Η The Pulse Gallery από το 2016 που ξεκίνησε την λειτουργία της παρουσίασε 12 εκθέσεις στην Αθήνα και την Αστυπάλαια πειραματιζόμενη με διάφορα είδη εικαστικών τεχνών και πλειάδα καλλιτεχνών με έργα τους από 5 δεκαετίες. Τελευταία έκθεση στην Χάρητος ήταν η FAKE με έργα τριών καλλιτεχνών που πραγματεύονταν το πρόβλημα της παραχάραξης έργων τέχνης, στο Sofitel Athens η ατομική έκθεση του Κορνήλιου και στην Αστυπάλαια η «Σπείρες Ονείρων» με έργα της Μαρίας Χατζηγάκη από την δεκαετία του 1970. Το 2016 συμμετείχε στην Art Athina με την εκθεση «Love of finished day #2 του Γάλλου φωτογράφου Francois L’Hotel”.
Φέτος επανέρχεται στα αθηναϊκά δρώμενα και παρουσιάζει την έκθεση Yellow Me που πραγματεύεται το κίτρινο χρώμα και την αμφισημία του.
Πράγματι, δεν υπάρχει άλλο χρώμα στην φύση που να έχει πιο αντιφατικές ερμηνείες στην πρόσληψη του από το ανθρώπινο υποσυνείδητο τόσο στον ίδιο πολιτισμό όσο και μεταξύ διάφορων όσο το κίτρινο.
Η χρήση του στην διαφήμιση, τους συμβολισμούς και φυσικά την τέχνη μπορεί να γεννήσει συναισθήματα χαράς ή λύπης, αισιοδοξίας ή και μαλθακότητας. Το συναίσθημα που προκαλεί το κίτρινο των λουλουδιών την άνοιξη είναι εντελώς αντίστροφο προς την μελαγχολία των νεκρών κίτρινων φύλλων του φθινοπώρου. Για τους απογόνους του ολοκαυτώματος των Εβραίων, η χρήση του κίτρινου μπορεί να φέρνει οδυνηρές θύμησες του παρελθόντος με το αστέρι του Δαυίδ σε έντονο κίτρινο χρώμα να μαρκάρει τους κατατρεγμένους την ίδια ώρα που smiley faces ανταλλάσσονται μεταξύ φίλων στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία και φωσφορικό κίτρινο μαρκάρει τα to do lists της καθημερινότητας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Άρχισα να παρατηρώ το κίτρινο καθώς σταδιακά έρχεται στην επικαιρότητα ως τάση στην ένδυση και στο design. Τα κίτρινα τριαντάφυλλα και οι κίτρινες τουλίπες έγιναν ξαφνικά πιο περιζήτητα από τα κόκκινα και ροζ. Και στην τέχνη, το κίτρινο των ηλιοτροπίων του Van Gogh και της μπανάνας του Warhol έχουν πουλήσει τα περισσότερα card postals από όλα τα υπόλοιπα μαζί.
Ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς ότι τα κίτρινα χρώματα αντιπροσωπεύουν μόλις το 4% των πωλήσεων χρωμάτων ζωγραφικής. Όπως λέει και ο επιμελητής της έκθεσης Γιώργος Οράτης «η αμφισημία του κίτρινου θυμίζει εμένα και τις αντιφάσεις που με χαρακτηρίζουν οπότε η έκθεση δεν θα μπορούσε να έχει άλλο όνομα»
Οι καλλιτέχνες της έκθεσης Yellow Me είναι ξεχωριστοί μα τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Σε πρώτη ανάγνωση δεν θα βρεις κανένα κοινό στοιχείο στην μανιέρα τους, καμία ομοιότητα στο έργο, τα μέσα και την αισθητική τους. Η έκπληξη που θα νιώσει κανείς από την ενδελεχέστερη μελέτη τους συνδυαστικά στην έκθεση αυτή θα αποτελέσει για τον θεατή το δυνατό σημείο της Yellow Me.
Στα έργα του Βάθη το κίτρινο είναι συνήθως σκληρό, αδέξιο, ενοχλητικό. Στους χάρτες του όμως είναι ρευστό, εκτατό, κινείται και απλώνεται στον χώρο ήπια, σαν χάδι. Οι επιρροές της Ιαπωνικής τέχνης είναι τόσο προφανείς στα έργα του Παπαμιχαλόπουλου που ο κίτρινος χρυσός μοιάζει τόσο φυσικά ενταγμένος σαν να είναι στον ζωτικό του χώρο. Τα πολύτιμα παστέλ του οίκου Henri Roche που χρησιμοποιεί σε πυκνές στιβάδες ο Δημοσθένης Αγραφιώτης καταλήγουν να φορμάρουν γραμμές κειμένου και ιδεογράμματα που περιγράφουν σκηνές όπως στα ποιήματα του χωρίς όμως ίχνος ούτε ενός γράμματος. Η αμφισημία του κίτρινου χρώματος σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.
