Performance ROOMS2023: Ομαδική έκθεση σύγχρονης Τέχνης στην Αίθουσα Τέχνης Καππάτος

15 Επιμελητές παρουσιάζουν 20 Performers από τις Εικαστικές Τέχνες καθώς και από άλλα καλλιτεχνικά πεδία όπως το Θέατρο, τον Χορό, τη Μουσική, τα Multimedia, στα δωμάτια της γκαλερί, σε διάστημα 3 εβδομάδων και σε 3 ομάδες. Κάθε ομάδα θα αποτελείται από 5 Performances και θα παρουσιάζεται από ένα τριήμερο. Σε κάθε δωμάτιο θα επιτελείται και μια ζωντανή performance κατά την τριήμερη διάρκεια της κάθε ομάδας, η οποία θα είναι ανοιχτή στο κοινό, στα Εγκαίνια με την 1η ομάδα την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023, 19:00 – 22:00 και στην συνέχεια Παρασκευή 27/1 και Σάββατο 28/1 , 19:00 – 22:00, η 2η ομάδα θα παρουσιασθεί την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, Πέμπτη 2/2 και Παρασκευή 3/2, 19:00 – 22:00 και η 3η ομάδα την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, Παρασκευή 10/2 και Σάββατο 11/2, 19:00 – 22:00.

Σκοπός της έκθεσης “Performance ROOMS2023” είναι να παρουσιαστούν και να καταγραφούν συστηματικά οι σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον καλλιτεχνικό χώρο της περφόρμανς, καλλιτεχνικά και θεωρητικά, ώστε να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων, σαν συνέχεια των προηγούμενων διοργανώσεων για τις οποίες εκτιμάται ότι έχουν συμβάλει στην ανάδειξη ενός μεγάλου αριθμού καλλιτεχνών και επιμελητών.

25 χρόνια από το ξεκίνημα μιας μικρής απόπειρας που είχε ως ζητούμενο την ανίχνευση και παρουσίαση στο ευρύ κοινό των νέων τάσεων και προτάσεων και της θεωρητικής σκέψης στον εικαστικό χώρο. Εικοσιπέντε χρόνια έρευνας της σύγχρονης δημιουργικής και πνευματικής δημιουργίας, όπου το τοπίο της Σύγχρονης Τέχνης, κυρίως στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, έχει εξελιχθεί και διευρυνθεί, έχοντας την μεγάλη τύχη να είμαστε παρόντες, μάρτυρες και συμμέτοχοι αυτής της μεγάλης και σημαντικής αλλαγής. Αφήσαμε πίσω μας τα αρνητικά του παρελθόντος και συμβάλλαμε στο προχώρημα και κτίσιμο μιας νέας πραγματικότητας στις Εικαστικές Τέχνες στη χώρα μας. Σε αυτη τη πορεία μας είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με περισσότερους από 160 Επιμελητές και 480 Καλλιτέχνες και μας έδωσε τη μεγάλη και θερμή συμπαράστασή του ένα μεγάλο κοινό χιλιάδων φιλότεχνων. Τους ευχαριστούμε όλους και οραματιζόμαστε την συνέχεια σε αυτή την μοναδική εκδήλωση των δημιουργών της Σύγχρονης Τέχνης, αυτών που η ενασχόλησή τους με τα φαινόμενα και της ανάγκες της εποχής και της καθημερινότητάς μας, με την πληθώρα των εκφραστικών μέσων και εργαλείων, μας ανοίγουν νέους δρόμους στη σκέψη και τη συνείδησή μας.
Συμμετέχουν οι:

Επιμελητές: Κωνσταντίνος Δερβένης, Μαρία Δογκογιάννη, Βάσια Ζορμπαλή, Μαρία Ζούρου, Δηώ Καγκελάρη, Νάσια Καλαμάκη, Μαργαρίτα Καταγά, Άλκηστις Κοντοπούλου, Γιώτα Κωνσταντάτου, Λυδία Λαμπροπούλου, Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου, Ειρήνη Μαρία Νανούρη, Μαρία Ξυπολοπούλου, Φαίη Τζανετουλάκου, Αθανασία Τσοπαναργιά

