Η Πινακοθήκη-Γλυπτοθήκη της art-idea στο Κέντρο Τέχνης Καστέλας θα φιλοξενήσει έργα του Andy Warhol, τα οποία προέρχονται από την ιδιωτική συλλογή του συλλέκτη Αναστάσιου Βαζακόπουλου – Βερνίκου, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική συνεργασία και την συμβολή του στον Πολιτισμό.
Η ιστορικός τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο του Αndy Warhol:
Andy Warhol – o εκκεντρικός καλλιτέχνης με τα σκουρόχρωμα μαύρα γυαλιά και το μπλαζέ ύφος, που έμελλε να σημαδέψει με την πολυτάραχη, αντισυμβατική, την – προκλητικά – glamorous και συνάμα underground ζωή και το έργο του, τον παιχνιδιάρικο, ατίθασο κόσμο της παγκόσμιας pop-art κουλτούρας.
Αμερικανός ο ίδιος, από Σλοβάκους γονείς, γεννημένος στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, τον Αύγουστο του 1928, σπούδασε Καλές Τέχνες στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Κάρνεγκι και στην συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Νέα Υόρκη· εκεί όπου ξεκίνησε να ζει το απόλυτα εμπνευσμένο pop-art όνειρο του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η γνωριμία – σταθμός με τον πασίγνωστο γκαλερίστα Αλέξανδρο Ιόλα, η μαζική παραγωγή – αναπαραγωγή, σχεδόν εργοστασιακή , ζωγραφικών έργων σε μεγάλες διαστάσεις και σε πολλαπλές, επάλληλες σειρές – πάντα σε ύφος φαντεζί – με πρωταγωνιστές τους ήρωες από γνωστά κόμικς της εποχής (Ποπάυ, Μπάτμαν, Νάνσυ), αμερικάνικα δολάρια, όπλα, γυάλινα μπουκάλια της Coca-Cola (1962), κονσέρβες σούπας Κάμπελ (1963), οι κίτρινες μπανάνες ή τα περιβόητα φανταχτερά πορτρέτα – κατεξοχήν καρτουνίστικης εικονογραφικής απόδοσης – θρυλικών προσωπικοτήτων του Χόλυγουντ όπως αυτά της Μέριλυν Μονρόε (1962) το οποίο ο καλλιτέχνης αναπαρήγαγε σε πάνω από είκοσι διαφορετικές εκδοχές, του Έλβις Πρίσλεϋ (1963), του Μάικλ Τζάκσον (1984), της Λάιζα Μινέλλι.
Υιοθετώντας ως εκφραστικά του μέσα και λειτουργικά εργαλεία τις νέες τεχνολογίες ( φωτογραφία, video κ.α ) τις οποίες ενσωματώνει στο έργο του με εντυπωσιακά ευφυή και άρτια τεχνική επιδεξιότητα, ο εφευρετικός και τολμηρός καλλιτέχνης, Andy Warhol, επινόησε μια νέα μορφή επικοινωνίας της τέχνης, η οποία συμπυκνώνει και προσανατολίζει την πρόθεση του καλλιτέχνη στην επιφανειακή παρατήρηση, επεξεργασία και ουδέτερη καταγραφή των δεδομένων του εξωτερικού περιβάλλοντος. Στον κόσμο του Andy Warhol κυριαρχεί ένας κοινωνικά επιβεβλημένος άκρατος καπιταλισμός – η λειτουργική δομή του οποίου προσδιορίζεται στη βάση του από μια γενικευμένη καταναλωτική μανία, από την καταιγιστική πληροφόρηση των ΜΜΕ και από την ευφάνταστη, εκτεταμένη πολυχρωμία της διαφημιστικής εικονογραφίας των καιρών -.
Η πρωτοποριακή εφαρμογή της βιομηχανικής – αρχικά – τεχνικής της μεταξοτυπίας επάνω στο τελάρο, η επάλληλη συστηματοποιημένη παράθεση του εικονογραφικού μοτίβου σε πολλαπλή επανάληψη ( serial painting ), η Polaroid, η χρωματική έκρηξη του αντικειμένου και του περιβάλλοντος του και η τολμηρή ανάδειξη απλών καθημερινών καταναλωτικών προϊόντων σε προϊόντα τέχνης και μάλιστα υψηλής. Η εμμονική αποτύπωση της ομορφιάς, της φήμης, του πλούτου αλλά και της ματαιοδοξίας στα πορτρέτα των διασημοτήτων από τον χώρο της μόδας, της τέχνης, της πολιτικής και του θεάματος· τα οποία ο ίδιος με την τέχνη του εξυψώνει σε αιώνια σύμβολα.
Το ίδιο παραγωγική και επαναστατική στάθηκε για το «πλάσμα της φαντασίας» – όπως ο ίδιος ο Warhol αυτοχαρακτηριζόταν – , η ενασχόληση του από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 με τον κινηματογράφο όπου σκηνοθέτησε 60 συνολικά ταινίες και εκατοντάδες screen tests σε ακραία ερωτικό και πειραματικό ύφος. Ήρωες του, μοιραίες, κατεστραμμένες ντίβες και όμορφοι νέοι, ναρκομανείς, ομοφυλόφιλοι. Στις πιο γνωστές ταινίες του συγκαταλέγονται:”The Chelsea Girls” (1966), ”My Hustler” (1965), ”Blue Movie” (1969). Στην ταινία ”Empire” (1964) διάρκειας 8 ωρών και γυρισμένη σε πραγματικό χρόνο, εγκαινίασε την περιβόητη ”αισθητική του βαρετού”.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1987, ο πρωτοπόρος του κινήματος της pop-art, ο ανατρεπτικός Αμερικανός καλλιτέχνης, Andy Warhol, έχοντας πετύχει σημαντική αναγνώριση και έχοντας πλέον καθιερωθεί ως τον απόλυτο εκπρόσωπο της pop-art κουλτούρας στην παγκόσμια εικαστική κοινότητα, έφυγε από την ζωή, αφήνοντας πίσω του το πληθωρικό του έργο· μαζί και τον δικό του, αστραφτερό μύθο. Το μουσείο του ”Τhe Andy Warhol Museum” όπου φιλοξενείται μεγάλη συλλογή έργων του, εγκαινιάστηκε το 1994, στην γενέτειρα του, στο Πίτσμπουργκ. Ο Andy Warhol δεν έκανε Τέχνη. Τέχνη ήταν, τελικά, η ίδια του η ζωή.»
Πηγές: V. Bockris, Warhol, London, 1989
Kολοκοτρώνης Γιάννης, Γενικά χαρακτηριστικά της τέχνης στον 20ό αιώνα,
Εκδ. Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2008
Ethnos.gr, ‘Άντι Γουόρχολ: Ο Πρωτοπόρος’
