Garrel, Jean-Pierre Gorin κ.ά.), κάλυψε τα γεγονότα του Μάη του ’68 με ανυπόγραφες, βουβές ταινίες που διαρκούσαν από 2′ έως 4′, ήταν αριθμημένες από το 1 έως το 41, γυρίζονταν σε μια μέρα, μοντάρονταν επί τόπου και προβάλλονταν σε εργοστάσια και πανεπιστήμια.
Ακολουθούν τέσσερις ταινίες, όλες σε σκηνοθεσία της Ομάδας Τζίγκα Βερτόφ. Το ντοκιμαντέρ Pravda (1969, 58΄), μια ταινία κριτική στο ρεβιζιονισμό που γυρίστηκε παράνομα στην Τσεχοσλοβακία τον Απρίλιο του ’69, έξι μήνες μετά τη σοβιετική εισβολή. Το Ανατολικός άνεμος / Vent d’est (1969, 100΄), ένας πολυεπίπεδος στοχασμός για την πάλη των τάξεων, τη φύση του κινηματογράφου, και την αυτοκριτική του Γκοντάρ. Το Αγώνες στην Ιταλία / Luttes en Italie (1970, 60΄), μια μελέτη για την διάβρωση της ριζοσπαστικής σκέψης από την αστική ιδεολογία, βασισμένη σε ένα κείμενο του Λουί Αλτουσέρ –μια παραγγελία της Ιταλικής Τηλεόρασης που όμως δεν παίχτηκε ποτέ. Και το Βλαδίμηρος και Ρόζα / Vladimir et Rosa (1970, 96΄), μια ασεβής και προκλητική ταινία-μέσα-στην-ταινία για την πολύκροτη Δίκη των 8 στο Σικάγο – παραγωγή της γερμανικής τηλεόρασης που, αντίστοιχα, αρνήθηκε να την προβάλει. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Γκοντάρ ξαναδουλεύει το υλικό που είχε τραβήξει με την Ομάδα Τζίγκα Βερτόφ στα ταξίδια του στη Μέση Ανατολή και μαζί με τον Ζαν-Πιερ Γκορέν και την Αν-Μαρί Μιεβίλ (τη νυν σύντροφό του) συνυπογράφουν το Εδώ κι αλλού / Ici et Allieurs (1974, 53΄), ένα διαυγές πολιτικό δοκίμιο όπου οι αγώνες των Παλαιστινίων αντιπαρατίθενται με την καθημερινότητα μιας μεσοαστικής, γαλλικής οικογένειας.
Μετά τις παραγωγές της Ομάδας Τζίγκα Βερτόφ, ο Γκοντάρ Γκοντάρ στρέφεται στον πειραματισμό με τα φορμά του φιλμ και του βίντεο και συνυπογράφει δυο ταινίες με την Αν-Μαρί Μιεβίλ. Το ιδιόμορφο και πολυεπίπεδο Numéro deux (1975, 88΄), ένα σχόλιο πάνω στις σχέσεις εξουσίας στον κινηματογράφο και στην οικογένεια, και το Πώς πάει; / Comment ça va? (1976, 78΄), μια ταινία για τα μίντια και την πολιτική, όπου η Αν-Μαρί Μιεβίλ υποδύεται μια δημοσιογράφο η οποία εργάζεται σε αριστερό έντυπο.
