Το Μικρό Νησί, του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ

Η Weird Wave παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 18 Ιουνίου 2015 την ταινία Το Μικρό Νησί (La Isla Mínima) του του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ.

Σύνοψη

Ισπανικός Νότος, 1980. Η χώρα πασχίζει ακόμα να επουλώσει τις πληγές της από τις αγριότητες της περιόδου της δικτατορίας του Φράνκο. Μια σειρά από βάναυσες δολοφονίες έφηβων κοριτσιών σε μια απομονωμένη πόλη φέρνει κοντά δύο παντελώς ανόμοιους χαρακτήρες, δύο ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών που στέλνονται από τη Μαδρίτη για να ξεδιαλύνουν την υπόθεση. Στοιχειωμένοι και οι ίδιοι από το παρελθόν τους στη σκιά του απολυταρχικού καθεστώτος, ο Χουάν και ο Πέδρο θα πρέπει να παραμερίσουν τις διαφωνίες και τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές τους προκειμένου να βρουν τον δολοφόνο που για χρόνια τρομοκρατεί την περιοχή. Η έρευνά τους θα τους οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια, καθώς ανασύρει στην επιφάνεια τα σκοτεινά μυστικά της μικρής κοινότητας.

Με φόντο τους δυσοίωνους βάλτους του Γουαδαλκιβίρ, ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ καλύπτει δεξιοτεχνικά την απόσταση που χωρίζει την κλασική «Chinatown» από το πρόσφατο «True Detective» και παραδίδει ένα υποβλητικό αστυνομικό θρίλερ με ασφυκτική ένταση και πολιτικοκοινωνικές προεκτάσεις, αφού εκτυλίσσεται σε μια ταραγμένη περίοδο της Ισπανίας, όταν η χώρα προσπαθούσε να μεταβεί από τη δικτατορία του Φράνκο στη δημοκρατία. Σκληρός ρεαλισμός, πνιγηρή ατμόσφαιρα, υποδόριο σασπένς, ανατροπές, αλλά και μια πινακοθήκη από καλογραμμένους χαρακτήρες, συνθέτουν την καλύτερη ισπανική ταινία της χρονιάς, η οποία απέσπασε 10 Βραβεία Γκόγια της Ισπανικής Ακαδημίας, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Φωτογραφίας.

Σενάριο: Ραφαέλ Κόμπος, Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ

Διεύθυνση φωτογραφίας: Άλεξ Καταλάν

Μοντάζ: Χοσέ Μ. Γκ. Μογιάνο

Μουσική: Χούλιο ντε λα Ρόσα

Πρωταγωνιστούν: Ραούλ Αρέβαλο, Χαβιέρ Γκουτιέρες, Αντόνιο ντε λα Τόρε, Νερέα Μπάρος, Σάλβα Ρέινα, Χεσούς Κάστρο, Μανόλο Σόλο

Διάρκεια: 105 λεπτά

2014 – Ισπανία

Βραβεία & Φεστιβάλ

– 16 υποψηφιότητες στα ισπανικά βραβεία Γκόγια, από τις οποίες απέσπασε συνολικά 10 βραβεία: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Μουσικής, Σκηνικών, Κοστουμιών και Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού

– Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας και Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για τον Χαβιέρ Γκουτιέρες στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η γένεση

Το «Μικρό Νησί» ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, σε μια έκθεση φωτογραφίας που επισκέφθηκα με τον Άλεξ Καταλάν, διευθυντή φωτογραφίας και καλό φίλο. Ο Ατίν Αγιά, φωτογράφος από τη Σεβίλλη, είχε αφιερωθεί στην απαθανάτιση των τελευταίων ψηγμάτων ενός τρόπου ζωής που υπήρχε στους βάλτους του ποταμού Γουαδαλκιβίρ για αιώνες. Πολλές από τις φωτογραφίες ήταν πορτρέτα των ντόπιων και παρουσίαζαν ένα μείγμα παραίτησης, δυσπιστίας και σκληρότητας που ήταν κομμάτι αυτών των προσώπων, των παγωμένων στο παρελθόν και που, με την εκμηχάνιση της εργασίας, πιθανότατα δεν θα είχαν πολύ μέλλον. Η έκθεση ήταν μια αντανάκλαση του τέλους μιας περιόδου, μιας εποχής. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη Λα Ίσλα, τη δύση ενός τοπίου ιδανικού για ένα γουέστερν του τέλους του αιώνα.

