Από τις εκδόσεις ΧΙΛΩΝ κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Άνταλ Σερμπ, με τίτλο “Ταξιδιώτης και Φεγγαρόφωτο”.
Ο Άνταλ Σερμπ, σπουδαία μορφή της ουγγρικής λογοτεχνίας – άγνωστος όμως στην Ελλάδα – συνθέτει ένα απολαυστικό μυθιστόρημα που κινείται με χάρη και μαστοριά ανάμεσα στον ανάλαφρο, πανέξυπνα χιουμοριστικό τόνο, το βαθύ ρομαντισμό και τη φιλοσοφική και ψυχολογική ενδοσκόπηση.
Ένα μυθιστόρημα πρωτίστως για τον έρωτα και το θάνατο, τις διαφορές των δυο φύλων, τα όνειρα της νιότης και τους συμβιβασμούς της ενηλικίωσης
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δεκαετία του 1930. Η Έρζι χωρίζει τον πλούσιο άντρα της και παντρεύεται τον Μίχαγι, έναν ονειροπόλο και εσωστρεφή χαρακτήρα. Πηγαίνουν το μήνα του μέλιτος στην Ιταλία. Εκεί, μια απρόσμενη συνάντηση με έναν παλιό του φίλο θα προκαλέσει στον Μίχαγι μια βαθιά ψυχολογική κρίση η οποία θα τον φέρει αντιμέτωπο με την ίδια του την επιλογή να παντρευτεί και με τη νοσταλγία της χαμένης του νιότης και των χαμένων του φίλων, μιας ετερόκλητης συντροφιάς που περιλαμβάνει εξαιρετικά ασυνήθιστους χαρακτήρες: τον Τάμας, έναν αυτοκαταστροφικό μποέμ, τον Έρβιν, έναν ποιητή γεμάτο πάθη που γίνεται ασκητής, τον Γιάνος, έναν κοσμικό απατεώνα και τέλος, την Εύα μια μοιραία για όλους γυναίκα. Ο Μίχαγι θα προβεί σε μια κίνηση που θα κλονίσει κάθε πιθανότητα ευημερίας του γάμου του για να μπεί σε μια μοναχική και αβέβαιη περιπλάνηση στην Ιταλία και στην αναζήτηση του αληθινού έρωτα στην φευγαλέα και αινιγματική μορφή της Εύας. Από την άλλη, η Έρζι θα αναγκαστεί να κάνει και αυτή, με άλλο τρόπο, τη δική της πορεία προς την ερωτική και αισθηματική αυτογνωσία.
Ο Άνταλ Σερμπ (1901 – 1945) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ούγγρους λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Βουδαπέστη από Εβραϊκή οικογένεια αλλά ο ίδιος ήταν καθολικός χριστιανός. Από το 1924 έως και το 1929 έζησε στην Ιταλία, Γαλλία και Αγγλία, λόγω της μεγάλης αναταραχής που υπήρχε στην Ουγγαρία από την κομμουνιστική επανάσταση. Σε ηλικία 32 ετών εκλέχτηκε πρόεδρος της Ουγγρικής λογοτεχνικής ακαδημίας και το 1937 εκδόθηκε το “Ταξιδιώτης και φεγγαρόφωτο” που είναι το πιο γνωστό του έργο παγκοσμίως. Το 1941 ξεκίνησε ένα κολοσσιαίο εγχείρημα για την εποχή, να εκδώσει την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το οποίο όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει γιατί το 1944 μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1945, σε ηλικία 43 ετών, πέθανε με φρικτό τρόπο (δάρθηκε μέχρι θανάτου).
Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες και συγκαταλέγεται στο πάνθεον των μεγαλύτερων λογοτεχνών του περασμένου αιώνα.
Διαβάστε την κριτική του βιβλίου από τον Δημήτρη Στεφανάκη, εδώ.
