Το βράδυ της Πέμπτης είχε κάτι από την αύρα του λαιβ που θα παρακολουθούσαμε. Μια ζεστή μέρα σε όλη την διάρκεια της, με μια έντονη βροχή για μερικά λεπτά, την στιγμή που έπεφτε ο ήλιος. Όπως καταλαβαίνετε όλα τα παραπάνω έχουν κάτι από το χαρακτήρα της μουσικής των Puta Volcano.
Από τον Μιχάλη Χρυσό
Ο κόσμος που βρέθηκε στο στενό της Aναξαγόρα, στο κέντρο της Αθήνας, ήταν αρκετός και από νωρίς είχε κατακλύσει τον χώρο, κυρίως στα εξωτερικά πεζοδρόμια.
Η επίσημη παρουσίαση του δίσκου της αθηναϊκής μπάντας είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετού κόσμου, που ήθελε να ακούσει από πρώτο χέρι το ύλικό που έχουν καταγράψει οι Αθηναίοι desert rockers.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η αρχή έγινε όπως αναμέναμε απόλυτα δυναμικά, χωρίς καμία διάθεση υπομονής και «χτισίματος» ατμόσφαιρας. Τα παιδιά έδειξαν την «ηφαιστειακή» πλευρά τους αρκετά νωρίς και σε καμία περίπτωση δεν άφησαν τα μάτια μας και τα αυτιά μας να ηρεμήσουν.
Εντυπωσίαστηκαμε από το δέσιμο τους που είναι πλέον εμφανέστατο. Οι αρκετές ώρες στο στούντιο αλλά και πάνω στη σκηνή έχουν περάσει στο dna της μπάντας. Την προσοχή μας τράβηξαν από αρκετά νωρίς τα εκκωφαντικά και περίτεχνα ντράμς του Στέφανου Στεφανίδη. Άξιζει ένα μεγάλο μπράβο στον υπεύθυνο για αυτό, τον κύριο που κάθεται πίσω τους και δεν ντρέπεται να τα ματώσει.
Οι επιρροές απο Kyuss, Queens of the stone age καθώς και από αρκετά συγκροτήματα της grunge σκηνής ήταν εμφανείς στις συνθέσεις του γρούπ. Ιδιαίτερη χροιά στο χρώμα της μπάντας δίνει η κυρία που βρίσκεται μπροστά στο μικρόφωνο. Δεν σε αφήνει λεπτό να πάρεις τα μάτια σου αλλα και τα αυτιά σου από αυτά που συμβαίνουν επί σκηνής.
Πρώτη όμορφη εντύπωση από το υλικό μας έκανε το Indri, ένας αργόσυρτος ροκ δυναμίτης, που σε βυθίζει βήμα βήμα στην υπνωτιστική του μελωδία.
Ξεχωρίσαμε το Raindance ένα κομμάτι που η μελωδία του μας έκανε να πιστεύουμε ότι είναι η καλύτερη στιγμή της βραδιάς και η καλύτερη στιγμή του δίσκου συνθετικά. Φυσικά ήταν το κύκνειο άσμα του συγκροτήματος, με τα sing along του κοινού και το χτύπημα στην μπροστινή σειρά να είναι ατελείωτα.
Εμείς θα κρατήσουμε σαν εικόνα το γεμάτο χώρο του Ρομάντσο. Την αξιοσημείωτη αναλογία σε άντρες και γυναίκες που ήταν σε ισότητα, πράγμα σπάνιο για συναυλίες του είδους. Επίσης την ορμή, την όρεξη και το πάθος της μπάντας, που γουστάρουν με χίλια αυτό που κάνουν και το αποδεικνύουν με εντυπωσιακά λάιβ.
