Με επιλογές δικές της αλλά και διασκευές αγαπημένων κομματιών, η Πέννυ παρουσίασε ένα πρόγραμμα γεμάτο ενέργεια με όμορφες εκπλήξεις.

Η εμφάνιση της Πέννυς ήταν σημειωμένη από καιρό και δεν υπήρχε περίπτωση να τη χάσω. Η είσοδος μου στο Passport Upstairs συνοδεύτηκε από ένα χαμόγελο, παρατηρώντας την ανυπομονησία στα πρόσωπα των ανθρώπων που γέμισαν το χώρο.

Το σκηνικό ήταν λιτό, πασπαλισμένο από χειροποίητες δημιουργίες αστεριών και περιστεριών που κρέμονταν στον ουρανό μαζί με μια κορνίζα στο μέσο του άνω μέρους του.

Λίγα λεπτά μετά τις έντεκα το βράδυ η Πέννυ βγήκε, με τις πρώτες νότες του “Σε ένα βαλς” να τη συνοδεύουν, όσο κινούνταν ανάμεσα στο κόσμο με ένα λαμπερό χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό της. “Κι όμως υπάρχει χαρά” για τη συνέχεια, όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης, δίνοντας έτσι μια πρώτη γεύση για το τι ακολούθησε.

“Χορεύοντας” παρέα με το “Μικρό καφέ”, με τις πινελιές των δύο πνευστών της να δίνουν ένα πιο τζαζ ηχόχρωμα, στα αγαπημένα τραγούδια της και όλους εμάς ν’ ανταποκρινόμαστε θετικά με το χειροκρότημα μας.

Αμέσως μετά ήρθε και το “Be Italian”, όπου η Πέννυ παρέμεινε ακίνητη, μπροστά στο μικρόφωνο και μας χάρισε μια γεμάτη ερμηνεία τονίζοντας κι άλλες πτυχές του ταλέντου της πέραν της σκηνικής της παρουσίας και της ενέργειας που βγάζει στις εμφανίσεις της.

Είχε φτάσει πλέον η στιγμή για το “Θα ‘θελα να μουν εκείνη που αγαπάς”, με την ίδια ανεβασμένη στο πάνω μέρος της σκηνής μέσα στην κορνίζα, πετυχαίνοντας απόλυτα το δέσιμο εικόνας και ήχου στη vintage στιγμή της βραδιάς.

“Να αγαπιέστε και να το δείχνετε” ανέφερε λίγα λεπτά μετά η τραγουδίστρια με την πάσα στο “Ένα φιλί” όπου ο χώρος γέμισε με καρδούλες κομφετί και ο ενθουσιασμός μας έφτασε στα ύψη.

Έπειτα ήρθε και το “Το αστέρι”, ένα νέο τραγούδι που παρουσίασε από τον επερχόμενο δίσκο της για να κλείσει το πρώτο μέρος με το αγαπημένο “Ακόμα ένα ποτηράκι”, δημιουργώντας μια προσμονή για το τι έχει ετοιμάσει για τη συνέχεια.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επέστρεψε η Πέννυ με τα δικά της “Δεκάρα” και “Το γυφτάκι”, ανεβάζοντας το ρυθμό και παρακινώντας μας να σηκωθούμε να χορέψουμε, κινούμενη συνέχεια σε όλο το μήκος της σκηνής.

Μένοντας στο ίδιο ύφος και διάθεση με το “Ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι”, σε μια πιο balkan εκτέλεση, η οποία με εξέπληξε ευχάριστα για να έρθει το καινούριο “Στην Τρούμπα στην Καστέλλα” να μας ξεσηκώσει γνωρίζοντας παράλληλα την αποθέωση.

“Το καλάθι” και το “Να ‘ρθεις” ήταν μερικά από όσα ακούσαμε μέχρι να φτάσει η στιγμή για το “Εξωτικό Χαρμάνι” -το πιο γνωστό και αγαπημένο μου κομμάτι- που όλοι μαζί το τραγουδήσαμε παρέα με εκείνη.

Μεταξύ των θεατών ήταν η Μαρίζα Ρίζου η οποία ανέβηκε στη σκηνή για να μας χαρίσουν ως ντουέτο το τραγούδι της Μαρίζας “Πετάω” σε μια από τις όμορφες εκπλήξεις.

Λίγο πριν από το κλείσιμο να και το διαχρονικό “Αφού το θες” όμορφα δεμένο με ακόμα ένα καινούριο κομμάτι, το “Κρίμα” για να έρθει το ομώνυμο της παράστασης “Κι όμως υπάρχει χαρά” να χαρίσει ένα μεγάλο χαμόγελο σε όλους μας!

Φεύγοντας για λίγο μόνο, η Πέννυ και η παρέα της, επέστρεψαν για το encore με μια ακόμα αναφορά στον Πειραιά και “Στην Τρούμπα στην Καστέλλα” βάζοντας έτσι το κερασάκι σε μια όμορφη βραδιά.

Σε μια παράσταση της Πέννυς, δύσκολα δε θα περάσεις όμορφα, γιατί γνωρίζει πως να βάζει τα σωστά υλικά τόσο για να χορέψεις όσο και για ν’ ακούσεις την ιδιαίτερη φωνή της μέσα από τις επιλογές του προγράμματος της. Μη χάσεις την ευκαιρία να τη δεις αυτή την Παρασκευή 28 Απριλίου και θα με θυμηθείς!

Ενορχήστρωση, κιθάρες : Παντελής Ντζιάλας
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Μένιος Γούναρης: Πλήκτρα
Τζιμ Σταρίδας: Τρομπόνι
Σπύρος Νίκας: Άλτο σαξόφωνο, κλαρινέτο
Ηλίας Καρκαβέλιας: Κοντραμπάσο
Φοίβος Άνθης: Τύμπανα

Επιμέλεια ήχου: Νίκος Κόλλιας
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλεξία Γιαννοπούλου

* Φωτογραφίες θέματος: Μιχάλης Τσεσμετζής


Διαβάστε επίσης: Η Πέννυ Μπαλτατζή live στο Passport Κεραμεικός | 28 Απριλίου 2017