South of the Border: H νέα ταινία του Όλιβερ Στόουν στους κινηματογράφους

South of the Border: Η νέα ταινία του βραβευμένου με 3 όσκαρ Όλιβερ Στόουν θα αρχίσει να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από …

την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010.

Η ΤΑΙΝΙΑ

Ετοιμάζεται μια επανάσταση στη Νότια Αμερική, αλλά ο περισσότερος κόσμος δεν το ξέρει ακόμα! Ο Όλιβερ Στόουν, ταξιδεύει στη Λατινική Αμερική και παίρνει συνέντευξη από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Πλησιάζοντας τον πολιτικό όσο και τον άνθρωπο, ο Στόουν προσπαθεί να αποδείξει πόσο παραπληροφορημένοι για τον Τσάβες είναι οι Αμερικανοί από τα μεγάλα αμερικανικά κανάλια, όπως Fox News και CNN, τα οποία έχουν κηρύξει ανελέητο τηλεοπτικό πόλεμο εναντίον του ίδιου και της πολιτικής κατάστασης στη χώρα του.

Ο Στόουν στη Βενεζουέλα βλέπει μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική, πολύ καλύτερη, και, για να πειστεί, με παραίνεση του ίδιου του Τσάβες, ξεκινά ένα οδοιπορικό σε πέντε χώρες της Νότιας Αμερικής, για να ακούσει και τη γνώμη άλλων προέδρων για αυτόν αλλά και για να μάθει περισσότερα για την κατάσταση στις δικές τους χώρες. Έτσι, συναντά τον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Λούλα Ντα Σίλβα, την πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρτσνερ -όπως και τον πρώην πρόεδρο και σύζυγό της, Νέστορ Κίρτσνερ- τον πρόεδρο του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, και τον πρόεδρο της Κούβας, Ραούλ Κάστρο.

Έτσι, το ντοκιμαντέρ, με ένα μικρό συνεργείο, με λίγο εξοπλισμό αλλά πολύ κέφι, εξελίσσεται σε ένα αποκαλυπτικό ταξίδι-πορτραίτο της σύγχρονης Λατινικής Αμερικής, όπου συμβαίνουν πολλές και ενδιαφέρουσες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, καθώς, για πρώτη φορά, οι χώρες αυτές ενώνονται δυναμικά σε έναν κοινό αγώνα: να ξεφύγουν από την αμερικανική πολιτική επιρροή που τους καταδυναστεύει και να διεκδικήσουν το δικαίωμα να διαχειρίζονται οι ίδιες τους φυσικούς τους πόρους, χωρίς να παρεμβαίνουν αμερικανικά συμφέροντα και πολυεθνικές εταιρείες.  Και όλα αυτά, πολεμώντας ταυτόχρονα ενάντια στη «λάσπη» που δέχεται ο αγώνας τους από τα αμερικανικά ΜΜΕ. Συμβαίνει αυτή τη στιγμή, δείτε το! Γίνετε μάρτυρες ιστορικών γεγονότων…

«Πιστεύω ότι ο Ούγκο Τσάβες είναι μια εξαιρετικά δυναμική και χαρισματική φιγούρα. Είναι ανοιχτός και ζεστός, με έναν μεγαλοπρεπή, συναρπαστικό χαρακτήρα. Αλλά όταν επιστρέφω πίσω στις ΗΠΑ, ακούω συνέχεια αυτές τις απαίσιες ιστορίες ότι είναι «δικτάτορας», «κακός», «απειλή για την αμερικανική κοινωνία». Νομίζω ότι αυτή η ταινία ξεκίνησε ως ένα ντοκιμαντέρ για το πώς τα αμερικανικά media δαιμονοποιούν Λατίνους ηγέτες. Και τελικά έγινε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό, όσο πιο πολύ ασχολούμασταν.