Στα τέλη του ’70, η ταινία Ο σώζων εαυτόν σωθήτω / Sauve qui peut (la vie) (1979, 87΄) σηματοδοτεί την επιστροφή του Γκοντάρ στη μυθοπλασία μετά την περίοδο των αμιγώς πολιτικών ταινιών. Εδώ, ακολουθεί τρεις ανήσυχους ήρωες της σύγχρονης ζωής, με τους Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ναταλί Μπέι (Βραβείο Σεζάρ) και Ζακ Ντουτρόνκ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Λίγο αργότερα, στο Πάθους / Passion (1982, 87΄), κινούμενος ανάμεσα σε ένα κινηματογραφικό πλατό, ένα ξενοδοχείο κι ένα εργοστάσιο, ο Γκοντάρ αναζητά τις διασταυρώσεις του έρωτα, της εργασίας και του κινηματογράφου. Εδώ έχουμε τη δεύτερη συνάντηση της Ιζαμπέλ Ιπέρ με τον δημιουργό και την επανεμφάνιση του σταθερού συνεργάτη του, του διευθυντή φωτογραφίας Ραούλ Κουτάρ, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Στο βραβευμένο με Χρυσή Άρκτο Όνομα Κάρμεν / Prénom Carmen (1983, 83΄), η μουσική, ο έρωτας και η τρομοκρατία μπλέκονται σε ένα κινηματογραφικό παιχνίδι-διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Προσπέρ Μεριμέ. Λίγο αργότερα, η «αιρετική» ανάγνωση της άμωμου συλλήψεως από τον Γκοντάρ, υπό τους ήχους του Μπαχ στο Χαίρε, Μαρία / Je vous salue, Marie (1985, 78΄), προκάλεσε την αντίδραση του χριστιανικού κόσμου, ακόμη και δηλώσεις από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’. Την ίδια χρονιά, το Ντετέκτιβ / Détective (1985, 95΄), είναι ένα γκονταρικό φιλμ-νουάρ, αφιερωμένο στον Τζων Κασσαβέτη, με βασικά υλικά τον ντετέκτιβ, τη Μαφία, το κορίτσι, το χρήμα, το ξενοδοχείο. Ακολουθεί, ο Βασιλιάς Ληρ / King Lear (1987, 90΄), μια ριζοσπαστική ανάγνωση της τραγωδίας του Σαίξπηρ με τη δράση τοποθετημένη σε έναν κατεστραμμένο κόσμο, μετά το Τσέρνομπιλ, και τον ίδιο τον Γκοντάρ μπροστά από την κάμερα, μαζί με τους Γούντι Άλλεν, Πίτερ Σέλερς, Νόρμαν Μέιλερ, Λεό Καράξ. Την ίδια χρονιά, στο Πρόσεχε το δεξί σου ή Μια θέση στη γη όπως στον ουρανό / Soigne ta droite a.k.a. Une place sur la terre comme au ciel (1987, 81΄), οι ήρωες αναζητούν τη θέση τους σε αυτόν τον κόσμο, στη σκιά ή στο φως, τη γη ή τον ουρανό. Ο τίτλος αποτίνει φόρο τιμής στον Ζακ Τατί σε μια από τις σπάνιες κωμικές στιγμές στο έργο του Γκοντάρ, όπου συνυπάρχουν η φαντασία και η πραγματικότητα. Λίγο αργότερα, στο ντοκιμαντέρ Η έκθεση Νταρτί / Le Rapport Darty (1989, 50΄), ύστερα από παραγγελία της διεύθυνσης της επιχείρησης Νταρτί, ο Γκοντάρ υπογράφει (ακόμη ένα) ένα εκκεντρικό δοκίμιο για το χάος στο οποίο η καπιταλιστική οικονομία καταδικάζει τη ζωή.