Στις όχθες του Κηφισού, εκεί που κάποτε ήταν ο ελαιώνας και ο λαχανόκηπος της Αθήνας, τώρα φύονται αείλανθοι, τα δέντρα ζιζάνια των διαταραγμένων εδαφών. Η χωροθέτηση της βαριάς βιομηχανίας κατά μήκος του ποταμού Κηφισού τον 19ο αιώνα και η αστική επέκταση του 20ο αιώνα έβαλε τέλος στον απέραντο αυτόν κήπο στον οποίο αναφέρονται ιστορικοί και περιηγητές της Αθήνας.
Τώρα μεγάλα φορτηγά οργώνουν τους χωματόδρομους αδειάζοντας προϊόντα σε αποθήκες και εργοστάσια. Τα λίγα σημάδια που μένουν να δηλώνουν την ύπαρξη του άλλου τοπίου χάνονται στην σκόνη και στον θόρυβο της μέρας. Την νύχτα όμως ο τόπος μεταμορφώνεται, ο μακρινός ορίζοντας χάνεται και το σκοτάδι αφήνει να φανούν οι σκιές παλιού και καινούργιου πράσινου, οι πέτρινες αποθήκες και οι μικρές νησίδες κατοικίας ανάμεσα στο άναρχο βιομηχανικό τοπίο. Σύμφωνα με τους χάρτες του Kaupert το 1874 ο ελαιώνας σωζόταν ανέπαφος. Ανάμεσα στα 170.000 δέντρα καταγράφεται και ένα βυρσοδεψείο, ίσως το πρώτο βιομηχανικό κτίριο που είχε ήδη χτιστεί.
Επιμέλεια έκθεσης
Νίνα Κασσιανού