Ο Μίνως Αργυράκης αφήνει τους μαρκαδόρους και τα μαύρα μολύβια και στρώνει κίτρινο στο έδαφος και τον ουρανό πάνω στο οποίο αραδιάζει ονειρικές μορφές με κέντρο μια γυναίκα της οποίας το μόνο ρεαλιστικό στοιχείο είναι το αιδοίο από το οποίο αναβλύζουν άνθη και το πρόσωπο που τρεμοπαίζει και ακτινοβολεί.
Στα έργα του Πάτσιου το κίτρινο εναλλάσσεται στο φόντο, στο θέμα, στην κορνίζα κάνοντας ονειρικές ζεύξεις. Πλαισιώνει, σχηματίζει ή αποδομεί, αποτραβιέται ή κυριαρχεί.
Ο ρομαντισμός του κίτρινου στα έργα της Κατσουλίδη, σαν ντροπαλή προσθήκη έντασης με τρόπο αντιφατικό προς το θέμα αλλά καθόλου επιθετικό έρχεται σε διάλογο με το ταραγμένο κίτρινο στις δύνες της Μαρτιόνου όπου στάλες κίτρινου αίματος τονίζουν το δράμα που διαδραματίζεται κάτω από την επιφάνεια της περιδίνησης.
Η μαγευτική φωτογραφία του Andres Rodrigues η οποία είχε αναπαραχθεί σε ρεπορτάζ του CNN, αναδύει αρώματα. Σαν το κίτρινο των πολύτιμων ριζών από τις οποίες βγαίνουν τα μπαχαρικά και τα υλικά για τις εκρηκτικές χρωστικές των Ινδικών υφαντών.
Ο Francois L’Hotel απομονώνει το κίτρινο και το ξεσκεπάζει, το εντοπίζει, το λατρεύει. Τον ενδιαφέρει η ύλη και την προβάλει με τρόπο που θέλεις να αγγίξεις την επιφάνεια του έργου.
Η Μαρία Χατζηγάκη άλλοτε απλώνει το κίτρινο με φινέτσα και πάνω του διαβάζει κανείς τις γνωστές της γεωμετρικές φόρμες και σε άλλα έργα πειραματίζεται με λωρίδες αποχρώσεων σε όλο το φάσμα του χρώματος συνδυαζόμενες σε φίνες γραμμές σαν αχνές παρτιτούρες που έχουν μεταμορφωθεί σε οπτικούς ήχους.
Το κίτρινο στο έργο της Όλγας Σουλαχάκη είναι πιο γλυκό από το τρυφερό χέρι που εισβάλει μέσα του ενώ ο κατάμαυρος αχινός του κεραμίστα Γιάννη Βογιατζή σπάει και αποκαλύπτει το ζουμερό κίτρινο περιεχόμενο με την εκρηκτική γεύση. To κίτρινο της Λίνας Δημητροπούλου είναι αισθαντικό και ζωογόνο. Το ψηφιδωτό της Δέσποινας Γεωργιάδη ακτινοβολεί ζωογόνα σαν τον ήλιο που ισότιμα και νομοτελειακά δίνει ζωή σε κάθε ον του πλανήτη μας.
Σχεδιασμός και επιμέλεια: Γιώργος Οράτης
Συνεπιμέλεια: Δημοσθένης Αγραφιώτης
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα των καλλιτεχνών:
Francois L’Hotel, Δημοσθένη Αγραφιώτη, Μίνου Αργυράκη, Αντώνη Βάθη, Γιάννη Βογιατζή, Μαριάννας Κατσουλίδη, Μίλυς Μαρτιώνου, Κωνσταντινου Παπαμιχαλόπουλου, Κωνσταντίνου Πάτσιου, Andres Rodriguez, Ολγας Σουλαχάκη, Μαρίας Χατζηγάκη, Δέσποινας Γεωργιάδη και άλλων.
* Η έκθεση θα παρουσιαστεί από 15 Iουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου στo Δεξίμι Art Shop, στην Αστυπάλαια
Φωτογραφία θέματος: Έργο του Κωνσταντίνου Πάτσιου
