Χαμένα Όνειρα: έκθεση στη γκαλερί ΑΔ

Η γκαλερί ΑΔ εγκαινιάζει την έκθεση με τίτλο «Χαμένα Όνειρα» την Τετάρτη 1 Απριλίου 2015 στις 20:00.

Τα στιγμιότυπα που βλέπουμε στην θεματική του Απόστολου Γεωργίου τα έχουμε ζήσει όλοι πολλές φορές χωρίς όμως να τους αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία γιατί δεν περιέχουν το αναμενόμενο «βάρος ενός γεγονότος» ηρωικού, τραγικού ή ευτυχούς.

Κάποιος συνομιλεί με τον εαυτό του προκειμένου να ξεφύγει από την μοναξιά του. Οι μορφές του σχεδόν δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, παρ’ ότι μας πείθουν ότι δεν επαναλαμβάνεται πάντα ο ίδιος άνθρωπος.

Ένας άνδρας απομακρύνεται από την παρέα για να συναντήσει άλλον που κάθεται μόνος του.
Ο ζωγράφος αφηγείται γεγονότα ήσσονος σημασίας που αφορούν ανθρώπους «άνευ σημασίας» ψηλαφώντας με συμπόνια τις μεταξύ τους σχέσεις ή την απουσία τους, τα προσωπικά τους άγχη και αδιέξοδα. Με αυτήν την έννοια η ζωγραφική του αποτελεί μια χαρτογράφηση του προσωπικού και της χαμηλόφωνης εκμυστήρευσης. Πρόκειται για μια ζωγραφική που, παρ’ όλο που τον απασχολεί περίπου σαράντα χρόνια, γίνεται περισσότερο από ποτέ επίκαιρη σήμερα με την κατάρρευση των μεσαίων στρωμάτων.

Προσπαθεί κάποιος να πείσει μια κοπέλα που τον εγκαταλείπει. Δεν πρόκειται να βρει κανείς εδώ θεματολογικές συνάφειες με το Le Radeau de la Méduse (Η Σχεδία της Μέδουσας) του Théodore Géricault, παρ’ όλο που το έργο του Γεωργίου διακρίνεται από βαθύ ουμανισμό. Κατ’ αναλογία δεν θα βρει κανείς θεματολογικούς συσχετισμούς με το La Mort de Marat (Ο Θάνατος του Μαρά) του Jacques-Louis David, παρ’ όλο που το έργο του είναι απολύτως πολιτικό. Συνιστά μια storia orale που συγκροτείται μακριά από τα αρχεία και τους ήρωες της επίσημης ιστορίας.

Μια μορφή κάνει «την ανάγκη της» στο WC έχοντας γύρω της έναν για να της κρατάει το ρολό του χαρτιού, άλλον να της διαβάζει και άλλον για να τραβήξει το καζανάκι.

Απορρίπτοντας το «Υψηλό» προς χάριν του ταπεινού η γλώσσα του καλλιτέχνη απομακρύνεται από την αισθητικοποιημένη εικόνα που διδάσκεται στις Σχολές Καλών Τεχνών προσεγγίζοντας την αβίαστη λακωνικότητα και την καθαρότητα της λαϊκής εικονογράφησης και του κόμικ. Στην ζωγραφική του ο Γεωργίου μας κάνει να θυμηθούμε τον «αποτυχημένο» και εγκλωβισμένο αντι-ήρωα του Jean-Marc Reiser: Το μεγάλο ρεμάλι.

Στην ζωγραφική του ο Δημήτρης Μουρίκης χαρακτηρίζεται από μια ανεπιτήδευτη απλότητα, τόσο στην φόρμα όσο και στο περιεχόμενο και στην τεχνική. Ζωγραφίζει εσωτερικά σπιτιών, αλλά και λαϊκά θέματα, γυναικείες μορφές να συζητούν στο πλατύσκαλο, αγρότες που επιστρέφουν από τα χωράφια, εργάτες και ζητιάνους.

Πώς προέκυψε η έκθεση

Συζητώντας με τον Απόστολο Γεωργίου για την παρουσίαση των σχεδίων του στην γκαλερί, μου πρότεινε να συμπεριλάβουμε και κάποια έργα του γιατρού Δημήτρη Μουρίκη. Τον ερώτησα για ποιο λόγο να κάνουμε κάτι τέτοιο και μου είπε ότι ο Μουρίκης είναι φίλος και συνομιλητής του. Παρ’ ότι ο Μουρίκης δεν είναι καταγεγραμμένος ως καλλιτέχνης βρήκα το αίτημα του Απόστολου να έχει το ίδιο περιεχόμενο με το συνολικό έργο του: τον σεβασμό στην «εν όλω» προσωπικότητα ενός άλλου ανθρώπου και το δέχτηκα.

Παντελής Αραπίνης