Ο Τύπος στην Αμερική, νομίζω ξέρετε, έχει χωρίσει τη λατινική ήπειρο σε «καλή αριστερά» και «κακή αριστερά». Τώρα έχουν κατατάξει τον Κορέα στην «κακή αριστερά», μαζί με τον Μοράλες και τον Τσάβες. Και αποκαλούν τον Λούλα, «καλή αριστερά». Δεν ξέρω πού θα κατατάξουν την Κίρτσνερ, γιατί όλο αλλάζουν γνώμη, αλλά νομίζω ότι στρέφονται εναντίον της όλο και περισσότερο. Κάνουν λοιπόν μια διάκριση και νομίζω ότι είναι μια εσφαλμένη διάκριση»
ΟΛΙΒΕΡ ΣΤΟΟΥΝ

ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΡΟΥΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ:

Μύθος: Ο Ούγκο Τσάβες είναι δικτάτορας.
Η αλήθεια: Στη Βενεζουέλα έχουν γίνει εκλογές, στις οποίες ο Τσάβες και η παράταξή του νίκησαν επανειλημμένα. Αυτές οι εκλογές αναγνωρίστηκαν ότι διεξάχθηκαν δίκαια και δημοκρατικά από διεθνείς οργανισμούς, όπως τον Οργανισμό των Αμερικανικών Πολιτειών (OAS), την Ευρωπαϊκή  Ένωση (EU) και το Κέντρο Κάρτερ. Και, παρά τα ρεπορτάζ των αμερικανικών Μέσων, ο λαός της Βενεζουέλας φαίνεται ευχαριστημένος με τη δημοκρατία του, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα μιας από τις πιο έγκυρες εταιρείες δημοσκοπήσεων της περιοχής, η Χιλιανή Latinbarómetro.

Μύθος: Η φτώχεια έχει χειροτερέψει υπό την ηγεσία του Τσάβες.
Η αλήθεια: Η φτώχεια έχει μειωθεί δραματικά από τότε που εκλέχτηκε ο Τσάβες. Ενώ η φτώχεια πράγματι σημείωσε μια άνοδο την περίοδο 1999-2003, αυτό οφειλόταν κυρίως στον οικονομικό αντίκτυπο που είχε η απόπειρα πραξικοπήματος το 2002 και το καταστροφικό οικονομικά κλείσιμο των πετρελαιοπηγών το 2002-3.

Τα μίντια στο παρελθόν χρησιμοποίησαν στατιστικά στοιχεία από το 2003-4, για να «αποδείξουν» ότι η φτώχεια αυξήθηκε στο καθεστώς του ενώ υπήρχαν και πιο πρόσφατα στοιχεία. Έτσι λοιπόν διαστρεβλώθηκε η αλήθεια, η οποία είναι ότι, από το πρώτο μισό του 2003 μέχρι το δεύτερο μισό του 2009, το ποσοστό των νοικοκυριών κάτω από τα όρια της φτώχειας μειώθηκε από 54% σε μόλις 24.2%, δηλαδή μια μείωση σε ποσοστό 55%.

Αλλά και η έσχατη ένδεια έχει επίσης μειωθεί αξιοσημείωτα. Επίσης, από το 2002-8 η Βενεζουέλα, με ειδικές ρυθμίσεις, οδήγησε τη Λατινική Αμερική σε μειωμένη ανισότητα και αυτή τη στιγμή έχει την πιο δίκαιη διανομή εισοδήματος στην περιοχή.

Μύθος: Οι σπάταλες πολιτικές του Τσάβες έχουν οδηγήσει σε επικίνδυνα υψηλό πληθωρισμό, που οδηγεί σε σοβαρά οικονομικά προβλήματα
Η αλήθεια: Παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός είναι σχετικά υψηλός στη Βενεζουέλα, δεν έχει φτάσει σε επικίνδυνα όρια, όπως συχνά αναφέρεται.

Ο πληθωρισμός είχε φτάσει το 31% το 2008, το οποίο όμως οφειλόταν σε περιστασιακά οικονομικά σκαμπανεβάσματα. Το 2009 ο πληθωρισμός έπεσε στο 26%. Και για να καταλάβουμε την αναλογία, όταν ο Τσάβες ανέλαβε τη χώρα, ο πληθωρισμός ήταν στο 29.5% ενώ είχε φτάσει το 100% το 1996! Τα τελευταία εφτά χρόνια ο πληθωρισμός πέφτει κατά 21% κάθε χρόνο και καταφέρνει να βρίσκεται οριακά πάνω από την κόκκινη γραμμή του 20%, που οι έρευνες θεωρούν ως αρνητικό δείκτη ανάπτυξης.

Μύθος: Ο Ούγκο Τσάβες ελέγχει όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα, με έναν τρόπο μονομερώς κατευθυνόμενο από την κορυφή.
Η αλήθεια: Η «Μπολιβαριανή Επανάσταση» της Βενεζουέλας έδωσε τη δύναμη στις τοπικές κοινωνίες να πάρουν αποφάσεις και να έχουν περισσότερο έλεγχο της ζωής τους, με μια διανομή της δύναμης «από κάτω προς τα πάνω».

