O Γούντι Άλεν συνεχίζει το κινηματογραφικό του ταξίδι του στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις και φαίνεται να το απολαμβάνει πολύ. Το ίδιο κι εμείς…
Από την Τέτα Αποστολάκη
… Σήμερα πάει στη Ρώμη και στήνει τέσσερις παράλληλες ιστορίες, οι οποίες δε συνδέονται μεταξύ τους και ίσως να μη συμβαίνουν καν ταυτόχρονα. Στην πρώτη παίζει ο ίδιος, μαζί με την υπέροχη, παλιά του πρωταγωνίστρια, Τζούντι Ντέιβις. Τον βλέπουμε ως σκηνοθέτη όπερας που αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί αλλά θέλει, πάση θυσία, να επανέλθει και να αφήσει το καλλιτεχνικό του στίγμα. Έστω κι αν χρειαστεί να βάλει κινητές ντουσιέρες πάνω στη σκηνή… Λίγο παρακάτω, συναντάμε τον Τζέσι Άιζενμπεργκ, έναν φιλόδοξο φοιτητή αρχιτεκτονικής, ο οποίος είναι διχασμένος ανάμεσα σε δύο γυναίκες, τη γλυκιά κοπέλα του (Γκρέτα Γκέργουιγκ) και τη σέξι, εκκεντρική φιλενάδα της που έχει έρθει να τους επισκεφθεί (Έλεν Πέιτζ). Ο νεαρός φοιτητής μπερδεύεται πιο πολύ όταν γνωρίζει τον 50χρονο εαυτό του (Άλεκ Μπόλντουιν), έμπειρο και συμβιβασμένο αρχιτέκτονα πια, ο οποίος του προσφέρει τις συμβουλές του. Στο μεταξύ, ένα νιόπαντρο ζευγάρι (Αλεσάντρο Τίμπερι και Αλεσάντρα Μαστρονάρντι) έρχεται από την επαρχία στη Ρώμη, με την προοπτική να ξεκινήσει εκεί την κοινή του ζωή, με πλούτο και ανέσεις. Μία απλή αργοπορία τους όμως, θα τους κάνει να χωριστούν για λίγο και να γνωρίσουν τον πειρασμό, το πάθος και την προδοσία. Τέλος, ένας κακομοίρης Ιταλός οικογενειάρχης (Ρομπέρτο Μπενίνι), ξυπνά ένα πρωί και έχει γίνει χωρίς λόγο διάσημος, με παπαράτσι να τον κυνηγούν, με πανέμορφες γυναίκες να τον παρακαλούν να κοιμηθούν μαζί του και με δημοσιογράφους να ενδιαφέρονται για το ποιά εσώρουχα προτιμά.
Η τελευταία ιστορία είναι και η καλύτερη. Η πιο ολοκληρωμένη και δυνατή από όλες. Θα μπορούσε να σταθεί ως μία υπέροχη μικρού μήκους. Και οι τέσσερις βέβαια είναι καλοστημένες, διασκεδαστικές, με τη γνωστή τρέλα του Άλεν και με τους συνήθεις προβληματισμούς του για το σύγχρονο άνθρωπο. Ο σκηνοθέτης βλέπει πάντα όλους τους χαρακτήρες του με συμπάθεια και κατανόηση, χωρίς ωστόσο να διστάσει να προβάλλει όλες τις αδυναμίες τους, μέσα στη ματαιοδοξία και το αδιέξοδο της ύπαρξής τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το καστ του Άλεν είναι πάντα καλό και βέβαια εντυπωσιακό. Το ίδιο ισχύει κι εδώ, όπου έχει μάλιστα ενώσει μεγάλους με ανερχόμενους σταρ, Αμερικανούς με Ιταλούς ηθοποιούς. Η Κρουζ είναι απολαυστική (στην ιστορία του νιόπαντρου ζευγαριού) ως εκρηκτική πόρνη, ο Μπενίνι με ευκολία κινείται μεταξύ τραγικού και κωμικού, δίνοντας έτσι σημαντική διάσταση στο χαρακτήρα του, ενώ η Ντέιβις στέκεται επάξια δίπλα στον Άλεν, ο οποίος για ακόμη μια φορά υποδύεται υπέροχα τον εαυτό του. Άστοχη ήταν όμως επιλογή της Πέιτζ. Το γοητευτικό αυτό αγοροκόριτσο, που έχει ήδη αποδείξει ότι είναι ταλαντούχα και έχει εξαιρετική χημεία με τον συμπρωταγωνιστή της, δύσκολα πείθει για ακαταμάχητο θηλυκό.
Η αποκάλυψη του καστ είναι βέβαια, ο Άιζενμπεργκ, η νέα προσωποποίηση του 77χρονου σκηνοθέτη. Ο νεαρός ηθοποιός κουβαλά όλη τη νεύρωση, την πνευματικότητα και τη γοητεία του Άλεν. Ο τελευταίος βέβαια έχει βρει αρκετούς άξιους ενσαρκωτές του – με πιο πρόσφατο τον Όουεν Γουίλσον στο Μεσάνυχτα στο Παρίσι-, αλλά δε σταματά ποτέ να αναζητά νέα πρόσωπα.
Το Στη Ρώμη με αγάπη, είναι μία διασκεδαστική και πολύ ευρηματική ταινία. Αυτό είναι όμως το λιγότερο που μπορεί να περιμένει κανείς από το σινεμά του Γούντι Άλεν. Είναι δεδομένη η ικανότητά του να σκαρφίζεται χαριτωμένες ιστορίες, να χτίζει ενδιαφέροντες χαρακτήρες, κι όλα αυτά να τα στήνει με μοναδικά υπέροχο τρόπο. Εδώ όμως λείπει η έκπληξη, η σπιρτάδα που κάνει κάποιες ταινίες του να ξεχωρίζουν.
Η πόλη φαίνεται πανέμορφη, αλλά δεν έχει κάποιο χαρακτήρα από μόνη της, ούτε δίνει ιδιαίτερο βάρος στις ιστορίες. Τελικά, δεν του πήγε του Άλεν η Ρώμη, όσο του πήγε το Λονδίνο, η Βαρκελώνη ή το Παρίσι. Και εγώ αναρωτιέμαι με την Αθήνα πώς θα τα κατάφερνε…
Σενάριο: Γούντι Άλεν
Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν
Δ. Φωτογραφίας: Ντάριους Κόντζι
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Άλεν, Ρομπέρτο Μπενίνι, Τζέσι Άιζενμπεργκ, Άλεκ Μπόλντουιν, Πενέλοπε Κρουζ
Χώρα: Ιταλία, Η.Π.Α.
Διάρκεια: 112’
Ετος: 2012
Εταιρεία Διανομής: ODEON
