Η γοητευτική Πάολα είναι παντρεμένη με τον πάμπλουτο Ενρίκο, ο οποίος της προσφέρει την πολυτέλεια και το όνειρο της μεγαλοαστικής ζωής. Διαπιστώνοντας πως δε γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν της όμορφης γυναίκας του και ζηλεύοντας παράφορα, ο Ενρίκο, θα προσλάβει ντεντέκτιβ για να αποκαλύψει τις κρυφές πτυχές της περασμένης ζωής της Πάολα.
Στο μεσοδιάστημα, εκείνη συναντά και επανασυνδέεται με τον αρρενωπό Γκουίντο και αναβιώνουν τις παθιασμένες στιγμές ενός νεανικού, κυκλοθυμικού και φλεγόμενου έρωτα. Ωστόσο, ανάμεσα τους πάντα καραδοκεί μια σκιά από το παρελθόν. Ένα ατύχημα που κόστισε τη ζωή της φίλης της Πάολα και μέλλουσας γυναίκας του Γκουίντο. Ένα ατύχημα του οποίου η σιωπηλή ενοχή, φθείρει το παράφορα ερωτευμένο ζευγάρι…
Λίγα λόγια για την ταινία
Από την πρώτη κιόλας ταινία του, ο Αντονιόνι αποδεικνύει ότι διαθέτει το μοναδικό ταλέντο ενός σπάνιου καλλιτέχνη-σκηνοθέτη. Το «Χρονικό μιας Αγάπης» περιέχει την προβληματική και τις ανησυχίες που θα συναντήσουμε και στις επόμενες του ταινίες: η αλλοτρίωση, η (δια)φθορά -εσωτερική και εξωτερική-, η (εκ)πτώση -συλλογική και ατομική- είναι διακριτικά ακουμπισμένες στα ασπρόμαυρα καρέ. Παράλληλα ολόκληρη η ταινία διαποτίζεται από ένα έμμεσο ταξικό σχόλιο. Ο ταξικός διαχωρισμός παρατηρείται σε όλες του τις αποχρώσεις: στα ρούχα και στις συμπεριφορές των ανθρώπων, στην καθημερινότητα της πόλης.Θεματικά η ταινία θεμελιώνεται σε δύο δραματικά γεγονότα, δυο θανάσιμα ατυχήματα.
Αυτό που συνέβη στο παρελθόν, που ενώ δεν το βλέπουμε με απτό τρόπο ποτέ, είναι παραπάνω από ορατό στις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές του ζευγαριού, καθώς μια σκιά ενοχής, που υπερβαίνει κάθε λογική, διαμορφώνει καταλυτικά τον ψυχισμό τους. Και το δεύτερο ατύχημα στο φινάλε που ενώ θεωρητικά θα επέτρεπε στο παθιασμένο ζευγάρι να βιώσει ανεμπόδιστα τον έρωτα του, έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.Με αυτή την εξέλιξη ο σκηνοθέτης διαχωρίζει τον εξωτερικό από τον εσωτερικό κόσμο, τον υλικό από τον ψυχικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το αποτέλεσμα είναι μια αριστουργηματική ταινία, ένα ιδιότυπο νουάρ, με περισσότερο βάρος στο ψυχογραφικό κομμάτι, και λιγότερο στην ίντριγκα και στη πλοκή.Η κινηματογραφική γλώσσα του Αντονιόνι, πραγματικά αξεπέραστη, καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή την ένταση ενός έρωτα τραυματικά καταπιεσμένου, το αξεπέραστο πάθος της στιγμής, αλλά και την σκοτεινή σκιά του παρελθόντος. Η κινηματογραφική αναπαράσταση έχει ως υπόβαθρο τόσο τον χώρο, όσο και τον χρόνο. Η κάθε στιγμή συνδέεται αναπόσπαστα με τον προγενέστερο χρόνο, και αξεδιάλυτα με την εσωτερική ψυχοσύνθεση των ηρώων.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μικελάντζελο Αντονιόνι
Παίζουν: Λουτσία Μποσέ και Μάσσιμο Τζιρότι