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, σε ηλικία 65 ετών, ο Γκοντάρ επανεξετάζει ό,τι αγάπησε από βιβλία, ταινίες και τσιτάτα, και υπογράφει το ντοκιμαντέρ ΖΛΓκ/ ΖΛΓκ. Αυτοπροσωπογραφία του Δεκέμβρη / JLG / JLG. Autoportrait de décembre (1995, 56΄), όπου δεν λείπουν ούτε η ειρωνεία ούτε και το χιούμορ. Το 1998, συνυπογράφει μαζί με την Αν-Μαρί Μιεβίλ το Ο παλιός τόπος (Μικρές σημειώσεις για τις Τέχνες στο φθινόπωρο του 20ου αιώνα) / The Old Place. Small Notes Regarding the Arts at Fall of 20th Century (1998, 47΄), ένα ντοκιμαντέρ για για την καλλιτεχνική σκέψη και τη δημιουργία ύστερα από παραγγελία του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Το μιλένιουμ βρίσκει τον Γκοντάρ, ύστερα από παραγγελία του φεστιβάλ Καννών, να «αναζητά τον χαμένο χρόνο» και να διατρέχει τον 20ο αιώνα, στο ντοκιμαντέρ Για την αρχή του 21ου αιώνα / De l’origine du XXIe siècle (2000, 15΄), αντιπαραβάλλοντας εικόνες φρίκης με εικόνες ομορφιάς. Κι αμέσως μετά, να περνάει στην περίοδο που αποτελεί έναν ‘χαιρετισμό στη γλώσσα’. Πρώτο δείγμα, το Η δική μας μουσική / Notre musique (2004, 80΄), όπου ο πόλεμος της πρώην Γιουγκοσλαβίας εμπνέει τον Γκοντάρ για ένα τρίπτυχο που ακολουθεί το δομικό σχήμα της Θείας Κωμωδίας του Δάντη. Αργότερα, στο Socialism / Film socialisme (2010, 102΄) έρχεται η πρώτη απόπειρα του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ με την ψηφιακή τεχνολογία, σε μια ταινία χωρισμένη σε τρία μέρη («Αυτά τα πράγματα», «Η δική μας Ευρώπη». «Οι ανθρωπότητες μας»), η οποία, στην πρεμιέρα της στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ Καννών το 2010, προβλήθηκε με υπότιτλους στην «ινδιάνικη διάλεκτο»! Λίγο μετά το πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών όπου έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας του 84χρονου Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος έχει την χαρά να συμπεριλάβει το ολοκαίνουριο Αποχαιρετισμός στη γλώσσα / Adieu au langage (2014, 70΄, 3D) στο μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό.
Τέλος, στο πλαίσιο του αφιερώματος της ΤΤΕ, θα προβληθεί και το ντοκιμαντέρ του Φαμπρίς Αρανιό, Όπερ έδει δείξαι / Quod Erat Demonstrandum (2012, 26΄), ενός από τους στενότερους συνεργάτες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ την τελευταία δεκαετία, ο οποίος και θα μας τιμήσει με την παρουσία του. Πρόκειται για μια ελεύθερη περιδιάβαση στο σύμπαν του δημιουργού: μια ταινία όχι για τον Γκοντάρ αλλά με τον Γκοντάρ, που έγινε ύστερα από παραγγελία της ελβετικής ραδιοτηλεόρασης.
_______________________________________________________________________
Πιο αναλυτικές πληροφορίες για τις ταινίες του αφιερώματος μπορείτε να βρείτε στο godard.tainiothiki.gr όπου και θα αναρτηθούν τα κείμενα του καταλόγου του αφιερώματος που επιμελήθηκε για την ΤΤΕ ο κριτικός κινηματογράφου, Νίκος Σαββάτης.
_______________________________________________________________________
Ακολουθεί το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών:
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝ/ΦΟΣ Λαΐς
ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.30 ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
Η Kινέζα (La Chinoise) 1967, 95′
Είσοδος με προσκλήσεις. Θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων.
