Η Γκαλερί Μέδουσα παρουσιάζει την εγκατάσταση του Στέργιου Στάμου με τίτλο “In my country“, η οποία θα παρουσιάζεται από τις 13 Μαρτίου έως και τις 26 Απριλίου 2014.

                                                 

Την Πέμπτη 13 Μαρτίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει την καινούργια δουλειά του Στέργιου Στάμου.Η νέα έκθεση του Στέργιου Στάμου ανατέμνει την Ελλάδα της Κρίσης.

“Στην καινούργιά του έκθεση ο Στέργιος Στάμος προχωράει τους προβληματισμούς της προηγούμενης, πάνω στο φαινόμενο της μετανάστευσης, ενώ παράλληλα εμπλουτίζει τις αναφορές του σχετικά με την Ελλάδα της Κρίσης, σε μια εποχή όπου το ένα μνημόνιο διαδέχεται το άλλο. Ειδικά το θέμα της Μετανάστευσης είναι κάτι το οποίο ο καλλιτέχνης έχει διερευνήσει επίμονα. Όπως στην έκθεση Αναγραφές του 2009 είχε ασχοληθεί με το θέμα των θρησκειών (Ισλάμ, Χριστιανισμός) ή στην έκθεση Inside Out του 2008 με την κατοίκηση, έτσι κι εδώ ο Στάμος αποδεικνύει ότι ένας από τους (ελάχιστους) έλληνες εικαστικούς οι οποίοι παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και όχι τα περιοδικά του συρμού από το Λονδίνο. Ο Στάμος στήνει μια εγκατάσταση με πέντε τετράγωνες πλάκες πάνω στις οποίες τρέχουν τα ονόματα εκατοντάδων μεταναστών με τραγικές ιστορίες όπου απίστευτες συνθήκες μετακίνησης, εκμετάλλευση από επιτήδειους ή απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Σε άλλα έργα ανατέμνει τη χώρα-ασθενή που “θεραπεύεται” από τους ορούς του Μνημονίου. Η εγκατάσταση είναι παγερή. Στα έργα του Στάμου ανακαλύπτουμε τον εξπρεσιονισμό, την arte povera, την εννοιακή τέχνη. Σε όλα αυτά όμως ο καλλιτέχνης προσθέτει μια επιπλέον πολιτική διάσταση.

Σε μια έντονα ταραγμένη εποχή ο Στέργιος Στάμος σκύβει πάνω σε προβλήματα που απασχολούν ελάχιστους σ’ αυτή τη χώρα -τουλάχιστον στο χώρο των εικαστικών. Τα έργα του έχουν κάτι το μνημειακό χωρίς να τα χαρακτηρίζει τίποτα βαρύγδουπο. Το κείμενο, ο λόγος, στοιχείο κομβικό στη δουλειά του σχετίζεται δομικά με μια πολιτική αγωνία που τον διακατέχει και τον οδηγεί να χρησιμοποιεί κάθε υλικό που κρίνει κατάλληλο, από την Πολιτεία του Πλάτωνα -το σημείο που ζητά από τον πολιτικό άνδρα να είναι και φιλόσοφος- έως το κείμενο του 2ου Μνημονίου. Μια πολιτική ενότητα, τραυματικά επίκαιρη για τους καιρούς που διανύουμε…”

 Θανάσης Μουτσόπουλος