Καλλιτέχνες: bmin0r, Βίβιαν Γουγουλιά, Κωνσταντίνος Δερβένης-Ελένη Αθανασοπούλου -Νικόλας Δερβένης, Βάσια Ζορμπαλή, Μαρία Ζούρου-Sasori, zs ensemble (Ζωή Κολλάτου, Σταύρος Κώττας), Αθηνά Κανελλοπούλου, Χαρά Κολαΐτη (aka Anna Goula Vardinogianni), Ιζαμπώ Κρέμου, Λίζα Κουτσουδάκη-Κωνσταντίνα Παπαντωνάτου, Σοφία Κυριακίδου, Αναστασία Μπέλλου, Τζωρτζίνα Πανταζοπούλου, Boryana Petkova, Αθανασία Τσοπαναργιά

Πρόγραμμα έκθεσης
Εγκαίνια Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023, στις 19:00 – 22:00.
Party @ 22:00 w. Anna Goula Vardinogianni
1η ομάδα Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, Παρασκευή 27/1, Σάββατο 28/1, 19:00 – 22:00
2η ομάδα Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, Πέμπτη 2/2, Παρασκευή 3/2, 19:00 – 22:00
3η ομάδα Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, Παρασκευή 10/2, Σάββατο 11/2, 19:00 – 22:00

1η ομάδα | Πέμπτη 26/1, Παρασκευή 27/1, Σάββατο 28/1 | 19:00 – 22:00

Καλλιτέχνις: Βίβιαν Γουγουλιά | “Original S(k)in”

Η πρωτόπλαστη γέννηση. Το αμάρτημα. Η σαρκική απόλαυση και η απενεχοποίηση του γυναικείου αισθησιασμού. Το πέρασμα από την αθωότητα στην ενηλικίωση. Η εσωτερική πάλη. Το σύνδρομο της γυναίκας αράχνης. Το κορίτσι, η έφηβη, η γυναίκα, η αμαζόνα, η θεά. Αποκάλυψη της Αφροδίτης. Μadonna, La Divina. Από την Εύα στην Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων. Από την Μέριλιν Μονρό στην Λολίτα. Μία μελέτη της γυναικείας φύσης και των εκφάνσεών της. Καλό και κακό. Ισορροπία. Ενσάρκωση του «Δεύτερου Φύλου». Ερωτισμός. Ψυχογράφημα του γυναικείου σώματος και του αισθησιασμού. Τότε και τώρα. Γυναικείο Μανιφέστο. Από την ΛΑΣΠΗ στην ΣΑΡΚΑ. Από την ΑΜΑΡΤΙΑ στην ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Original Sin ή Original Skin; Και τα δύο.

Επιμέλεια: Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου

Καλλιτέχνις: Χαρά Κολαΐτη (aka Anna Goula Vardinogianni) | “Η Κομμουνισμένη”

Η Χαρά Κολαΐτη γίνεται η Anna Goula για να ανεβάσει στην live εικαστική σκηνή των PERFORMANCE ROOMS2023 το τελευταίο της άσμα «η Κομμουνισμένη», μια παράσταση ιδεολογικής κατάθεσης και φαραωνικής εξτραβαγκάντζας.

«Ότι γνωρίζαμε ως τώρα πιά πεθαίνει
Και ο ιδρώτας μας μωρό μου θα χαθεί.
Γίνομαι κόκκινη, Ειμαι κομμουνισμένη
Με το σφυρί και το δρεπάνι χιαστί.»

