Τα Οχτώ Βουνά: Η ταινία των Φελίξ Βαν Γκρόνινγκεν και Σάρλοτ Βαντερμίς βασισμένη στο βιβλίο του Πάολο Κονιέττι

Η συμπαραγωγή Ιταλίας και Βελγίου έκανε πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, όπου κέρδισε το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. Στη συνέχεια προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Μελβούρνης, Κάρλοβι Βάρι, Ζυρίχης, Μπουσάν, Μονάχου, Γλασκώβης, στο AFI Fest World Cinema και πρόσφατα στο Φεστιβάλ Sundance. Κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Βαγιαδολίδ στην Ισπανία, το Βραβείο Καλύτερου Μοντάζ στο Φεστιβάλ του Δουβλίνου, ενώ στην Ελλάδα προβλήθηκε στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσία της Σάρλοτ Βαντερμίς. Η ταινία Τα Οχτώ Βουνά είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2022 στην Ιταλία και στο Βέλγιο, ενώ θα βγει στις αίθουσες στις ΗΠΑ στις 28 Απριλίου από την περίφημη Janus Films.

Το βιβλίο του Πάολο Κονιέττι στο οποίο βασίζεται η ταινία, κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Πατάκη.

Πρόκειται για την έβδομη ταινία μεγάλου μήκους για τον Φελίξ Βαν Γκρόνινγκεν γνωστού για τις ταινίες Ένα Όμορφο Αγόρι και Ραγισμένα Όνειρα, και πρώτη σε συν-σκηνοθεσία με τη σύντροφό του ηθοποιό, σεναριογράφο και μουσικό Σάρλοτ Βαντερμίς.

Τα Οχτώ Βουνά είναι η ιστορία μιας φιλίας δυο παιδιών που γίνονται άνδρες, που προσπαθούν να χαράξουν τη δικιά τους πορεία μακριά από τις επιταγές των πατεράδων τους, αλλά που μέσα από τα μονοπάτια που παίρνουν τελικά πάντα επιστρέφουν στις ρίζες τους. Ο Πιέτρο είναι ένα παιδί που έρχεται από την πόλη, το βιομηχανικό Τορίνο, ο Μπρούνο είναι το μοναδικό παιδί ενός σχεδόν εγκαταλειμμένου χωριού στο βουνό. Η γνωριμία τους ένα καλοκαίρι θα ενώσει για πάντα τις εντελώς διαφορετικές ζωές τους. Καθώς τα χρόνια περνούν, ο Μπρούνο θα παραμείνει πιστός στη δύσκολη, μοναχική, αλλά ελεύθερη ζωή του βουνού, ενώ ο Πιέτρο περιπλανιέται αλλάζοντας τόπους και δουλειές, αναζητώντας τον προορισμό του. Οι αραιές, αλλά σταθερές, συναντήσεις τους στο βουνό τα καλοκαίρια, τους μαθαίνουν την αληθινή φιλία, την αγάπη και μαζί την απώλεια, τους θυμίζουν από πού έρχονται και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν.

Με φόντο τα επιβλητικά βουνά της Βόρειας Ιταλίας, ένα αιώνιο σύμβολο υπεροχής της φύσης απέναντι στο εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης, οι σκηνοθέτες συνθέτουν ένα συγκινητικό κινηματογραφικό ύμνο στη φιλία που δεν γνωρίζει αποστάσεις και εμπόδια, και μαζί μια ωδή στα, συχνά ουτοπικά, όνειρα της νεότητας που καθοδηγούν τις ανθρώπινες ζωές μέχρι την ευόδωση ή την πικρή διάψευσή τους.

Οι σπουδαιότεροι νέοι Ιταλοί ηθοποιοί, Λούκα Μαρινέλι και Αλεσάντρο Μπόργκι δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας ως δύο φίλοι που μεγαλώνουν μαζί, ενώ στο εξαιρετικό soundtrack συναντάμε το άλμπουμ Alabursy (2015) του Σουηδού Ντάνιελ Νόργκρεν.

