Η Μαίρη Παππά γράφει για την «Σκελετογυναίκα» που μοιάζει να συμβολίζει την ενσάρκωση όλων των φόβων, τους οποίους ο σύγχρονος άνθρωπος αρνείται να αντικρίσει. 

_______

“Πρέπει να προλάβω να ζήσω. Πρέπει να προλάβω, δε γίνεται να πεθάνω. Εξαφανίζω κάθε πειστήριο πόνου, πρέπει να προλάβω. Και όμως δεν προλαβαίνω, πάλι πεθαίνω. Πρέπει να πεθάνω; Φοβάμαι να πεθάνω. Με βοηθάς να πεθάνω; Πεθαίνω. Στο βυθό του θανάτου μου, κάτι κινείται- σαλεύει η ζωή ξανά, πάλλεται, χορεύει ενστικτωδώς τα βήματα της αναγέννησης. Με βοηθάς να ζήσω; Μου τραγουδάς το τραγούδι της ζωής μας;”


Εγκλωβισμένοι σε έναν απάνθρωπο τρόπο ζωής, όπου ο θάνατος δεν επιτρέπεται να έχει θέση, γυναίκες και άνδρες αγωνιούν να προλάβουν, να συμβαδίσουν με την “πρόοδο”, να απολαύσουν, να πνίξουν κάθε τι που γεννά την αμφιβολία η θυμίζει αδυναμία. Και γίνονται όλο και πιο αφύσικοι, πιο παράλογοι, πιο βίαιοι και αναπαράγουν έναν τρομακτικό, κατακερματισμένο κόσμο πολέμων και καταστροφών- γεμάτο θάνατο, χωρίς παλμό.

Εγκλωβισμένη και η Σκελετογυναίκα στην καταδίκη της εξορίας της, συμβολίζοντας όλα αυτά που φοβόμαστε να αντικρίσουμε, υπάρχει, χωρίς τίποτα να περιμένει, υπάρχει κάτω από όλα τα στρώματα της επίφασης της ζωής, στον πιο σκοτεινό βυθό υπάρχει, μέχρι να φωτιστεί από το φως της συνείδησης, που θα ανάψει αυτός που , καταδυόμενος στο άγνωστο, θα την αποδεχτεί, θα βιώσει τη μεταμορφωτική φύση της και στον πυρήνα της παλιάς πληγής θα ζήσει το μυστήριο της σοφίας και της αγάπης.

Καταδύθηκαμε μαζί με τη Μελίνα Αργυρίου, τον Χρήστο Οικονομίδη και τον Γιάννη Μήτσο στις πληγές και τις επιθυμίες μας, στην αθωότητα και στο σκοτάδι, λαχταρώντας να συναντηθούμε με τη Σκελετογυναίκα μέσα από το σώμα, έχοντας το χορό και τη μουσική πλοηγούς μας. Η ιστορία της Σκελετογυναίκας δεν είναι μια ιστορία που μιλιέται- είναι μια ιστορία που κρύβεται στα πιο κρυφά κύτταρά μας. Αφεθήκαμε σ’ αυτό που ήταν κοινό μέσα σε όλους και αναζητήσαμε τη μοναδική μας σχέση μαζί της- βρεθήκαμε στη δόνηση της, να κοιταζόμαστε γεμάτοι φόβο, χαρά κι ευγνωμοσύνη.

Info: Η Μαίρη Παππά πόφοιτος της γερμανικής σχολής Αθηνών, παίρνει το πτυχίο της από τη Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ αποκτά το μεταπτυχιακό της πάνω στο Δίκαιο των Ανθρωπίνων Σχέσεων από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης .
Αποφοιτά από το θεατρικό Εργαστήρι του Κώστα Καζάκου και τα επόμενα χρόνια επικεντρώνεται στη σπουδή του Σωματικού Θεάτρου ( studio με τους Αννέζα Παπαδοπούλου, Ρούλα Πατεράκη, Tάπα Σουντάνα κ.α.). Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις “Ποιος ανακάλυψε την Αμερική”, θέατρο 14η μέρα, “Περί Ερωτος”στο θέατρο Χυτήριο, “Για ένα ζευγάρι ρόδα-μια σπουδή στο Ματωμένο Γάμο”, Διεθνές φεστιβάλ Σαντορίνης “Ήχος και Εικόνα”. Την περίοδο 2006 έως 2014 εμψύχωσε τη θεατρική ομάδα του Ελευθεριακού Συνδέσμου Απεξάρτησης, παρουσιάζοντας παραστάσεις με συμμετοχή των απεξαρτημένων (Θέατρο Φούρνος, θέατρο της Ημέρας, θέατρο Χυτήριο). Διδάσκει θέατρο από το 2007 σε παιδιά και ενήλικες και δημιουργεί παιδικές παραστάσεις, που παρουσιάζονται σε φεστιβάλ, δήμους και σχολεία, ενώ την περίοδο 2012-2015 υλοποίησε σε εργαστήρια Σωματικού Θεάτρου στην Αλόννησο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Κυματομορφή”.



◊ «Η Σκελετογυναίκα» για δυο μόνο παραστάσεις στο κινηματοθέατρο «Τριανόν» στις 16 & 17 Δεκεμβρίου. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