Στο δυτικό μέτωπο, του George Wilhem Pabst

Η New Star παρουσιάζει το έργο του George Wilhem Pabst με τίτλο «Στο δυτικό μέτωπο», παραγωγής 1918…

… που θα προβάλλεται σε επανέκδοση από την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013, στους κινηματογράφους.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ  ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ «ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ» ΤΟΥ PABST (Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ, ΣΥΝΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ)

«Η απόλυτα κορυφαία στιγμή του γερμανικού σοσιαλιστικού κινηματογράφου»
TIME OUT LONDON

Μια έντονα ρεαλιστική, εντυπωσιακή γερμανική ταινία, ένα βαθιά αντιπολεμικό φιλμ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πηγή έμπνευσής του Στάνλεϊ Κιούμπρικ για την ταινία Σταυροί στο Μέτωπο.

AΠAΓOPEYTHKE ΣTH NAZIΣTIKH ΓEPMANIA TO 1933
Επιλέχθηκε ως ένα από τα πέντε έργα του Pabst μεταξύ  των 100 πιο σημαντικών γερμανικών ταινιών μέχρι το 1995,  σε μια λίστα που συλλέγεται από κινηματογραφιστές, ιστορικούς  του κινηματογράφου, δημοσιογράφους, εκδότες, και δημοσιεύεται από την Stiftung Deutsche Kinemathek.

«Ο Pabst είναι μία από τις λίγες κινηματογραφικές ιδιοφυΐες …  Το εύρος και η ποικιλία των ταινιών του είναι τεράστιο…»
Robert Frank from Mexico

«Η σκοτεινή και απελπιστική εικόνα του πολέμου»
Maurice Bardèche et Robert Brasillach

ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (VÄSTFRONTEN 1918)
Δράμα – Γερμανία – 1929 – 133΄ – ασπρόμαυρο

Σκηνοθεσία: Georg Wilhelm Pabst
Σενάριο: Ladislaus Vajda, βασισμένο στη νουβέλα του
Ernst Johannsen “Vier von der Infanterie”
Πέτερ Μάρτιν Λάμπελ
Μουσική: Alexander Laszlo
Παραγωγή: Seymour Nebenzal
Παίζουν: Φριτς Κάμπερς: ένας Βαυαρέζος
Γκούσταβ Ντίσλ: Καρλ
Χανς Γιοάχιμ Μέμπιους: ένας φοιτητής
Κλάους Κλάουζεν: ο Διοικητής
Γκούσταβ Πίτγερ: ένας από το Αμβούργο
Τζάκι Μονίερ: Υβέτ
Χάνα Χέσριχ: γυναίκα του Καρλ
Άιζε Χέλλερ: μητέρα του Καρλ
Καρλ Μπάλχαους: ένας χασάπης