Σημείωμα των σκηνοθετών:

Δεν γνωρίζαμε ότι θα κάναμε αυτή την ταινία μαζί. Όλα ξεκίνησαν με την ιδέα του να γράψουμε μια εκδοχή του σεναρίου, πάνω στο οποίο δούλευε ήδη ο Φελίξ. Είχαμε ξαναδουλέψει μαζί στο σενάριο της ταινίας Ραγισμένα Όνειρα και θέλαμε να το ξανακάνουμε. Όταν ήρθε το πρώτο lockdown για τον κορονοϊό, ήδη περνούσαμε μία δύσκολη περίοδο ως ζευγάρι και ενώ όλος ο κόσμος πλέον βρισκόταν σε κρίση, εμείς αρχίσαμε να γράφουμε. Με κάποιο τρόπο νιώθαμε ότι η προσαρμογή αυτής της υπέροχα αυθεντικής ιστορίας είχε τη δύναμη να μας κάνει καλό. Και όντως έτσι έγινε.

Αυτή είναι η ιστορία μιας φιλίας, αλλά την προσεγγίσαμε σαν μία ιστορία αγάπης. Είμαστε φίλοι, εραστές και γονείς. Έχουμε έναν γιο μαζί. Η ανάπτυξη της ιστορίας της ταινίας μας ώθησε να διερευνήσουμε την πορεία των πρωταγωνιστών μεγαλώνοντας, βρίσκοντας και χάνοντας τη φιλία, αφήνοντας πίσω την οικογένεια τους και ξαναβρίσκοντας την, το ρόλο της συγχώρεσης, την αποδοχή των επιλογών των άλλων, τον θάνατο και την αποδοχή της φύσης της ζωής.

Θέλαμε να κάνουμε μια επική ταινία με λεπτές χειρονομίες. Μια ωδή στην ευθραυστότητα και στη δύναμη κάθε ζωντανού όντος, ενός ανθρώπου, ενός ζώου, ενός φυτού ή ενός βουνού. Χωρίς κυνισμό.

Εξερευνήσαμε πώς λειτουργούν οι αναμνήσεις, πώς φαινομενικά μικρά πράγματα συμβαίνουν στην παιδική ηλικία κάποιου και μετά μένουν μαζί του και αυξάνεται η σπουδαιότητα τους όσο περνούν τα χρόνια.

Ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι μας στην πόλη κατά τη διάρκεια της πανδημίας και όπως τόσοι άλλοι κλεισμένοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, νιώθαμε μεγάλη επιθυμία να βρεθούμε έξω, να συνδεθούμε ξανά με τη γη. Η φύση είναι ένα μεγάλο θέμα του βιβλίου του Πάολο Κονιέττι. Όσο κάναμε την ταινία ήταν όμορφο να εξερευνούμε τον ρομαντισμό και τη μελαγχολία της φύσης, αλλά και την πραγματικότητα της που μπορεί να είναι ταυτόχρονα επικίνδυνη και ανηλεής.

Ήμασταν πολύ τυχεροί που μπορέσαμε να περιπλανηθούμε γύρω από Τα Οχτώ Βουνά, πρώτα στην φαντασία μας, αργότερα στην Ιταλία και μετά στο Νεπάλ. Μάθαμε ιταλικά, μετακομίσαμε στις ιταλικές Άλπεις για οχτώ μήνες και αργότερα ανεβήκαμε στα Ιμαλάια με ένα κινηματογραφικό συνεργείο.

Όταν βρίσκεσαι στα βουνά είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, είναι ένα ξεκάθαρο και ειλικρινές περιβάλλον. Γιατί να θέλεις να ανέβεις στην κορυφή; Δεν υπάρχει λόγος κι όμως το κάνουμε, μόνο και μόνο για να κατέβουμε κάτω ξανά. Με δέος.

Μια μέρα την άνοιξη του 2020 δουλεύαμε πια τέσσερις μήνες το σενάριο και ήμασταν χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Καθόμασταν στο τραπέζι της κουζίνας και ο Φελίξ με ρώτησε: «θα σκηνοθετήσεις μαζί μου;» Και είμαστε ακόμα εδώ, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας τη βουνοπλαγιά.