Η Θεατρική Ομάδα Όμορος παρουσιάζει την παράσταση Τα όνειρα του Αϊνστάιν, η οποία βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Άλαν Λάιτμαν.

«Και μετά, σε μια μικρή πόλη, κατασκευάστηκε το πρώτο μηχανικό ρολόι. Στην αρχή οι άνθρωποι μαγεύτηκαν. Αργότερα τρομοκρατήθηκαν».

Ένας υπάλληλος γραφείου ευρεσιτεχνιών, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την έρευνά του για τη σχετικότητα, μοιράζεται με τον φίλο του τα όνειρά του. Τους τελευταίους μήνες είδε πολλά όνειρα για το χρόνο. Ο χρόνος θα μπορούσε να πάρει τόσες μορφές όσες εκείνες που ονειρεύτηκε σε ισάριθμες νύχτες. Όνειρα για κόσμους όπου ο χρόνος είναι κυκλικός, ακίνητος, που επιβραδύνεται ανάλογα με το υψόμετρο ή που παίρνει τη μορφή αηδονιού.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Κάπου διάβασα ότι “αν έχεις δει τον ουρανό ένα οποιοδήποτε βράδυ, έχεις καταφέρει να δεις πίσω στο χρόνο”. Κάποια από τα αστέρια που κοιτάζουμε είναι ήδη νεκρά. Το φως τους χρειάζεται χιλιετίες για να φτάσει σε εμάς κι έτσι η εικόνα που βλέπουμε σήμερα, δείχνει πώς ήταν κάποτε όχι πώς είναι τώρα. Αυτή η σκέψη οδηγεί εύκολα στο παράλογο του χρόνου. Φιλόσοφοι και επιστήμονες συμφωνούν ότι “μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χρόνο αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε”. Είτε είναι στο μυαλό μας είτε είναι κάτι υπαρκτό, ο χρόνος βρίσκεται παντού στην καθημερινότητά μας, συχνά σαν τύραννος άλλοτε όμως ως ο καλύτερος γιατρός.

Γραμμένο το 1993 από τον συγγραφέα και φυσικό Alan Lightman, “Τα όνειρα του Αϊνστάιν” είναι ένα κείμενο-εικόνα για το τι είναι ή τι θα μπορούσε να είναι ο χρόνος. Ένας υπάλληλος γραφείου ευρεσιτεχνιών, ο νεαρός Αϊνστάιν, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την έρευνά του για τη σχετικότητα, μοιράζεται με τον φίλο του Μπέσσο τα όνειρά του δίνοντας στο χρόνο άπειρες διαστάσεις. Η νουβέλα του Lightman είναι μια διανοητική πρόκληση που στη θεατρική της διασκευή φροντίσαμε να μην στερήσουμε καθόλου από το χιούμορ της. Ακολουθώντας την απλότητα της γραφής του, στήνουμε μία παράσταση όπου η έννοια του χρόνου υπάρχει με τη μορφή του ρυθμού, του φωτός, της μουσικής και των σχημάτων.

Ο συγγραφέας

Ο Alan Lightman γεννήθηκε στο Μέμφις του Τεννεσσί το 1948 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια από το οποίο έλαβε το 1974 το διδακτορικό του δίπλωμα στη φυσική. Ανάμεσα στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες, περιλαμβάνονται τα λογοτεχνικά έργα: “Τα όνειρα του Αϊνστάιν” (1993), “Ο καλός Μπενίτο” (1995), “Χορός για δύο” (1996), καθώς και σημαντικά επιστημονικά βιβλία. Το 1989 εξελέγη επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής και της Αμερικανικής Ένωσης για την προώθηση της Επιστήμης. Δίδαξε θεωρητική φυσική και τέχνη του γραπτού λόγου στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και στο Χάρβαρντ, ενώ κατέχει την έδρα ανθρωπιστικών σπουδών John E. Burchard στο ίδιο ίδρυμα.

Η ομάδα ΟΜΟΡΟΣ

Η θεατρική ομάδα Όμορος (ὅμορος < ὁμός + ὅρος = που συνορεύει με) δημιουργήθηκε το 2013 από μία ομάδα ηθοποιών που μετά από ευτυχείς συνεργασίες στα χρόνια των σπουδών τους αποφασίζουν να ξαναμαζευτούν και να δουλέψουν με στόχο τη θεατρική έρευνα και δημιουργία. Με αφορμή το φεστιβάλ “Θεατρικές Συνθέσεις ΙΙ” σε διοργάνωση του Beton 7, η νεοσύστατη ομάδα Όμορος παρουσιάζει τον Μάιο 2013 την πρώτη της παραγωγή, το έργο του W. Shakespeare Πολύ κακό για το τίποτα σε σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου. Η ίδια παράσταση επαναλαμβάνεται τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2014 στο θέατρο Αλκμήνη. Τον Ιούλιο 2015 η ομάδα Όμορος ανοίγει το φεστιβάλ Αισχυλείων στην Ελευσίνα με την Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση σε σκηνοθεσία Μάξιμου Μουμούρη. Ακολουθεί η πρώτη παρουσίαση της παράστασης Τα όνειρα του Αϊνστάιν στο διαγωνιστικό τμήμα του Bob Festival στο Bios, όπου η παράσταση φτάνει στους τελικούς και παίρνει την ώθηση για την ολοκληρωμένη της παρουσίαση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου τον Φεβρουάριο 2017.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Βλάχου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Βασίλης Παναγιωτόπουλος
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου