Στους κανόνες καλλιτεχνικού παιχνιδιού του Σαράντη Γκάγκα οι ‘αποκρύψεις’, με όλη την διαδικασία επεξεργασίας τους στη συνέχεια, αναδεικνύουν ένα βιωματικό ταξίδι συσχετισμών ανάμεσα σε ιδέες και δεξιοτεχνία. Οι αινιγματικές του συνθέσεις αναδεικνύουν με εύλογο τρόπο τα γήινα υλικά τους, προτείνοντας μια τοπο-χωρική στάση που μετατοπίζει την αντίληψη διατήρησης του ‘πολύτιμου’, σε εικαστικές του μεταφορές, όπου οι συγκυρίες και οι συμπτώσεις λειτουργούν αποφασιστικά.
Για τον Αντώνη Μιχαηλίδη οι ανθρωπολογικού τύπου ερμηνευτικές των αφρικανικών μύθων -που θεωρούνται οι αρχαιότεροι στην ιστορία του ανθρώπου- , αναλαμβάνουν το αφηγηματικό πλαίσιο του ‘γλυπτικού’/τοτεμικού του κόσμου. Αντλώντας τα αποφασιστικά του σημάδια από μια αρχετυπική κιβωτό πανάρχαιας γνώσης για την δημιουργία του Σύμπαντος, τις μεταμορφώσεις του Κόσμου και την δημιουργία Πολιτισμών πλάθει τις υβριδικές εικαστικές του αλληγορίες, βηματίζοντας στις α-πορίες της σκέψης.
Στον Αλέξανδρο Πλωμαρίτη τα φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις performances του, αποδίδουν με έναν ιδιαίτερα ενεργειακό δυναμισμό το ‘σώμα’, ως φορέα μνήμης – τραύματος – φόβου – απώλειας αναφορικά σε έννοιες όπως η ταυτότητα, η πατρίδα και η ετερότητα. Η μετατροπή της κίνησης των δράσεων σε στατική εικόνα δημιουργεί μια νέα αντίληψη για το σώμα και το περιβάλλον του, όπου ενώ εδραιώνεται η στιγμιαία εκδοχή εμπειρίας (momentum) αποκαλύπτεται ταυτόχρονα το άπειρο του χρόνου.
Σχόλια: Θάλειας Στεφανίδου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κεντρική εικόνα θέματος: Λεπτομέρεια έργου Σαράντη Γκάγκα
