Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, η Χριστίνα Δουζένη επιχειρεί με σθένος μέσω του πυκνού έργου της να αδράξει την αληθινή λάμψη των πραγμάτων. Να εστιάσει στη στιγμή, στην κίνηση, τη χειρονομία. Να απαλλάξει τα σώματα από το περιττό περιτύλιγμα, να οδηγήσει το βλέμμα και τη νοερή αφή στη συνείδηση της καθαρής φόρμας.
«Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να υλοποιήσει ο γλύπτης ένα γλυπτό, παρά μόνον προσθέτοντας ή αφαιρώντας ύλη, οδηγούμενος από τον σχεδιασμό της επίπεδης επιφάνειας στην τρισδιάστατη δομή, στην εγκάρσια συνάντηση και την κυριολεκτική γνωριμία ενός νέου σώματος με τον περιβάλλοντα κόσμο του. Κατά τη διαδικασία αυτή, είναι σημαντικό ο δημιουργός να οδηγηθεί στην κρυμμένη αλήθεια των πραγμάτων, να εισχωρήσει με συνέπεια και άχθος στην ίδια την εσωτερική και θεμελιώδη φύση τους, να συναντηθεί με την έμβια συνθήκη της πρωτογενούς ύπαρξής τους. Να προτείνει έτσι αναπαραστάσεις αρχετυπικές, απαλλαγμένες από απεικονιστικά στερεότυπα, να αποκαλύψει το έμψυχο βάθος κάτω από το δέρμα των πραγμάτων. Έχοντας για πολλά χρόνια αναμετρηθεί με το μάρμαρο και τον μπρούτζο, με το τσιμέντο, το ξύλο, τον πολυεστέρα και τον πηλό, η Χριστίνα Δουζένη βρήκε την πρόκληση και τις λύσεις που αναζητούσε στον ανοξείδωτο χάλυβα. Με απέραντη προσήλωση από όπου ποτέ δεν εκλείπουν η επινοητικότητα και το τρυφερό χιούμορ, αλλά ακόμη, η ζώσα ανάμνηση του κλασικού που παραπέμπει σε παναθηναϊκά πομπικά ανάγλυφα, η γλύπτρια κόβει, σκιτσάρει, τιθασεύει και συγκολλά μικρές καθημερινές ιστορίες ανθρώπων, ζώων και επικουρικών αντικειμένων στο ωραίο αττικό εργαστήριο της Καισαριανής, με αποφασιστικότητα που δεν χρήζει δευτερογενούς λείανσης. Αφηγούμενη καθημερινές ασκήσεις ισορροπίας. Εξαγγέλλοντας κάποια προδιαγεγραμμένη συνάντηση. Αφουγκραζόμενη έναν εναγώνιο ρόγχο, ένα ερωτικό φιλί ή ένα απαλό χλιμίντρισμα. Προχωρώντας σε μία σώμα με σώμα αναμέτρηση πράξης και έργου με μια ελαφρότητα που ξεγελά, καθώς η προσηλωμένη διαδικασία που άλλοτε θυμίζει αμυδρά παιδική χαρτοκοπτική και άλλοτε παραπέμπει ανεπαίσθητα στις ψαλιδωτές χειροποίητες φιγούρες θεάτρου σκιών, οδηγεί εντέλει σε αποτέλεσμα απεικονιστικά ώριμο, ανατομικά άρτιο, ενσυναίσθητα ανθρωποκεντρικό και συναρπαστικά ψυχογραφικό», σημειώνει η Ίρις Κρητικού στον κατάλογο της έκθεσης.
«Επιλέγοντας απέριττα σχήματα, αποφεύγοντας τα λεπτομερή χαρακτηριστικά, κατανοώντας την αληθινή σκιά των πραγμάτων, τολμώντας ασύνδετες φαινομενικά κολλήσεις, εστιάζοντας άλλοτε σε μοναχικές φιγούρες και άλλοτε προτείνοντας μικρά συμπλέγματα, προτάσσοντας φόρμες βιομορφικές, απαλλαγμένες από κάθε φλύαρη κόσμηση, συνθέτοντας πολυεπίπεδους όγκους που κατά την τεμνόμενη σύνθεσή τους σταδιακά χάνουν το βάρος τους, η καλλιτέχνις ανακαλύπτει και απελευθερώνει τα οργανικά κρυμμένα στοιχεία του περιβάλλοντος κόσμου της που επιθυμεί να αναπαραστήσει, απολήγοντας σε ένα στιλπνό αποτέλεσμα. Σε ένα προσωπικό ιδίωμα από συμπαγή λαμπερή κυτταρική ύλη και ρέοντα φωτεινά διάκενα που διαπνέεται τόσο από την ίδια του την πυρηνική ιδέα, όσο και από την έλλειψη οιασδήποτε αμηχανίας στην δεξιοτεχνική εκτέλεση. Σε μια ξέχειλη στέρνα ανάγλυφων ιδεών, ολόγλυφων συναντήσεων μελών και σωμάτων, κλασικών αναμνήσεων, γενναίων πειραμάτων, ψιθύρων μιας νέας ύλης και προσωποποιημένων φωνών, όπου εισχωρεί και αντανακλάται θριαμβικά το φως».
Διοργάνωση: Δήμος Καισαριανής
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και παράλληλες εκδηλώσεις (στρογγυλή τράπεζα και εργαστήριο πηλού για παιδιά) που θα ανακοινωθούν.
Λίγα λόγια για την Χριστίνα Δουζένη:
Η Χριστίνα Δουζένη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γλυπτική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης και από το 1993 εκθέτει τα έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Αντικείμενο του έργου της είναι κυρίως η ανθρώπινη μορφή και υλικά της το μάρμαρο, ο μπρούτζος, το ξύλο, ο πολυεστέρας και το τσιμέντο. Από το 2005 ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον ανοξείδωτο χάλυβα. Το υλικό αυτό είναι εξαιρετικά σκληρό και απαιτεί εξειδίκευση προκειμένου να δουλευτεί. Η Δουζένη σχεδιάζει το μοντέλο της, επιλέγει το σχέδιο που θα χρησιμοποιήσει και το μεταφέρει στο μέταλλο. Με την χρήση του πλάσματος το μέταλλο κόβεται και κατόπιν τμηματικά μορφοποιείται (καμπυλώνεται, ισιώνει) προκειμένου να δημιουργηθεί ο όγκος της μορφής. Συγκολλάται με το T.i.g. και η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρις ότου «χτιστεί» η μορφή. Όταν έχει πια ολοκληρωθεί το άγαλμα, το επεξεργάζεται περαιτέρω με τον τροχό.
Ζει ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Έργα της ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
