Το βιβλίο του Gilles Martin-Chauffier, Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση του Γιάννη Στρίγκου.

Στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, ανάμεσα στους γηγενείς Γάλλους, ζουν διάφορες εθνότητες, συγκεντρωμένες ως επί το πλείστον μέσα σε τεράστια οικοδομικά συγκροτήματα: Άραβες, Εβραίοι, Αφρικανοί, Κινέζοι… Θεωρητικά, σε ειρηνική συνύπαρξη. Αρκεί όμως μια σπίθα για να πάρει φωτιά το καζάνι που βράζει: ένας νεαρός Άραβας επιτίθεται σε μια κοπέλα εβραϊκής καταγωγής μέσα σ’ ένα υπόγειο πάρκινγκ, με σκοπό να της κλέψει την τσάντα. Δεν το κατορθώνει, όμως την τραυματίζει, κι εκείνη τον καταγγέλλει στην αστυνομία. Ο νεαρός αφήνεται ελεύθερος από το δικαστήριο, αλλά έπειτα από λίγες μέρες δέχεται, με τη σειρά του, επίθεση από αγνώστους που του παραμορφώνουν το πρόσωπο με βιτριόλι. Η αραβική κοινότητα πιστεύει ότι οι Εβραίοι αντεπιτίθενται. Και ο Ερβέ Κερζενεάν, διοικητής του αστυνομικού τμήματος της περιοχής, αναλαμβάνει την υπόθεση. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα όταν, στη συνέχεια, απάγεται ο μικρός αδελφός της κοπέλας που έχει δεχτεί την επίθεση. Ο απαγωγέας ζητά ένα υπέρογκο ποσό για λύτρα. Οι υποψίες αυτή τη φορά βαρύνουν, φυσικά, την αραβική κοινότητα. Και ξεσπά ένας ακήρυκτος πόλεμος, που θα φέρει σιγά σιγά στην επιφάνεια όλες τις υπόγειες διεργασίες μιας κοινωνίας που ζει χωρισμένη σε “στρατόπεδα”: οι διάφορες εθνότητες των ξένων, οι “ορθώς σκεπτόμενοι” Γάλλοι πολίτες, μικροαστοί, μεγαλοαστοί, ακροδεξιοί, τα παρακλάδια της αστυνομίας, που δεν είναι πάντα υπεράνω υποψίας, τα πολιτικά πρόσωπα με τις προσωπικές τους στρατηγικές… Παρεμβαίνει ακόμη και ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί, που σε κάποιο σημείο καλείται να συμπαρασταθεί στην οικογένεια του θύματος της απαγωγής…

Και πού είναι η ηθική, μέσα σε όλα αυτά; Ο αστυνόμος Κερζενεάν, που κατάγεται από τη Βρετάνη -μια περιοχή της Γαλλίας με τις δικές της ιδιαιτερότητες- και είναι εν μέρει “ξένος” μέσα στην ίδια του τη χώρα, αρχίζει να αναθεωρεί τις απόψεις και τη στάση του. Στον δρόμο του θα βρεθεί-τυχαία;-και μια γοητευτική φιλόλογος που ανήκει στην αστική τάξη, η οποία έχει εμπλακεί, βαθύτερα από ό,τι φάνηκε αρχικά, σ’ αυτή την ιστορία. Και οι εξελίξεις θα είναι απρόσμενες.

Ο Gilles Martin – Chauffier είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης του περιοδικού Paris-Match. Στη Γαλλία έχει τιμηθεί με τα βραβεία: Prix Interrallie (1998) για το “Les Corrompus”, Prix Renaudot des lyceens (2002) για το “Silence on ment”, και Prix Renaudot Essai (2005) για το “Μυθιστόρημα της Κωνσταντινούπολης”.

Ο Γιάννης Αντωνιάδης γράφει κριτική για το βιβλίο .