Επιμέλεια: Γιώτα Κωνσταντάτου

Καλλιτέχνις: Λίζα Κουτσουδάκη, Κωνσταντίνα Παπαντωνάτου | ROSEBUD 2022

Σκόρπιες μνήμες ανασύρονται και συντίθενται σε μια παιδική ανάμνηση: η γιαγιά παίζει με τα εγγόνια της φτιάχνοντας τους αυτοσχέδιες κούκλες από τριαντάφυλλα.
Τι γίνονται οι παιδικές αναμνήσεις που καταφέρνουν να επιβιώσουν;

Μία performance που ζωντανεύει στα μάτια των θεατών τα ίχνη μιας παιδικής ανάμνησης που δεν έχει ξεθωριάσει, και καθώς φανερώνεται, μετουσιώνεται σε μια αναπαράσταση όπου οι θεατές δημιουργούν τη δική τους ανάμνηση συμμετέχοντας στο παιχνίδι του απροσδόκητου. Δύο performers δημιουργούν in situ αυτοσχέδιες λουλουδένιες φιγούρες από τα μέρη ενός τριαντάφυλλου και σχετίζονται με τους θεατές παίζοντας με τα πέταλα των λουλουδιών, προσκαλώντας τους να συμμετέχουν και να δημιουργήσουν επιτόπια έργα από τα ίχνη που αφήνει ένα πέταλο στο χαρτί.

Η performance συνοδεύεται από ηχοτοπίο αφηγήσεων. Sound Design: Βασίλης Νιτσάκης

Επιμέλεια: Μαρία Δογκογιάννη

Καλλιτέχνις: Τζωρτζίνα Πανταζοπούλου | Real Estate Paradise

Στην καρδιά της Αθήνας, στο κέντρο της πόλης, με απεριόριστη θέα και με αποκλειστικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, ένα ακίνητο μοναδικής αισθητικής, σας περιμένει τώρα να το αποκτήσετε! Αποτελείται από ένα επίπεδο με πολύπλευρους χώρους, έκτασης δώδεκα τετραγωνικών μέτρων, ευάερο, ευήλιο, διαμπερές και με προέκταση στον εξωτερικό χώρο και σε όλη την πόλη! Η εταιρεία μας, σε μια premium και exclusive υπηρεσία, θα σας παραδώσει το ακίνητο, ακριβώς όπως θα το σχεδιάσετε με έναν από τους πιο έμπειρους interior designers που θα βρείτε στο χώρο, κατόπιν ραντεβού. Ένας εξειδικευμένος σχεδιασμός με βάση την δική σας αισθητική και τις δικές σας ανάγκες θα απογειώσει την εμπειρία της αγοράς του ακινήτου. Ελάτε να σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον σας, την κατοίκηση σας και να φανταστούμε σε πόσα τετραγωνικά μπορεί να χωρέσει ολόκληρη η ζωή σας!

Επιμέλεια: Λυδία Λαμπροπούλου

Καλλιτέχνις: Boryana Petkova | Collection of Voices

Σε αυτό το δωμάτιο, ο καλλιτέχνης επαναλαμβάνει κοινές και καθιερωμένες φράσεις. Το όριο μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού γίνεται δυσδιάκριτο όταν ένα επαναλλαμβανόμενο ψέμα μπορεί να καταλήξει να αντανακλά την αλήθεια. H Boryana Petkova ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Σε συνέχεια των projects της ως performer, στα οποία βασικό στοιχείο της δράσης είναι ο λόγος, μας καλεί να αμφισβητήσουμε την αξία που δίνουμε στη λέξη με την κατασκευή και την αποδόμηση της ύλης και του ήχου. Σκοπός της είναι με την παραγωγή συνεχόμενου λόγου να ερευνήσει και τα δικά της όρια μέσα στο πλαίσιο μιας long duration performance. Οι διφορούμενες μικρές φράσεις της σχετίζονται με την σύγχρονη τέχνη και το φαντασιακό της ζωής ενός καλλιτέχνη. Η διαφυγή από κάθε είδους όριο, έρχεται να εκφράσει μέσα από τα έργα της την προσωπική της επιθυμίας για την σύγκληση των αντιθέτων υλών. Η Boryana φαντάζεται και δημιουργεί μέσα από τα έργα της «τραύματα» με σκοπό να τα καταλάβει καλύτερα και να μάθει να τα αποδέχεται.

