“Προσπάθησα να εκφράσω τα τρομερά πάθη της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας το πράσινο και το κόκκινο…”
Απόσπασμα από γράμμα του Βίνσεντ βαν Γκογκ στον αδερφό του Τεό, Αρλ, 8η Σεπτεμβρίου 1888

Στις 27 Ιουλίου του 1890 ένας πυροβολισμός θα ταράξει τη θερινή ραστώνη της Ωβέρ-συρ-Ουάζ, μιας επαρχιακής κωμόπολης στα βορειοδυτικά του Παρισιού. Τα κοράκια θα φτερουγίσουν ανάστατα πάνω από τα κατακίτρινα σταροχώραφα, η φαμίλια των αγροτών θα καθίσει για να φάει βραστές πατάτες γύρω από το ροζιασμένο της τραπέζι και οι ανθρακωρύχοι της Μπορινάζ στο Βέλγιο, τελειώνοντας τη βάρδια, θα αναδυθούν πιο μαύροι κι από τον θάνατο μέσα από τον ανήλιο τάφο που ονομάζουν εργοτάξιο. Δυο μέρες αργότερα, στις 29, ο Βίνσεντ θα αφήσει την τελευταία του πνοή.

Αταξινόμητος και ανένταχτος, ψυχικά ασθενής και συνάμα εξαιρετικά διαυγής, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της τέχνης. Άτυχος με ότι κι αν καταπιάστηκε, κουρελής θεολόγος, πάμφτωχος πλάνητας, πότης αψεντιού με αυτοκτονικές τάσεις, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, ο καλλιτέχνης που δεν αναγνωρίστηκε ποτέ όσο ζούσε, σήμερα αποτελεί ένα θεμελιώδες κεφάλαιο στην ιστορία της τέχνης.

Ανάγλυφα σχεδόν ηλιοτρόπια, καρέκλες και ακατάστατα δωμάτια, παράξενα πορτρέτα φίλων και συγγενών, παράδοξα τοπία που ανατινάσσονται μέσα σε μια έκρηξη φωτός και περιδινούμενου χρώματος, πινελιές παχιές και δυνατές που υποδηλώνουν μια εσωτερική πάλη και μια αξεπέραστη απεικόνιση μιας παλλόμενης έναστρης νύχτας όπως αυτός την είδε μέσα από το παράθυρο του ψυχιατρικού ασύλου όπου νοσηλευόταν, στο Σεν Ρεμί της Προβηγκίας, αποτελούν μερικά μόνο από τα θέματα που καταπιάστηκε ο αγαπημένος μας Βίνσεντ.

Το έναστρο μυαλό του Βίνσεντ βαν Γκογκ θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την Πέμπτη 1η Απριλίου στην πολιτιστική πλατφόρμα Rembrandt and the Cat εγκαινιάζοντας το εαρινό μας πρόγραμμα και με ελεύθερη συμμετοχή για όλες και όλους.