[…] Υπάρχουν διανοητικές δραστηριότητες που δεν είναι τα ογκώδη βιβλία, αλλά οι µικρές πραγµατείες που κάνουν έναν άνθρωπο υπερήφανο. Αν κάποιος, λόγου χάρη, ανακάλυπτε ότι οι πέτρες, υπό ορισµένες συνθήκες, µπορούν να µιλήσουν, θα του χρειάζονταν ελάχιστες σελίδες για να περιγράψει και να εξηγήσει ένα τόσο επαναστατικό φαινόµενο […]. Απόσπασµα από Τον Άνθρωπο χωρίς ιδιότητες του Ρόµπερτ Μούζιλ

Η πρώτη ατοµική έκθεση του Γιάννη Παπαδόπουλου στην Kalfayan Galleries αποτελεί συνέχεια της έρευνας και του εικαστικού πειραµατισµού του καλλιτέχνη στη διάρκεια του residency στο WIELS στις Βρυξέλλες.

Τα ζωγραφικά έργα της έκθεσης συνθέτουν ένα εικαστικό δοκίµιο επάνω σε αρχετυπικά σχήµατα/σηµασίες, τα οποία ο καλλιτέχνης συλλέγει και µελετά: πέτρες από τις όχθες του ποταµού Γλαύκου. Τη συλλογή των λίθων ακολουθεί ενδελεχής καταγραφή και µελέτη σε συνάρτηση µε τη µακρόχρονη ενασχόληση του καλλιτέχνη µε τις κλασικές σπουδές, τα µαθηµατικά και τις επιστήµες. Η συγκοµιδή των λίθων έλαβε χώρα κατά τους χειµερινούς µήνες, όταν ο ποταµός είναι πολύ ορµητικός και επικίνδυνος.

Η επιλογή του ποταµού, σε άµεση σχέση µε την καταγωγή του καλλιτέχνη έγινε µε γνώµονα το ρόλο του ως οδηγού προς µια ενδοχώρα και ως σύνορο, το οποίο άλλοτε ενώνει και άλλοτε διαχωρίζει. Παράλληλα ο Παπαδόπουλος προχώρησε στην οργάνωση µιας χρωµατικής κλίµακας βάσει του ρόλου των χρωµάτων στην τυπογραφία, ένα εικαστικό πεδίο στο οποίο επίσης εκτείνεται η δουλειά του. Τα υλικά, όπως για παράδειγµα βαµβακερά πανιά της Πειραϊκής Πατραϊκής ή χαρτί από τον Λαδόπουλο, επιλέχθηκαν για τη σχέση τους µε τον τόπο καταγωγής και δραστηριότητας του καλλιτέχνη.

Κάθε φάση της παραγωγής, κάθε επιλογή ως προς τη φόρµα, τα µέσα, τις συνθήκες εργασίας (στο εργαστήριο του καλλιτέχνη δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύµα), τα υλικά και τον τρόπο παρουσίασης, αποτελούν αναπόσπαστο τµήµα του κάθε έργου. Τα ζωγραφικά έργα του Γιάννη Παπαδόπουλου απηχούν την εµµονή του καλλιτέχνη για αλληγορίες και σύµβολα σε σχέση µε τη γη σαν επιφάνεια φύσης και ενέργειας. Χαρακτηριστικός του πολυσχιδούς έργου του Παπαδόπουλου είναι ο τρόπος µε τον οποίο προσεγγίζει την εικαστική παραγωγή, µε µια µεθοδικότητα που ακροβατεί µεταξύ ποίησης και επιστήµης.

Αποσπάσµατα από το σηµειωµατάριο του καλλιτέχνη:

– Ένας τρόπος για να εισέλθει κάποιος από την Αχαΐα στην ενδοχώρα της Πελοποννήσου είναι η αναπόταµη διάσχιση του Γλαύκου, ο οποίος κατά τους χειµερινούς µήνες είναι πολύ ορµητικός, ιδιαίτερα φέτος που είχαµε πολλές βροχές. Στις όχθες του βρέθηκαν οι i, ii, iii, iv και η v.

– Στον πλειστηριασµό ΔΙΑΓ. 9376/17 Απ. 81322 Μ. 1163 ο Φ.Μ. αγόρασε µια µεγάλη ποσότητα βαµβακερού υφάσµατος Πειραϊκής Πατραϊκής, το οποίο αγοράζω συστηµατικά διότι βρίσκω ότι έχει έναν απίθανο κόκκο. Δεν πρέπει όµως να πλυθεί˙ θα µπει -περισσότερο από 20%- και θα αλλάξει η δοµή του.

– Με την αλλαγή της χειµερινής ώρας αποκόµισα µια ώρα επιπλέον εργασίας, τον Απρίλιο µπορώ να κάθοµαι ακόµα και µέχρι τις 8 το βράδυ. (…) ενώ στα σχέδια εργάζοµαι µε έναν τρόπο «διοικητικού ελέγχου παρακολούθησης καµπύλων»

Γιάννης Παπαδόπουλος

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι εικαστικός, έχει σπουδάσει µαθηµατικά, εικαστικά και τυπογραφία στην Ελλάδα, την Ολλανδία και το Βέλγιο. Το 2018 φιλοξενήθηκε στο WIELS residency program, Brussels, ήταν υποψήφιος για το βραβείο ΔΕΣΤΕ 2015, το 2010 τιµήθηκε µε το έπαθλο Β. Βαλαµπούς από το Ίδρυµα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου και έχει υπάρξει υπότροφος του Φλαµανδικού υπουργείου πολιτισµού το 2014, 2015-16 και του ΙΚΥ 2008-2010. Η εργασία του έχει παρουσιαστεί στο WIELS Brussels, Extra City Kunsthal Antwerp, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ΕΜΣΤ Αθήνα, ΙΣΕΤ Αθήνα. Συνεργάζεται τακτικά µε την Προσωρινή Ακαδηµία Τεχνών και είναι επιµελητή