Μισέλ Φάις

Μισέλ Φάις:

Βιβλία, συνεντεύξεις, βιογραφία, άρθρα και όλα τα τελευταία νέα για Μισέλ Φάις (Michel Fais)

Ο Μισέλ Φάις είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε 1 Απριλίου 1957 στην Κομοτηνή. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για μεγάλα διαστήματα εργάστηκε στα έντυπα “Το Τέταρτο”, “Καθημερινή”, “Ελεύθερος Τύπος” και “Ελευθεροτυπία”.

Τα τελευταία χρόνια είναι υπεύθυνος των σελίδων βιβλίου στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Διδάσκει δημιουργική γραφή (στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στη “Σχόλη” των Εκδόσεων Πατάκη & στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος.

Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα και νουβέλες όπως: “Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου” (1994), “Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες” (1999), “Aegypius Monachus” (2001), “Το μέλι και η στάχτη του Θεού” (2002), “Ελληνική αϋπνία” (2004), “Πορφυρά γέλια” (2010), “Κτερίσματα” (2012), “Από το πουθενά” (2015), “Lady Cortisol” (2016), “Όπως ποτέ” (2019), “Η ερευνήτρια” (2020), “Caput mortuum [1392]” (2021) και “Εξουθένωση” (2022).

Έργα του δραματοποιήθηκαν επί σκηνής: “Το παγκάκι του κανένα” (Θέατρο 104, 2014, σκην. Αλεξία Καλτσίκη), “Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά” (Παράσταση για τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, 2012, Θέατρο Θησείον, 2012, δραματουργική επεξεργασία, σκην. Αλεξία Καλτσίκη), “Κάποιος να τους πονεσει” (24 hour plays Athens, 2012, σκην. Κατερίνα Μπερδέκα), “Πουπουλένιο τίποτα” (Εθνικό Θέατρο – Αναγνώσεις, 2011, σκην. Νίκος Κουρής-Μαρία Καλλιμάνη-Αλεξία Καλτσίκη), “Μετά τις τελευταίες μας λέξεις” (Συνεργείο, 2011, σκην. Λίλλυ Μελεμέ), “Πέστροφα Δουνάβεως” (Φεστιβάλ Φιλίππων, 2010, σκην. Λίλλυ Μελεμέ)· “Το κίτρινο σκυλί” (Από Μηχανής Θέατρο, 2009, σκην. Λίλλυ Μελεμέ)· “Ελληνική αϋπνία” (Θέατρο Εμπρός, 2006, σκην. Ρούλα Πατεράκη)· “Η πόλη στα γόνατα” (Θέατρο Αμόρε-Δοκιμές, 2006, σκην. Θάνος Αναστόπουλος)· “Ανδρόγυνα” (“Μονόλογοι Πολιτιστικής Ολυμπιάδας”, Θέατρο Μεταξουργείο, 2003, σκην. Περικλής Χούρσογλου)· “Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου” (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, 1995, σκην. Θοδωρής Γκόνης).

Συνεργάστηκε με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στο σενάριο των ταινιών “Delivery” (Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βενετίας και Μόντρεαλ, 2004), “Αθήνα-Κωνσταντινούπολη” (2008) και “Η κόρη του Ρέμπραντ” (2015).

Πραγματοποίησε δύο ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας “Ύστερο βλέμμα” (1996) και “Η πόλη στα γόνατα” (2002). Έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας-ζωγραφικής: “Καλοκαίρι, μια συνάντηση” (με τους Κώστα Παπανικολάου και Τάσο Μαντζαβίνο, 2006), “Αυτοπροσωπογραφία ενός άλλου” (με τον εικαστικό Τάσο Μαντζαβίνο, 2007) και “Κτερίσματα” (με τους Καλλιόπη Ασαργιωτάκη και Τάσο Μαντζαβίνο, 2013). Όλες οι εκθέσεις παρουσιάστηκαν στον Χώρο Τέχνης 24.

Το 2017 στον χώρο Φωκίωνος Νέγρη 16 στην έκθεση “Συγκάτοικες εικόνες” έντεκα ζωγράφοι κι ένας φωτογράφος ανασύρουν εικόνες από το σύνολο σχεδόν του έργου (1994-2017) του.

Ασχολήθηκε με τη φιλολογική και καλλιτεχνική αποκατάσταση του Τζούλιο Καΐμη (7 τίτλοι). Έχει επιμεληθεί πολλούς συλλογικούς τόμους λογοτεχνίας και εικαστικά λευκώματα. Τελευταία διευθύνει τις σειρές: “Η κουζίνα του συγγραφέα/σκηνοθέτη/ιστορικού/αρχιτέκτονα” (εξομολογητική σειρά από προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της τέχνης και της δημόσιας ζωής-9 τόμοι) και “Hotel/Ένοικοι Γραφής” (πανελλήνιος θεματικός διαγωνισμός διηγήματος – 7 συναπτά χρόνια, 7 τόμοι).