Η άλλη όψη του παραδείσου – Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί το βιβλίο, Η άλλη όψη του παραδείσου του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ σε μετάφραση Δημήτρη Στεφανάκη.

Μεταφρασμένο πρώτη φορά στα ελληνικά από τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη, η «Άλλη όψη του παραδείσου» εισήγαγε πολλά θέματα που έμελλε να αναπτυχθούν στα μεταγενέστερα έργα του Φιτζέραλντ, ενώ κέρδισε αμέσως το κοινό και τους κριτικούς, σημειώ-νοντας μεγάλη εκδοτική επιτυχία.
Το πρώτο μυθιστόρημά του εκτόξευσε τον νεαρό συγγραφέα στη σφαίρα της λογοτεχνικής διασημότητας, αναδεικνύοντάς τον κύριο εκφραστή της ανήσυχης και αντικομφορμιστικής νεολαίας της εποχής, εμποτισμένης με τους ήχους της τζαζ, το πνεύμα της ανεμελιάς, των εκπλήξεων, των ανατροπών, των αναιρέσεων και του πολέμου που έρχεται.

Η «Άλλη όψη του παραδείσου» χαρτογραφεί τη ζωή του Άμορι Μπλέιν –ενός φιλόδοξου νέου ο οποίος παραπέμπει αμυδρά στον ίδιο τον Φιτζέραλντ– από τη στιγμή που αφήνει το πλούσιο πατρικό του και μετακινείται από τις μεσοδυτικές πολιτείες στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Συχνάζοντας στη συνέχεια στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας ως επίδοξος συγγραφέας, ο Μπλέιν βιώ-νει την αποτυχία και την απογοήτευση στον έρωτα αλλά και στην καριέρα του.
Βλέπει τον νεανικό ενθουσιασμό να εξανεμίζεται και τις ψευδαισθήσεις του να διαλύον-ται, καθώς συνειδητοποιεί την πραγματικότητα.

Ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ γεννήθηκε στο Σεντ Πολ της Μινεσότα (ΗΠΑ) το 1896.
Καθιερώθηκε ως συγγραφέας με το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα This Side Of Paradise (1920).
Η φήμη του ως ελπιδοφόρου και ταυτόχρονα αντιπροσωπευτικού συγγραφέα της γενιάς του εδραιώθηκε με την έκδοση του μυθιστορήματος Ο μεγάλος Γκάτσμπυ.
Τα έργα που ακολούθησαν –το μυθιστόρημα Τρυφερή είναι η νύχτα καθώς και πολλά διηγήματα και νουβέλες– δεν είχαν την ανάλογη απήχηση.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τον ανάγκασαν να στραφεί στη συγγραφή σεναρίων για το Χόλιγουντ.

Η θυελλώδης σχέση με τη γυναίκα του Ζέλντα, η οποία διαγνώστηκε ότι έπασχε από σχιζοφρένεια, η σπάταλη ζωή και τα συνεχή ταξίδια σε συνδυασμό με τον αλκοολισμό του επιδείνωσαν την υγεία του.
Πέθανε στα τέλη του 1940, στα σαράντα τέσσερά του, από καρδιακή προσβολή. Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε το ημιτελές μυθιστόρημά του Ο τελευταίος μεγιστάνας (1941).
Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να αποτιμηθεί η αξεπέραστη προσφορά του στην παγκόσμια λογοτεχνία.