Για μερικούς μήνες κατά τη διάρκεια του 2009, ο Ραφαέλ Κόμπος κι εγώ φλερτάραμε με την πιθανότητα να γράψουμε μια «νουάρ» ιστορία, έχοντας ως έμπνευση το μυθιστόρημα «2666» του Μπολάνιο και ταινίες όπως «Το Δόλωμα» του Βάιντα, και άλλες όπως η «Chinatown», το «Bad Day at Black Rock», κ.α. Ως πηγή έμπνευσης είχαμε επίσης οτιδήποτε ξυπνούσαν μέσα μας οι βαλτότοποι, ένα μαγικό και μυστηριώδες μέρος όπου ο πλούτος και η εξουσία βάδιζαν χέρι χέρι με τον πόνο και τη μιζέρια χαρακτήρων που αποτελούσαν προϊόν των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών του παρελθόντος. Με όλες αυτές τις πληροφορίες ξεκινήσαμε να γράφουμε μια ιστορία. Αποφασίσαμε να την τοποθετήσουμε χρονικά στο 1980, μια χρονιά μεγάλης πολιτικής έντασης στην Ισπανία, μια ένταση που έπρεπε να γίνεται αντιληπτή στο φόντο, όπως κανείς αντιλαμβάνεται το τρίξιμο των δοντιών.

Το γύρισμα

Οι βαλτότοποι πάντοτε έμοιαζαν στα μάτια μας με μια αχανή, δύσβατη περιοχή, μαγνητική αλλά πραγματικά αφιλόξενη και βάναυση. Και έτσι ακριβώς είναι.

Ήταν μια δύσκολη ταινία: πολύ απαιτητική σωματικά για κάθε ένα από τα μέλη του συνεργείου. Η συγκομιδή του ρυζιού μάς ανάγκασε να ξεκινήσουμε νωρίς τα γυρίσματα. Ο καιρός έδειξε όλες τις ακραίες πλευρές του, με ανώτερη θερμοκρασία τους 42 βαθμούς Κελσίου στο τέλος του καλοκαιριού και χαμηλότερες τους 2 κάτω από το μηδέν στα τέλη Νοεμβρίου. Κάθε βήμα που κάναμε, εξαιτίας της απεραντοσύνης της περιοχής, μετατρεπόταν σε έναν υλικοτεχνικό εφιάλτη.

Η υπόθεση

«Το Μικρό Νησί» είναι μυθοπλασία από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ταινία βυθίζεται στην εξαφάνιση δύο κοριτσιών. Η αναζήτηση χαμένων προσώπων συνεχίζει να είναι μια από τις πιο συνηθισμένες υποθέσεις που αναλαμβάνουν οι ερευνητές ανθρωποκτονιών. Ακόμα και σήμερα, παραμένει μια από τις βασικές δουλειές τους: να προσπαθούν να βρουν ανθρώπους που έχουν εξαφανιστεί, ακολουθώντας τα ίχνη τους σαν να ήταν φαντάσματα.

Η ιδέα ήταν να δημιουργήσουμε τα γεγονότα στην ταινία βασισμένοι στην καθημερινή ρουτίνα των αστυνομικών σχεδόν 40 χρόνια πριν. Και χάρη στις συμβουλές δύο αστυνομικών ακόμη εν ενεργεία, καταφέραμε να έχουμε πολλή έρευνα από πρώτο χέρι, κάτι που βοήθησε στη δημιουργία της πλοκής. Έτσι φτάσαμε να μάθουμε πως οι μέθοδοι της αστυνομίας έχουν αλλάξει πάρα πολύ με τα χρόνια. Πριν, οι έρευνες ήταν πολύ λιγότερο επιστημονικές, υπήρχαν πολύ λιγότερα διαθέσιμα μέσα, σε ορισμένες περιπτώσεις καθόλου μέσα (πολλοί αστυνομικοί μάς είπαν –αφού διάβασαν το σενάριο– πως ήταν παράξενο το ότι κάθε αστυνομικός θα είχε το δικό του δωμάτιο σε ένα μοτέλ, πως θεωρούνταν σπατάλη…)

Στο τέλος, είχαμε μια δυνατή πλοκή που στήριζε την ιστορία με ένταση, και χρειαζόταν να ενσωματώσουμε τους χαρακτήρες περισσότερο, έτσι αποφασίσαμε να αντλήσουμε στοιχεία από πραγματικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν εκείνα τα χρόνια. Στην περίπτωση του χαρακτήρα του Πέδρο, χρησιμοποιήσαμε την πραγματική ιστορία ενός αστυνομικού που επιπλήχθηκε και απομακρύνθηκε από το πόστο του μόνο και μόνο γιατί εξέφρασε την αποστροφή του απέναντι σε κάποιους στρατιωτικούς που ήταν υπέρ μιας ανατροπής της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία εκτυλίσσεται το 1980.