Τα ΜΜΕ που καλύπτουν τα γεγονότα της Βενεζουέλας εστιάζουν στο ρόλο του Τσάβες τόσο, που οι αποφάσεις να φαίνονται ότι προέρχονται μονόπλευρα από αυτόν. Έτσι, βέβαια, αγνοούνται οι προσπάθειες που έχουν γίνει στη Βενεζουέλα για μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχή του λαού και ενδυνάμωση των λαϊκών οργανισμών. Η δημοκρατική συμμετοχή έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό υπό την ηγεσία του Τσάβες.

Το ποσοστό των ψηφοφόρων αυξήθηκε από 54%, που ήταν το 1998, σε 73%, στις εκλογές του 2006. Αυτό ήταν αποτέλεσμα νομοθεσίας, που επέτρεπε σε εκατομμύρια ανθρώπους που πριν στερούνταν δικαιώματος ψήφου να ακουστεί και η δική τους φωνή στην πολιτική.

Μύθος: Η οικονομική ανάπτυξη της Βενεζουέλας είναι αποτέλεσμα ενός «οικονομικού μπουμ» στην τιμή του πετρελαίου, που σύντομα θα «ξεφουσκώσει».
Η αλήθεια: Ενώ η αύξηση της τιμής του πετρελαίου σίγουρα συνέβαλε στην οικονομική άνοδο της Βενεζουέλας, ήταν ένας μόνο από τους λόγους.

Υπάρχουν σημάδια ότι η οικονομία αυτή μπορεί να αντέξει οικονομικές διακυμάνσεις. Μετά την οικονομική ύφεση, που οφειλόταν στο κλείσιμο των πετρελαιοπηγών, η οικονομική ανάπτυξη απογειώθηκε, φτάνοντας το 95% τα επόμενα 5.5 χρόνια. Την ίδια στιγμή, οι τιμές του πετρελαίου συνέχιζαν να ανεβαίνουν. Αυτό οδήγησε τα Μέσα να θεωρούν ότι η οικονομική ευημερία της Βενεζουέλας εξαρτάται από τον ασταθή παράγοντα της τιμής του πετρελαίου. Όμως, στην πραγματικότητα, αυτά τα πέντε χρόνια, ήταν μη πετρελαϊκοί παράγοντες που συνέβαλαν στην μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ της χώρας.

Μύθος: Ο Τσάβες καταπατά την ελευθερία του Τύπου.
Η αλήθεια: Στη Βενεζουέλα συνεχίζει να υπάρχει έντονη αντιπολίτευση μέσω των τηλεοπτικών και έντυπων Μέσων, κάτι που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ένας επισκέπτης στη Βενεζουέλα. Η υποτιθέμενη καταστροφή της ελευθερίας του Τύπου υπό το καθεστώς Τσάβες είναι αγαπημένο θέμα των αμερικανικών ρεπορτάζ και απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όποιος ταξιδέψει εκεί θα βρει πολλά πρωτοσέλιδα με επικρίσεις για τον Τσάβες αλλά και σχόλια εναντίον του σε διάφορες εκπομπές. Παρ’ όλα αυτά, τα Μέσα στην Αμερική συνεχίζουν να μεταδίδουν ότι ο Τσάβες προσπαθεί να «εξαλείψει τα ανεξάρτητα media». Όμως, αντίθετα, υπάρχουν ακόμα πολλά κανάλια που ασκούν έντονη αντιπολιτευτική κριτική, καθώς τα περισσότερα κανάλια της Βενεζουέλας συνεχίζουν να είναι ιδιωτικά ενώ και το ίδιο ισχύει και για τον Τύπο.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: OLIVER STONE
ΣΕΝΑΡΙΟ: MARK WEISBROT, TARIQ ALI
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: FERNANDO SULICHIN, ROBERT S. WILSON, JOSE IBANEZ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ADAM PETERS
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ALBERT MAYSLES, LUCAS FUICA, CARLOS MARCOVICH
   
ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ: TARIQ ALI, RAUL CASTRO, HUGO CHAVEZ, RAFAEL CORREA, CRISTINA KIRCHNER, NESTOR KIRCHNER, FERNANDO LUGO, LULA, EVO MORALES