23.00 Η Σαρλότ και το αγόρι της (Charlotte et son Jules) 1958, 20′
Η γυναίκα είναι γυναίκα (Une femme est une femme) 1961, 84′
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Όλα τ’ αγόρια λέγονται Πατρίκ/ Σαρλότ και Βερονίκ (Tous les garçons s’appellent
Patrick/Charlotte et Véronique) 1957, 21′
Με κομμένη την ανάσα (A bout de souffle) 1960, 90′
Προλογίζει ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, δ/ντης φωτογραφίας-Αν. Καθηγητής ΑΠΘ
23.00 Χαρούμενη γνώση (Le Gai Savoir) 1968, 95′
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Η περιφρόνηση (Le Mépris) 1963, 105′
Προλογίζει ο Νίκος Σαββάτης, θεωρητικός κινημ/φου
23.00 One plus one/ Sympathy for the devil, 1968, 99′
Προλογίζει ο Νίκος Φωτάκης, δημοσιογράφος
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Αλφαβίλ. Μια παράξενη περιπέτεια του Λέμμυ Κώσιον (Alphaville. Une étrange aventure de Lemmy Caution) 1965, 98′
Προλογίζει η Ελευθερία Δημητρομανωλάκη, θεωρητικός κινημ/φου & λογοτεχνίας
23.00 Ντετέκτιβ (Détective) 1985, 95′
ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Ο τρελός Πιερό (Pierrot le fou) 1965, 110′
Προλογίζει η Βένια Βέργου, κριτικός κινημ/φου
23.00 ΜΙΚΡΟΥ & ΜΕΣΑΙΟΥ ΜΗΚΟΥΣ Ι
Επιχείρηση μπετόν (Opération béton) 1955, 20′ | Γράμμα στον Φρεντί Μπυάς. Σχετικά με μια μικρού μήκους ταινία για την πόλη της Λωζάνης (Lettre à Freddy Buache. A propos d’un court-métrage sur la ville deLausanne) 1982, 11’ | Μια ιστορία νερού (Une histoire d’eau) 1958, 18′ | Pravda 1969, 58′ | Για τον Τόμας Γουάινγκάι (Pour Thomas Wainggai) 1991, 3′
ΤΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Ο σώζων εαυτόν σωθήτω (Sauve qui peut (la vie)) 1979, 87′
Προλογίζει ο Χρήστος Μήτσης, κριτικός κινημ/φου
23.00 Ιστορία(ες) του κινηματογράφου (Histoire(s) du cinéma) I 1998, 93’
Κεφάλαιο 1 (α): Όλες οι ιστορίες (Toutes les histoires)1988, 51′
Κεφάλαιο 1 (β): Μία ιστορία μόνο (Une Histoire seule) 1989, 42′
ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Socialism (Film socialisme) 2010, 102′
Προλογίζει ο Fabrice Aragno, σκηνοθέτης-διευθυντής φωτογραφίας-παραγωγός
23.00 Ιστορία(ες) του κινηματογράφου (Histoire(s) du cinéma) II 1998, 81’
Κεφάλαιο 2 (α): Ο κινηματογράφος μόνο (Seul le cinéma) 1997, 26′
Κεφάλαιο 2 (β): Μοιραία ομορφιά (Fatale beauté) 1997, 28′
Κεφάλαιο 3 (α): Το νόμισμα του απόλυτου (La Monnaie de l’absolu) 1998, 27′
ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Όπερ έδει δείξαι (Quod Erat Demonstrandum) 2012, 26′
ΖΛΓκ/ ΖΛΓκ. Αυτοπροσωπογραφία του Δεκέμβρη (JLG/JLG. Autoportrait de décembre) 1995, 56′
Προλογίζει ο Fabrice Aragno, σκηνοθέτης-διευθυντής φωτογραφίας-παραγωγός
Είσοδος με προσκλήσεις. Θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων.