Σύνοψη
Η ιστορία λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στα γερμανικά χαρακώματα κοντά στην πρώτη γραμμή. Τα πράγματα είναι στάσιμα, οι Γερμανοί κατέχουν τις θέσεις τους ενάντια στις γαλλικές επιθέσεις. Η καταπολέμηση φουντώνει και μετά υποχωρεί. Μια μέρα οι Γερμανοί χτυπιούνται άμεσα από τους Γάλλους. Οι στρατιώτες σπεύδουν να σώσουν τους συντρόφους τους από ασφυξία. Ένας νεαρός στρατιώτης-φοιτητής είναι εθελοντής να λάβει ένα μήνυμα. Γνωρίζεται με μια Γαλλίδα. Ο Karl επιστρέφει στο σπίτι με άδεια και ανακαλύπτει τη γυναίκα του με τον βοηθό του χασάπη, ο οποίος κέρδισε την εύνοιά της με επιπλέον μερίδες κρέατος. Επιστρέφει απογοητευμένος στην μάχη και μαθαίνει ότι ο φίλος του, ο νεαρός φοιτητής, έχει σκοτωθεί από ένα Γάλλο συνταγματάρχη. Ο Karl, επιδιώκοντας το θάνατο, πηγαίνει σε μια αναγνωριστική αποστολή. Ο Βαυαρέζος πληγώνεται βαριά κατά την άμυνα μιας επίθεσης των Γάλλων. Ο διοικητής από κλονισμό νεύρων κατά την διάρκεια μιας επίθεσης των τανκς αρχίζει να φωνάζει ασταμάτητα “ζήτω” και να χαιρετάει τους πεσόντες μέχρι που τον βρίσκουν οι τραυματιοφορείς και τον μεταφέρουν στο υπαίθριο νοσοκομείο. Ο Καρλ πληγώνεται βαριά και όταν τον ψήνει πυρετός στο παραλήρημα βλέπει την γυναίκα του. Ο Καρλ ξεψυχάει. Ένας Γάλλος τραυματίας του πιάνει το χέρι και το σφίγγει λέγοντάς του: «από εχθροί θα γίνουμε φίλοι».… Μαρτυρικές κραυγές διαπερνούν τον αέρα. Γάλλοι και Γερμανοί στρατιώτες βρίσκονται να πεθαίνουν δίπλα-δίπλα. Ένας στρατιώτης αρπάζει το χέρι και μουρμουρίζει στον εχθρό του, το ” Never again war.” («Ποτέ ξανά πόλεμος»)

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Γεννημένος στη Βοημία από Βιεννέζους γονείς, ο Georg Wilhelm Pabst ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία με το θέατρο το 1906. Αφού εργάστηκε ως θεατρικός σκηνοθέτης στην Ευρώπη και για λίγο διάστημα στην Αμερική μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γύρισε τη Βιέννη τη δεκαετία του ’20 και έγινε ένας από τους πρωτοστάτες του πειραματικού θεατρικού κινήματος της εποχής εκείνης. Αυτό τον οδήγησε σταδιακά στο ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο. Αναγνωρισμένος κινηματογραφικός σκηνοθέτης το 1923, έδωσε το δικό του στίγμα στον κινηματογράφο, μέσα από ταινίες πεσιμιστικού ρεαλισμού, με ιστορίες πολύ ανθρώπινες και αληθινές, ανάμεικτες με έναν αέρα ιμπρεσιονιστικής εικόνας. Σκηνοθέτησε τη Γκρέτα Γκάρμπο στο περίφημο «Τα δράματα στους οίκους ανοχής» (1925) και βοήθησε να δημιουργηθεί η μυστηριώδης περσόνα της Λουίζ Μπρουκς, της αμερικανίδας ηθοποιού με το χαρακτηριστικό καρέ μαλλί, που αποτέλεσε διαχρονικό πρότυπο ομορφιάς. Με τη Λουίζ Μπρουκς γύρισε δύο ταινίες: το διάσημο «Το κουτί της Πανδώρας», το οποίο την καθιέρωσε, και «Diary of a lost girl», και τα δύο τολμηρές για την εποχή τους κοινωνικές ταινίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα και τη γυναίκα. Η Μπρουκς αργότερα μίλησε για τον Pabst, τονίζοντας πόσο η επιτυχημένη ερμηνεία της οφειλόταν σχεδόν εξολοκλήρου στην υπέροχη ικανότητα του Pabst να έχει ήδη φανταστεί στο μυαλό του σχεδόν την τελική μορφή του φιλμ, πριν ακόμα ξεκινήσει να γυρίζει.