Επιμέλεια: Μαρία Ξυπολοπούλου

2η ομάδα | Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου, Πέμπτη 2/2, Παρασκευή 3/2 | 19:00 – 22:00

Καλλιτέχνες: Ελένη Αθανασοπούλου-Κωνσταντίνος Δερβένης- Νικόλας Δερβένης | «ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ»

«Δεν έχουμε υπάρξει ποτέ Μοντέρνοι» έλεγε ο Μπρούνο Λατούρ, φορώντας πάντα αυτό το γελάκι στο πρόσωπό του, όταν το κοινό είχε την τύχη να τον ακούει να παίρνει τον λόγο, ανίκανο να του αντισταθεί. Ήταν επίσης ο τίτλος, ενός από τα πιο πολυδιαβασμένα του βιβλία και κατ επέκταση μάθημα, που μας έδωσε ο δάσκαλός μου στο Παρίσι το 17-18, που πέθανε προσφάτως.«Ας γίνουμε Μοντέρνοι» λέμε εμείς, χρησιμο-ποιώντας την Τέχνη ως επι-τέλεση, απαντώντας ξανά σε ένα από τα μεγάλα ζητούμενα της τέχνης του 20ου αιώνα. Να ξαναφέρουμε την τέχνη στην καθημερινή ζωή και την καθημερινή ζωή στην τέχνη. Και αν η καθημερινή ζωή είναι άδικη και παράλογη, τότε η Marion Cotillard, η Juliette Binoche, η Charlotte Gainsbourg … κόβουν κι αυτές τα μαλλιά τους…

Αυτή τη φορά επιλέγουμε την -αργή- μόδα, την τεχνολογία και την πολιτική ως οχήματα για την καλλιτεχνική παραγωγή. Σύλληψη, δημιουργία, σύνθεση, έκθεση, μια τελετουργική επιτέλεση της καθημερινής ζωής. Και το αποτέλεσμα, το έργο, ένα «υπολογιστικό» fashion show, μια διαμαρτυρία! Mια ευκαιρία για performance, μια δοκιμή για όποιον προσέλθει και παραμένει ακόμα πιστός, μια αποκρυστάλλωση της ίδιας της τέχνης της ζωής.Στην εποχή της μετανεωτερικότητας -στο μοντέρνο που δεν ήρθε ποτέ- η Τέχνη πέθανε γιατί «ο καθένας είναι καλλιτέχνης» και «οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη». Διαφωνούμε λοιπόν, ο καθένας είναι performer ναι… αλλά το «προϊστορικό-αρχετυπικό» μοντέρνο είναι -μάλλον προφανώς- ακόμα μπροστά μας και όχι πίσω μας. «ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ»

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Δερβένης

Καλλιτέχνις: Αθηνά Κανελλοπούλου | Memory Reconstructing: Changing the Concept

Με μία αλληγορική και ποιητική χειρονομία, η εικαστικός Αθήνα Κανελλοπούλου τοποθετεί χρυσό στις ρυτίδες του προσώπου της, με τη μέθοδο του ιαπωνικού Kintsugi, σε μία προσπάθεια να κολλήσει και να επιδιορθώσει τραύματα και να επανενώσει τα σπασμένα κομμάτια ενός εαυτού. Παράλληλα, στο εργαστήριο επισκευής σπασμένων αντικειμένων, θραύσματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος λειτουργούν σαν ένας, ενιαίος, αύλος -μέσα στην υλικότητα του- οργανισμός, πρωταγωνιστώντας διαισθητικά στην καθημερινή μας ζωή. Οι επισκέπτες της έκθεσης, καλούνται να φέρουν αντικείμενα προς επιδιόρθωση, οι ιστορίες των οποίων θα καταγραφούν ανώνυμα, επαναπροσδιορίζοντας τη χρηστικότητα τους και αποδίδοντάς τους μία νέα -λιγότερο σαφή μα περισσότερο συναφή-λειτουργία.

