Παναγιώτης Τέτσης

Παναγιώτης Τέτσης:

Έργα, ζωγραφική, πίνακες, εκθέσεις, βιογραφικό και όλα τα νέα για τον Παναγιώτη Τέτση (Panayiotis Tetsis)

Ο Παναγιώτης Τέτσης (1925 – 5 Μαρτίου 2016) ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης.

Γεννήθηκε στην Ύδρα και το 1937 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Πήρε τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής το 1940 από τον Κλάους Φρισλάντερ, ενώ την ίδια περίοδο γνώρισε στην Ύδρα τους Νίκο Χατζηκυριάκο Γκίκα και τον Δημήτρη Πικιώνη.

Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, (1943-1949) υπό τους Δημήτριο Μπισκίνη, Παύλο Μαθιόπουλο και Κωνσταντίνο Παρθένη. Αργότερα, με υποτροφία από το ΙΚΥ, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι (1953-1956).

Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση, πριν ακόμα αποφοιτήσει στην γκαλερί Ρόμβος (1948).

Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Αρμός που είχε σκοπό την προώθηση μιας σύγχρονης αισθητικής πρότασης στον ελληνικό χώρο, μαζί με άλλους όπως οι Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Νίκος Νικολάου, Νίκος Εγγονόπουλος, Ναταλία Μελά, Γιώργος Μαυροϊδης, Κοσμάς Ξενάκης, Νέλλη Ανδρικοπούλου κ.ά.

Παρουσιάζει έργα του στη γκαλερί Ζυγός (1958) σε μία έκθεση που ήταν σταθμός για την καριέρα του.

Έκτοτε πραγματοποίησε αρκετές ακόμη ατομικές εκθέσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Μεταξύ των εκθέσεων στις οποίες έλαβε μέρος, περιλαμβάνονται οι Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1957, 1965), Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1959), οι Διεθνείς Εκθέσεις Χαρακτικής του Λουγκάνο (1960) και του Τόκιο (1964) κ.ά. Το 1970, αν και επιλέχθηκε ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας, αρνήθηκε να λάβει μέρος διαμαρτυρόμενος για τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

Η αναδρομική του έκθεση με τίτλο “35 Χρόνια ζωγραφικής” στην Πινακοθήκη Πιερίδη (1992) είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και στην συνέχεια περιόδευσε σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Ακολούθησε ακόμα μια αναδρομική έκθεση του έργου του που οργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη (1999).

Διορίστηκε το 1951 επιμελητής στην έδρα του Ελεύθερου Σχεδίου στο ΕΜΠ, ενώ το διάστημα 1958-1962 δίδαξε στο τμήμα σχεδιαστών στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Το 1958 συμμετέχει στην ίδρυση του Ελεύθερου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό), όπου δίδαξε ως το 1976. Εκείνη τη χρονιά εξελέγη καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ όπου παρέμεινε ως το 1991 ενώ το 1989 εξελέγη πρύτανης.

Έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1993) και τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος (1999).

Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται οι Γιώργος Ρόρρης, Γιάννης Βακιρτζής, Μίλτος Γκολέμας, Μιχάλης Μαδένης, Ειρήνη Κανά, Ανδρέας Κοντέλλης, Τίμος Μπατινάκης, Μάγδα Σιάμκουρη, Παναγιώτης Τούντας κ.ά.

Ο Τέτσης διαμόρφωσε μια προσωπική αντίληψη του εξπρεσιονισμού. Τα έργα του περιλαμβάνουν σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφίες, τοπία, αλλά και νεκρή φύση. Στα έργα του παρατηρείται μια σημαντική μέριμνα στα χρώματα και στο φως. Πέραν από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε και με τη χαρακτική, αλλά και με τη δημιουργία τοιχογραφιών σε εκκλησίες και δημόσια κτήρια.

Δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη 210 έργα του, και τη δωρεά συνόδευσε ένα γράμμα που έστειλε στο οποίο λέει “ότι το 20% των έργων μου μπορεί να το διαθέσετε για να αγοράσετε έργα άλλων καλλιτεχνών”.