23.00 Μια ξεχωριστή συμμορία (Bande à part) 1964, 95′
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν (Deux ou trois choses que je sais d’elle) 1966, 90′
Προλογίζει ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Επ. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
21.00 Συνάντηση με τον ΓΑ/ Συνάντηση με τον Γούντι Άλεν (Meetin’ WA/ Meeting Woody Αllen) 1986, 26′
Βασιλιάς Ληρ (King Lear) 1987, 90′
23.00 SHOOT IT LIKE GODARD: 8 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν (2014, 20΄) Σχολή Σταυράκου
Πρόσεχε το δεξί σου ή Μια θέση στη γη όπως στον ουρανό (Soigne ta droite aka Une place sur la Terre), 1987, 81’
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Χαίρε, Μαρία! (Je vous salue, Marie) 1985, 78′
Προλογίζει ο Αχιλλέας Κυριακίδης, συγγραφέας-μεταφραστής-σκηνοθέτης
23.00 Numéro deux 1975, 88′
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Ελευθερία και πατρίδα (Liberté et patrie) 2002, 22′
Πάθος (Passion) 1982, 87′
Προλογίζει η Αντουανέττα Αγγελίδη, σκηνοθέτις
23.00 ΜΙΚΡΟΥ & ΜΕΣΑΙΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΙΙ (109’)
Χαίρε, Σεράγεβο (Je vous salue Sarajevo) 1993 2′ | Για την αρχή του 21ου αιώνα (De l’origine du XXIe siècle) 2000, 15′ | Ο παλιός τόπος (Μικρές σημειώσεις για τις Τέχνες στο φθινόπωρο του 20ου αιώνα) The Old Place (Small Notes Regarding the Arts at Fall of 20th Century) 1998, 47′ | Η έκθεση Νταρτί (Le Rapport Darty) 1989, 50’ | Αλλαγή εικόνας. Γράμμα στην αγαπημένη (Changer d’image. Lettre à la bien-aimée) 1982, 10’ | Έχουμε όλοι παρελάσει (On s’est tous défilé) 1987, 13′
ΤΡΙΤΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Όνομα Κάρμεν (Prénom Carmen) 1983, 83′
Προλογίζει ο Γιάννης Ζουμπουλάκης, κριτικός κινημ/φου
23.00 Οι Καραμπινιέροι (Les Carabiniers) 1963, 80′
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ
20.45 Η δική μας μουσική (Notre musique) 2004, 80′
Προλογίζει ο Βαγγέλης Ιντζίδης, εκπαιδευτικός-γλωσσολόγος
23.00 Σαββατοκύριακο (Week-End) 1967, 95′
Προλογίζει η Ελισάβετ Χρονοπούλου, σκηνοθέτις
ΑΙΘΟΥΣΑ Α
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Αρσενικό θηλυκό (Masculin féminin) 1966, 110′
Προλογίζει η Ιωάννα Αθανασάτου, ιστορικός κινημ/φου
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Ο μικρός στρατιώτης (Le Petit Soldat) 1960, 88′
Προλογίζει η Ελένη Αλεξανδράκη, σκηνοθέτις
ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Μακριά από το Βιετνάμ (Loin du Vietnam) 1967, 120′
ΤΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Ανατολικός άνεμος (Vent d’ est) 1969, 100′
Προλογίζει ο Χρήστος Γιοβανόπουλος, συγγραφέας-ερευνητής
ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Εδώ κι αλλού (Ici et ailleurs) 1974, 53′
ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ
17.00 Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης: Γκοντάρ, ιστορικός του κινηματογράφου
19.00 Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης: 2, 3 πράγματα που έμαθα από αυτόν!
Είσοδος ελεύθερη
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Βλαντιμίρ και Ρόζα (Vladimir et Rosa) 1970, 96′
21.00 Αποχαιρετισμός στη γλώσσα (Adieu au langage) 2014, 70’ 3D
Είσοδος με προσκλήσεις
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Ciné-tracts, 1968, 90′
Προλογίζει η Ιουλία Μέρμηγκα, θεωρητικός κινημ/φου-ερευνήτρια
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Ιστορία(ες) του κινηματογράφου (Histoire(s) du cinéma) III 1998, 92’
Κεφάλαιο 3 (β): Ένα νέο κύμα (Une Vague Nouvelle) 1998, 27′
Κεφάλαιο 4 (α): Ο έλεγχος του σύμπαντος (Le Contrôle de l’univers) 1998, 27′
Κεφάλαιο 4 (β): Τα σημάδια ανάμεσά μας (Les Signes parmi nous) 1998, 38′
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Πώς πάει; (Comment ça va?) 1976, 78′
ΤΡΙΤΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Μια ταινία σαν τις άλλες (Un film comme les autres) 1968, 100′
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ
19.00 Αγώνες στην Ιταλία (Luttes en Italie) 1970, 60′
•Οι πρόλογοι των ταινιών ξεκινούν στις 20.45 και οι προβολές στις 21.00