Επιμέλεια: Ειρήνη Μαρία Νανούρη

Καλλιτέχνις: Ιζαμπώ Κρέμου | Safe space

Που πηγαίνεις όταν θέλεις να αποδράσεις από την συνεχή ροή της ζωής; Όταν θέλεις ο χρόνος σταματήσει; Να βγεις έξω από αυτόν;
Το safe space είναι ένα μέρος στο μυαλό μου που όλοι υπάρχουν και όλοι είναι μόνοι. Πνευματικά εδώ και σωματικά εκεί. Όταν βρίσκεσαι σε αυτό, ξεκινάς έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σου , σε όλες του τις μορφές. Αλλά δεν είσαι πραγματικά μόνος. Το ασφαλές μέρος μπορεί να γίνει εύκολα επικίνδυνο. Μπροστά στα μάτια των εσωτερικών κριτών σου νιώθεις σαν μικρό παιδί. «Μην χάνεις χρόνο. Είσαι υποχρεωμένος να έχεις τον έλεγχο.»

Επιμέλεια: Δηώ Καγκελάρη

Καλλιτέχνις: Σοφία Κυριακίδου | The Sewer

Μέσα από την performance “The Sewer” η καλλιτέχνης Σοφία Κυριακίδου μεταφέρει στο θεατή μια διαρκή αίσθηση άγχους και επαναληπτικότητας. Ένα άγχος που μπορεί να απορρέει από την καθημερινότητα, από ένα δυσάρεστο γεγονός, από ένα άρθρο που διάβασε κάποιος στο internet τυχαία ή από τις καθημερινές σκέψεις ότι ο πλανήτης πεθαίνει. Το κύριο υλικό που πρωταγωνιστεί στην performance είναι το ύφασμα, ένα υλικό συνδεδεμένο με το ντύσιμο, την προσωπικότητα, την ζεστασιά αλλά και με την βιομηχανία της μόδας που αποτελεί μια από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες του κόσμου. Το ύφασμα αυτή τη φορά θα είναι το μέσο επικοινωνίας συναισθημάτων και σκέψεων.

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά

Καλλιτέχνις: Αθανασία Τσοπαναργιά
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και εκπνέω, νιώθοντας τον δροσερό αέρα να γεμίζει τους πνεύμονές μου και μετά να φεύγει από το σώμα μου. Το νερό κάνει το ίδιο πράγμα, ρέει μέσα μου και φέρνει ζωή. Κινείται συνεχώς, διαμορφώνεται και βγάζει ήχο, όπως η θάλασσα μεταφέρει τα μικρά της. Το νερό είναι ζωτικό μέρος της ζωής, όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά για όλα τα έμβια όντα. Είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της ζωής, από την αρχή στη μήτρα μέχρι το τέλος του θανάτου. Είναι ένας κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ, που ρέει και αλλάζει συνεχώς, όπως και η άμπωτη και η ροή της θάλασσας. Χωρίς νερό, η ζωή όπως ξέρουμε δεν θα ήταν δυνατή. Έτσι, παίρνω άλλη μια βαθιά ανάσα και αφήνω το νερό μέσα μου να κυλήσει, γνωρίζοντας ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μου και του κόσμου γύρω μου.

Επιμέλεια: Αθανασία Τσοπαναργιά

3η ομάδα | Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, Παρασκευή 10/2, Σάββατο 11/2 | 19:00 – 22:00

