Το «Ελεύθερο Θέμα» προέκυψε από μία ανάγκη έκφρασης ενάντια σε καθορισμένα πρότυπα συμπεριφορών. Ακόμη κι αν ακολουθεί μια λογική δομή στην αφήγηση, υπάρχει μια αντισυμβατική αντιμετώπιση. Βλέποντας από απόσταση τις προθέσεις μας πριν τα γυρίσματα, δυστυχώς νιώθω μια όξυνση των τότε καταστάσεων: Η δυσκολία να αποδεχτούμε τον «άλλο», ο ύποπτος «φασισμός» της καθημερινότητας, η έλλειψη αντίδρασης σε γεγονότα που μας πνίγουν σε προσωπικό και σε πολιτικό επίπεδο.
Στο «Ελεύθερο Θέμα» ήθελα να δημιουργήσω μικρές “νησίδες-αγωνίες” των θεμάτων που μας απασχολούν. Να καταγράψω τον παραλογισμό των καταστάσεων μ’έναν τρόπο που να πριμοδοτεί την ελευθερία της έκφρασης.
Η εμπειρία των γυρισμάτων ήταν εξαιρετικά θετική. Οι συζητήσεις με τους ηθοποιούς και τους καλλιτεχνικούς συντελεστές σε μια αρκετά απαιτητική παραγωγή συνέκλινε σ’ένα κοινό αισθητικό στόχο.
Με τους οκτώ νέους ηθοποιούς [Δημήτρη Κίτσο, Κωνσταντίνο Ελματζιόγλου, Δημήτρη Θεοδωρίδη, Πάνο Κούγια, Μάρθα Λαμπίρη, Ιωάννα Μούσουρα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ναταλία Ρήγα] οι πρόβες ήταν μια έρευνα στο αντικείμενο του ρόλου, μια προσομοίωση των καταστάσεων και όχι μια αποστήθιση σεναρίου. Θα έπρεπε να ψάξουν ελεύθερα, όπως οι χαρακτήρες της ταινίας. Να προτείνουν νέα πράγματα που πιθανά να ενταχθούν στα γυρίσματα. Δεν ήταν απλό, αλλά ήταν ελκυστικό!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το ταξίδι μαζί με την καθηγήτρια τους Θεοδώρα Τζήμου υπήρξε “ελεύθερα υπέροχο”, αλλά και με τους άλλους ηθοποιούς που είχαμε ξανασυνεργαστεί μαζί, όπως ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ο Αντώνης Καρυστινός που μας συνέδεε φιλία χρόνων, ο Γιώργος Συμεωνίδης και όλοι οι άλλοι. Θετική έκπληξη ο Lαurent Sauvage στη Γαλλία. Ηθοποιός του θεάτρου, πρωτοσυναντηθήκαμε στην τελευταία του παράσταση με την Εμάνουελ Μπεάρ στο Παρίσι και δουλέψαμε το ρόλο μέσα από βόλτες και συζητήσεις.
Κι ύστερα έρχεται το ΦΩΣ, αυτό που μετατρέπει τα αισθήματά μας και τις αγωνίες μας σε εικόνα. Ο Ηλίας Κωνσταντακόπουλος και ο Ηλίας Αδάμης σε συνεργασία με το σκηνικό χώρο του Αντώνη Δαγκλίδη και τα ρούχα της Τριάδας Παπαδάκη.
Η μουσική ήταν μια διαφορετική εμπειρία για μας στο «Ελεύθερο Θέμα». Έπρεπε ένα μεγάλο μέρος της να προσχεδιαστεί από τον Χρήστο Δεληγιάννη λόγω play back στις σκηνές των κλαμπ και του μιούζικαλ και να εξελίσσεται στη διάρκεια του μοντάζ με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο.
Η μονταζιακή σύνθεση ήταν ένα ιδιαίτερο ταξίδι που μας οδήγησε σε λύσεις ελεύθερων επιλογών. Η σύνδεση διαφορετικών αφηγηματικών καταστάσεων και υλικών υπήρξε άποψη μας που μετά καθόρισε και τον ηχητικό χώρο, από τη λήψη με το Νίκο Παπαδημητρίου μέχρι το σχεδιασμό ήχου με τον Χρήστο Γούσιο και τον Κώστα Βαρυμποπιώτη.
Δεν είναι απλή η διαχείριση της ελευθερίας, ούτε επίσης η αντίδραση σ’ αυτούς που θέλουν να στην αφαιρέσουν. Τα σημεία ισορροπίας παραπαίουν. Είμαστε όμως ευτυχείς γιατί μας συνέδεε ένα είδος αντίστασης σε μια ευαίσθητη πολιτική στιγμή της Ευρώπης και σε μια στιγμή σχετικής απαξίωσης του Ελληνικού κινηματογράφου. «Ελεύθερο Θέμα», το ίδιο φόρμα και περιεχόμενο, το φτιάξαμε όλοι μαζί για να θυμόμαστε πως κάποτε υπήρξαμε για λίγο έστω ελεύθεροι.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. H διδακτορική της διατριβή στην Αισθητική Κινηματογράφου στη Σορβόνη είχε θέμα : “H πρωτοπορία στον κινηματογράφο της δεκαετίας του ’20”. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό πρόγραμμα A.Σ.K.T και στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ, Σκηνοθεσία . Μαζί με τον Θάνο Αναστόπουλο έχουν την εταιρεία Φαντασία Οπτικοακουστική που δραστηριοποιείται στην κινηματογραφική παραγωγή με πολλές συμμετοχές και βραβεία σε εγχώρια και μεγάλα διεθνή φεστιβάλ. Ταινίες της : “Από το μοναδικό στο πολλαπλό”, “Παρά λίγο, Παρά πόντο, Παρά τρίχα”, “Ricordi mi”, “Ημερολόγια Αμνησίας”, “Ελεύθερο θέμα”.
