Πρόκειται για την θεατρική αναπαράσταση της ιστορίας,με την χρήση ζωντανής μουσικής, ήχων , μασκών και κουκλών από τους ίδιους τους μαθητές που θα παρακολουθήσουν το πρόγραμμα από τον Θοδωρή Οικονομίδη.

Του Γιοφυριού της Άρτας – Του νεκρού αδερφού.
Το χτίσιμο του γιοφυριού… τα εργαλεία… οι ήχοι…
το τραγούδι της δουλειάς.. το Στοιχειό..η θυσία…
Οι οικογενειακοί δεσμοί, ο μισεμός, η ξενιτιά,
η επιστροφή από τον κάτω κόσμο.

Το πρόγραμμα…

Στο συγκεκριμένο αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα συνδυάζονται οι δυνάμεις της παιδαγωγικής αξίας των ιστοριών σαν κείμενα -τα οποία διδάσκονται στο σχολείο στα πλαίσια της Δημοτικής Ποίησης- μ’ αυτές των τεχνών της Μουσικής και του Θεάτρου…

Πρόκειται για την θεατρική αναπαράσταση των ιστοριών, με την χρήση ζωντανής μουσικής (μαντολίνο- κιθάρα- κρουστά), ήχων, μασκών και κουκλών από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα.

Με την χρήση των τεχνών της Μουσικής και του Θεάτρου εκπαιδεύονται δημιουργικά τα παιδιά και έρχονται πιο κοντά στην παράδοση, τις ρίζες και τα βασικά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού.

Το γιοφύρι της Άρτας…

Πρόκειται για την προσπάθεια χτισίματος ενός γεφυριού στο ορμητικό ποτάμι του Άραχθου, στην Άρτα, το οποίο, συνεχώς, λίγο πριν την ολοκλήρωσή του πέφτει.

Οι προσπάθειες από τους μαστόρους και τους εργάτες είναι υπεράνθρωπες αλλά η κατάληξη είναι συνεχώς η ίδια…. πέφτει.

Το στοιχειό του γεφυριού εμφανίζεται τελικά και ζητά την θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα για να επιτρέψει την ολοκλήρωση του έργου.

Ο Κωνσταντής, παρόλες τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του, παντρεύει την αδερφή του, Αρετή, μακριά στα ξένα και ορκίζεται ότι αν χρειαστεί για καλό ή για κακό να έρθει πίσω η Αρετή, αυτός θα είναι που θα την φέρει.

Έφυγε η Αρετή και ήρθε το θανατικό κι ο πόλεμος… πέθανε ο Κωνσταντής κι όλα του τα αδέρφια κι έμεινε η μάνα να καταριέται και να θρηνεί. Από την κατάρα και το ανάθεμα ο Κωνσταντής βγήκε από τον τάφο… κι έφερε την Αρετή πίσω στη μάνα της …η οποία όταν τη αντίκρισε πέθανε από την συγκίνηση…η Αρετή ζήτησε από τον θεό να την κάνει κουκουβάγια για να θρηνεί αιώνια την οικογένειά της.