Καλλιτέχνης: bmin0r | Ping

Ο bmin0r δημιουργεί μια διαδραστική, performative βιντεοεγκατάσταση, σε μια τηλεόραση με πολλαπλά κανάλια. Οι επισκέπτες περιηγούνται με το τηλεχειριστήριο επιλέγοντας τι θα παρακολουθήσουν. Μεταδίδεται ασταμάτητα η δραστηριότητα των επισκεπτών, ζωντανά πλάνα από κοντινά σημεία στην περιοχή, υλικό από CCTV κάμερες, trail κάμερες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δρόμους, πλατείες, αγορές, καταστήματα, συστήματα ασφάλειας και ψυχαγωγίας, drones, live πλάνα σε online κανάλια ή πλατφόρμες. Μια οικεία συνθήκη περιήγησης σε τηλεοπτικά κανάλια μετατρέπεται σε άβολη συνειδητοποίηση ότι ίχνη της δραστηριότητάς μας στον φυσικό και ψηφιακό, ιδιωτικό και δημόσιο χώρο είναι προσβάσιμα και αποτελούν μέρη ενός παγκόσμιου χάρτη δεδομένων, καθώς παρατηρούμαστε και παρατηρούμε, καταγραφόμαστε και καταγράφουμε διαρκώς.

Επιμέλεια: Νάσια Καλαμάκη

Καλλιτέχνις: Βάσια Ζορμπαλή | so[b](e)low

Το μπαλόνι συναντάει το έργο so[b](e)low ως μία αλληγορία στη ρευστότητα, τη μεταβλητότητα και την ευάλωτη φύση του ανθρώπου. Η ενεργητικότητα και η οργανικότητα του αντικειμένου αντικατοπτρίζει το ενδεχομενικό πεδίο που συγκροτεί το ανθρώπινο σώμα. Ανοιχτό στις εκπλήξεις, τη ρευστότητα και την ασάφεια, διαμορφώνει έναν τόπο που αφηγείται ιστορίες επιτελεστικότητας, μέσα, από και για το εύθραυστο κουκούλι του. Αναμετριέται με την αποφασιστικότητα του χρόνου και την αντοχή της έκθεσής του, φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας. Τι αποτύπωμα αφήνει μία αναπνοή;

Επιμέλεια: Βάσια Ζορμπαλή

Καλλιτέχνις: Μαρία Ζούρου | Sasori

Οι άνθρωποι καθορίζονται από τις σχέσεις τους και τις αλληλεπιδράσεις. Τα συστήματα στα οποία ζουν είναι υπεύθυνα για την ευζωία ή την παθολογία τους. ‘Όταν μια συνθήκη έρθει σε ένα τέλμα, ολόκληρη η ομοιόσταση διαταράσσεται. Η καρδιά “ραγίζει και σπάει” μέσω καθημερινών μικρών επιτελέσεων. Το κέρασμα(Τhe treat), αναφέρεται στην τραγελαφική υπόσταση των πράξεων μιας “πληγωμένης καρδιάς” με γλαφυρά στοιχεία που προσεγγίζουν την κίτσ παράδοση και τις ιεροτελεστίες στην αρχαία Ελλάδα, σε μια gore απόδοση. Κύριο στοιχείο η τροφή και το κέρασμα της, όπως “κερνάς” την καρδιά σου στο ταίρι που ποθείς, ζητώντας πίσω το αντίτιμο όταν η ένωση σπάσει. Ιατρικά, η σπασμένη καρδία αντιπροσωπεύει μία κατάσταση που ονομάζεται Σύνδρομο της Ραγισμένης Καρδιάς (μυοκαρδιοπάθεια TAKOTSUBO).Περισσότερο επιρρεπείς είναι οι γυναίκες μέσης ηλικίας, μετά από περίοδο έντονου και ξαφνικού άγχους ή ευτυχίας. Χαρακτηριστικό του Συνδρόμου της Ραγισμένης Καρδιάς, είναι το σχήμα που παίρνει η καρδιά (υπερηχοκαρδιογράφημα) : μοιάζει με αυτό της Ιαπωνικής παγίδας. Η ίδια αλλοίωση, θα παρατηρηθεί μέσω του The treat, σε διάφορες κατηγορίες εικόνων που εμφανίζονται στη δράση, αλλάζοντας τη στερεοτυπική σκέψη του θεατή για ένα χωρισμό.

