Στη Μόσχα του 1930 ένας δημοσιογράφος γράφει ένα μυθιστόρημα για τα ταραχώδη χρόνια που ακολούθησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν καταφέρνει να το εκδώσει, το διασκευάζει όμως για το θέατρο, κι εδώ αρχίζει η οδύσσεια του συγγραφέα, αλλά και η ξενάγηση του αναγνώστη στον μαγικό κόσμο του θεάτρου.
Το Θεατρικό μυθιστόρημα –ίσως το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ– ρίχνει φως στις άγνωστες πτυχές της ζωής του: τη σχέση του με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής, τη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, τη σύγκρουσή του με τον φημισμένο Ρώσο σκηνοθέτη Κ. Στανισλάφσκι και τις αντιρρήσεις του συγγραφέα για την περίφημη υποκριτική μέθοδό του, τις δυσκολίες με τη λογοκρισία, και όλα αυτά με φόντο τη σοβιετική κοινωνία του μεσοπολέμου.
Ο συγγραφέας, γνωστός για το περίφημο Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, περιγράφει με καταλυτικό χιούμορ τις αντιζηλίες μεταξύ λογοτεχνών, τις πρόβες του έργου με τη μέθοδο Στανισλάφσκι, την εμπνευσμένη αντιπαράθεση των πολιτών με τη σοβιετική γραφειοκρατία, καθώς και την αγωνία του καλλιτέχνη να μιλήσει με τη φωνή της αλήθειας για το επώδυνο παρελθόν που όλοι προτιμούν να ξεχάσουν.
Έργο ενός από τους κορυφαίους εκπροσώπους της σοβιετικής λογοτεχνίας, καυστικό, κωμικό, με μια υποδόρια τραγικότητα, εξαίρετο στυλ και άμεση γραφή, το Θεατρικό μυθιστόρημα παραμένει επίκαιρο και διαβάζεται απνευστί.
