Υπνοβάτες: Εικαστικό – θεατρικό δρώμενο του Σταύρου Παναγιωτάκη

Το εικαστικό – θεατρικό δρώμενο “Υπνοβάτες” του Σταύρου Παναγιωτάκη, παρουσιάζεται στον αρχαιολογικό χώρο των Ανακτόρων του Γαλερίου (Πλατεία Ναυαρίνου), τη Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 21.00.

Το δρώμενο στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “Μουσικές και δράσεις στα μνημεία της πόλης”, που διοργανώνει για δεύτερη χρονιά ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μία παράσταση η οποία ολοκληρώνεται ως σύνθεση, ενσωματώνοντας παρεμβάσεις σύγχρονου χορού, ερμηνείες ποιημάτων, τραγούδια a cappella, μουσική σε ζωντανή εκτέλεση και εικαστικές εγκαταστάσεις, με προβολές video. Επί της ουσίας, η δράση επεξεργάζεται δια-καλλιτεχνικά και μεταμορφώνει το ομότιτλο ζωγραφικό έργο του Σταύρου Παναγιωτάκη, ενώ παράλληλα εστιάζει σε αποσπάσματα ποιημάτων του Σταύρου Ζαφειρίου από το τελευταίο του βιβλίο “Προς τα πού”.

Η ιδέα του δρώμενου εκκινά από τη σημερινή αμήχανη έως υπνοβατική πραγματικότητα και αναφέρεται στην αντίδραση της τέχνης ως μια συμβολική δυναμική που αναπτύσσεται για να αντιταχθεί σε μια κοινωνία επιβαρυμένη από ατομικές ψευδαισθήσεις, πολιτισμική αστάθεια, διακυβεύσεις ατομικών ελευθεριών και αλλοίωση της συλλογικής αλλά και της προσωπικής ταυτότητας.

Η συνθετική-σκηνοθετική επιμέλεια και οι εικαστικές εγκαταστάσεις είναι του Σταύρου Παναγιωτάκη.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Βασιλική Αλεξίου (τραγούδι), Άννα Μπέρκα (τραγούδι, performance),

Δέσποινα Καπουλίτσα (χορογραφία-σύγχρονος χορός),

Δήμητρα Μαυρογένη χορογραφεί τους χορευτές: Δεμερτζίδου Ιωάννα, Καπίδου Σταυρούλα, Μπολμάτης Γιώργος, Ρώσση Βασιλίνα (σύγχρονος χορός),.

Χρήστος Στυλιανού, Ελένη Θυμιοπούλου και Δανάη Οικονόμου (ερμηνεία ποιημάτων),

Νίκος Κουκής (φλάουτο), Κωνσταντής Νικολαΐδης (βιολί).

Τεχνική υποστήριξη:

Βασίλης Αλεξάνδρου, Γιώργος Παναγιωτάκης, Νίκος Σέττας.

ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ VI. (Σταύρος Ζαφειρίου, απόσπασμα)

Πρὸς τὰ ποῦ ἔχεις στρέψει, ὑπνοβάτη, τὸ βλέμμα σου;

Ὑπάρχει ἀκόμη ὁ τόπος ποὺ ἀντηχεῖ

τοὺς ἐπιδέξιους ἑλιγμοὺς τῶν σκευοφόρων,

τὴ φλέβα στὸν λαιμὸ τοῦ σαλπιγκτῆ,

τὸ σπάσιμο τοῦ σβέρκου στὴν ἀγχόνη·

σὰν ἕνας τόπος πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ μέλλον

ἢ σὰν συναισθηματικὴ σειρήνα ποὺ καλεῖ

[γιὰ ἕνα φλιτζάνι ζεσταμένο καφὲ μὲ μπισκότα βουτύρου

στὸ καταφύγιο φῶς μιᾶς λάμπας γκαζιοῦ,

φλυαρώντας γι’ ἀσήμαντα πράγματα,

παίζοντας τὰ ὡροσκόπια στὰ δάχτυλα καὶ τοὺς ἀστερισμούς…

– Ὥστε λοιπὸν βρίσκουμε κάτι νὰ κάνουμε,

οἱ λεπτοδεῖκτες συνεχίζουν τὰ γυρνοῦν

καὶ παραμένουμε ὅσο πρέπει καθωσπρέπει. ]

Ἔι, ὑπνοβάτη! Ποιά παρωδία τάχα σὲ στοιχειώνει;

Κάτι ποὺ μοιάζει μὲ σκιὰ σκεπάζει τὴ σκιά σου

καὶ ἡ γοτθικὴ διαλεκτικὴ παραεῖναι βολικὴ

γιὰ νὰ ντυθεῖς τὸ ροῦχο της σὰν πέπλο ὀνειροπόλου.

Κάτι ποὺ μοιάζει μὲ σκιὰ σκεπάζει τὶς σκιές μας.

Χωρητικότητα αρχαιολογικού χώρου έως 150 άτομα.