Επιμέλεια: Μαρία Ζούρου – Sasori

Καλλιτέχνες: zs ensemble (Ζωή Κολλάτου, Σταύρος Κώττας) | Waiting Room

Αναπνέουμε τον ίδιο αέρα.
Τι μας χωρίζει; Ποιος ορίζει τη διαχωριστική γραμμή; Πόσο μπορώ να δω από μια χαραμάδα; Τι περιμένω; Μπορεί ο χρόνος αναμονής να δημιουργεί διαχωρισμούς; Μπορεί ο χώρος αναμονής να λειτουργήσει ως χώρος συνάντησης; Μπορώ να αφήσω την ασφάλεια της προσωπικής μου ιστορίας; Πόσο ακόμη θα μείνω στην ίδια πλευρά; Έξω όλα αλλάζουν. Μέσα;
Οι zs ensemble επιχειρούν να βρουν το κλειδί της απελευθέρωσής τους από τις συνήθειες, τα μοτίβα, τη θεατρικότητα. Κίνηση κ λόγος αποδομούνται προς αναζήτηση της πρώτης ύλης, της υπέρβασης, της επιστροφής.

Επιμέλεια: Άλκηστις Κοντοπούλου

Καλλιτέχνις: Αναστασία Μπέλλου | ‘’ΠΛΑΤΣ’’/ ’’SPLAT’’

Το “PLats” έρχεται να ανατρέψει τη βεβαιότητα της εσχατολογικής φύσης του ανθρώπου, επισημαίνοντας με χιουμοριστικό και αυθάδικο τρόπο την ψευδαίσθηση του υποτιθέμενου ελέγχου της ζωής του. Με τις προκλητικές, άναρχες ταλαντώσεις και κυματισμούς του το “ΠΛΑΤΣ” υπενθυμίζει αλλά ταυτόχρονα εξυμνεί τη θνητή, ατελή φύση του ανθρώπου και την απώλεια ελέγχου μιας βολικά στατικής ηρεμίας που επιθυμεί να τον παγώσει στον χώρο και τον χρόνο. Διαθέτοντας μια εγγενή οργανικότητα συντίθεται από έννοιες όπως το υγρό στοιχείο, η ταλάντωση, η πρόσκρουση και προϋποθέτει κίνηση σε μια επιφάνεια. Έχει ήχο. Η ίδια η λέξη αποτελεί ηχητική αναπαράσταση της έννοιας, έτσι ο εννοιολογικός πυρήνας της περφόρμανς προδίδεται ήδη στον τίτλο της.

Στην περφόρμανς ‘’ΠΛΑΤΣ’’, η καλλιτέχνιδα δημιουργεί μια σύνθεση από οργανικές φόρμες που συνειρμικά παραπέμπουν σε μέλη του ανθρώπινου σώματος, που είναι σεξουαλικά φορτισμένα (οπίσθια, αιδοία, πέη) και αλληλεπιδρά με αυτά επιδιδόμενη σε κινήσεις ραπίσματος που παράγουν τον χαρακτηριστικό ήχο. Σχηματικά οι φόρμες αποδίδονται ως ζωόμορφα και φυτόμορφα γλυπτά δημιουργώντας έτσι έναν άλλο “κήπο επίγειων απολαύσεων ” που είναι έτοιμος να εξερευνηθεί. Έτσι δημιουργείται ένα διαδραστικό περιβάλλον στο οποίο οι θεατές καλούνται να εξερευνήσουν τις επιδράσεις μιας “υγρής σωματικότητας” και των ήχων που παράγει, και κατ’επέκταση να ανακαλύψουν το ίδιο τους το σώμα και την κρυφή ζωή που κρύβει μέσα του.

Η καλλιτέχνης αντλεί αναφορές από την ποπ κουλτούρα και κυρίως το διαδίκτυο, με βίντεο που παρουσιάζουν με φετιχιστικό τρόπο την ηδονή (oddly satisfying, ASMR, porn videos).

Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Βίβιαν Γουγουλιά, “Original S(k)in”