Εν τέλει, «Το Μικρό Νησί» είναι μια ταινία με μια κλασική χροιά, όσον αφορά την έρευνα και την ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά με ένα φόντο θαμπό, λασπώδες, πυκνό και αδιαπέραστο… Όπως οι ίδιοι οι βάλτοι όπου εκτυλίσσεται.

«Το Μικρό Νησί» είναι ό,τι πιο κοντινό σε μια ταινία είδους έχω δημιουργήσει, αλλά την ίδια στιγμή έχει τη δική του ταυτότητα που το κάνει διαφορετικό, ξεχωριστό.

Βιογραφικό του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ (σκηνοθέτης και σεναριογράφος)

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ, «The Pilgrim Factor» (2000), γυρίστηκε στο Λονδίνο με ένα μικρό συνεργείο αποτελούμενο από μια ομάδα φίλων (οι περισσότεροι εκ των οποίων συνέχισαν να δουλεύουν μαζί). Σκηνοθετημένη από κοινού με τον Σάντι Αμοντέο, η ταινία είναι μια κωμωδία που αφηγείται την ιστορία τεσσάρων ανδρών οι οποίοι ανακαλύπτουν τυχαία κάτι που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα ενός από τα πιο διάσημα ροκ συγκροτήματα στον κόσμο. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, όπου απέσπασε Ειδική Μνεία από την Επιτροπή.

Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε μόνος του ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ, το «El Traje» (2002), είναι μια παραβολή για το πώς οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να κρίνονται από την εμφάνισή τους. Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Με τις «7 Παρθένες» («7 Vírgenes», 2005), ο Ροντρίγκεζ αναγνωρίστηκε ως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες νέους σκηνοθέτες / σεναριογράφους του ισπανικού σινεμά. Η ταινία διαγωνίστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν και κέρδισε το Αργυρό Κοχύλι για την ερμηνεία του Χουάν Χοσέ Μπαλέστα. Μερικές εβδομάδες αργότερα, οι «7 Παρθένες» έλαβαν έξι υποψηφιότητες στα Βραβεία Γκόγια της Ισπανικής Ακαδημίας, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Καλύτερο Σκηνοθέτη και Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο. Οι εξαιρετικές κριτικές, η αναγνώριση που εισέπραξε σε αμέτρητα κινηματογραφικά φεστιβάλ και η ανταπόκριση του κοινού (ένα εκατομμύρια εισιτήρια στην Ισπανία) ενίσχυσαν την εκπληκτική δουλειά του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ.

Το 2009, ο Ροντρίγκεζ έγραψε (μαζί με τον Ραφαέλ Κόμπος) και σκηνοθέτησε το «After», ένα καθηλωτικό πορτρέτο τριών φίλων, εκπροσώπων της Generation-X, αποπροσανατολισμένων και παγιδευμένων σε έναν άνετο κόσμο που δεν ικανοποιεί αυτούς και τις ανεξέλεγκτες αυτοκαταστροφικές τάσεις τους, σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από τους εαυτούς τους. Το «After» προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης και ήταν υποψήφιο σε τρεις κατηγορίες στα Ισπανικά Βραβεία Γκόγια.

Η επόμενη ταινία του, «Unit 7» (2012), έλαβε εξαιρετικές κριτικές και στάθηκε επίσης εισπρακτική επιτυχία. Το φιλμ έκανε διεθνή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τραϊμπέκα, όπου έλαβε Μνεία από την Επιτροπή. Στην Ευρώπη, το «Unit 7» ήταν υποψήφιο στα Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία (Αντόνιο ντε λα Τόρε) και έλαβε 16 υποψηφιότητες στα Ισπανικά Βραβεία Γκόγια, ανάμεσά τους Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σκηνοθέτη.

Το 2013, ο Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ βραβεύθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Ανδαλουσίας και ξεκίνησε να γυρίζει την έκτη μεγάλου μήκους ταινία του: «Το Μικρό Νησί» («La Isla Mínima»).

Φιλμογραφία

2014 Το Μικρό Νησί (La Isla Mínima / Marshland)

2012 Ομάδα Δράσης 7 (Grupo 7 / Unit 7)

2010 Hispania, la Leyenda (τηλεοπτική σειρά τεσσάρων επεισοδίων)

2009 After

2005 7 Παρθένες (7 Vírgenes / 7 Virgins)

2002 El Traje / The Suit

2000 El Factor Pilgrim / The Pilgrim Factor (σκηνοθετημένη από κοινού με τον Σάντι Αμοντέο)

2000 Bancos (μικρού μήκους, σκηνοθετημένη από κοινού με τον Σάντι Αμοντέο)