Ο σκηνοθέτης ξεκίνησε την  καριέρα του στον ομιλούντα κινηματογράφο  με τρεις πολύ σημαντικές ταινίες, που αποτελούν την τριλογία του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού: την αντιπολεμική ταινία «Στο Δυτικό Μέτωπο», την «Όπερα της πεντάρας», κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ των Brecht/Weill, και την «Συντροφικότητα», μια γαλλο-γερμανική συμπαραγωγή, που δίδασκε την αλληλεγγύη ανάμεσα στα έθνη. Η δύναμη και η πειστικότητα των ταινιών του, έκαναν σύντομα τους Ναζί να τον θέλουν για να γυρίσει τις δικές τους προπαγανδιστικές ταινίες. Ο Pabst αρνήθηκε, πήγε Γαλλία, όπου γύρισε δύο ταινίες και έπειτα Αμερική, όπου το 1934, γύρισε μια μόνο ταινία, το κοινωνικό «A Modern Hero» (1934). Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Pabst βρισκόταν στη Γαλλία και επέστρεψε στη Γερμανία το 1938. Εκεί, γύρισε 2 ταινίες υπό Ναζιστικό καθεστώς, τα «Ο αγώνας μιας γυναίκας» (1941) και Paracelsus (1943). Αυτό το αντιφατικό γεγονός τον έκανε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να κερδίσει την προηγούμενη αίγλη του στις συνειδήσεις του κόσμου, αν και ο ίδιος εξέφραζε τις απόψεις του σε πολλές αντιναζιστικές μεταπολεμικές ταινίες του, όπως The Trial (1948), μια βραβευμένη ταινία κατά του αντισημιτισμού. Ο Pabst συνέχισε να γυρίζει ταινίες στη Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία. Το 1953 σκηνοθέτησε 4 παραστάσεις όπερας στην Ιταλία, σε μια από αυτές ήταν και η Αΐντα με την Μαρία Κάλας. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1956 και πέθανε στη Βιέννη το 1967. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του βωβού κινηματογράφου ειδικότερα αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα.

Επιλεγμένη φιλμογραφία
•    The treasure (Der Schatz) (1923)
•    Δράματα στον οίκο ανοχής (Die freudlose Gasse) (1925)
•    Secrets of the soul (Geheimnisse einer Seele) (1926)
•    Ο έρως της Ιωάννας Νέι (Die Liebe der Jeanne Ney) (1927)
•    Όταν τα νιάτα διψούν (Abwege) (1928)
•    Το κουτί της Πανδώρας (Die Büchse der Pandora) (1929)
•    Diary of a lost girl (Tagebuch einer Verlorenen) (1929)
•    Η λευκή κόλαση του Πιτζ Παλού (Die weiße Hölle vom Piz Palü) (1929)
•    Στο Δυτικό Μέτωπο (Westfront 1918) (1930)
•    Η όπερα της πεντάρας (Die 3-Groschen-Oper) (1931)
•    Συντροφικότητα (Kameradschaft )(1931)
•    Ατλαντίς (L’Atlantide) (1932)
•    Δον Κιχώτης (Don Quichotte) (1933)
•    Έρως σε όλα τα πατώματα (Du haut en bas) (1933)
•    A Modern Hero (1934)
•    Θεσσαλονίκη, Η φωλιά των κατασκόπων (Mademoiselle Docteur) (1937)
•    Το δράμα της Σαγκάης (Le drame de Shanghaï) (1938)
•    Η αγωνία των κοριτσιών (Jeunes filles en détresse) (1939)
•    Ο αγώνας μιας γυναίκας (Komödianten) (1941)
•    Paracelsus (1943)
•    Der Fall Molander (1945)
•    The trial (Der Prozeß) (1948)
•    Η φωνή της σιωπής (La voce del silenzio) (1953)
•    Η κατηγορούμενη σιωπά (Das Bekenntnis der Ina Kahr) (1954)
•    Οι τελευταίες στιγμές του Χίτλερ (Der letzte Akt) (1955)
•    20 Ιούλη 1944: Εξέγερση ενάντια στον Χίτλερ (Es geschah am 20. Juli) (1955)
•    Τριαντάφυλλα για τη Μπετίνα (Rosen für Bettina) (1956)