Στις 16 Φεβρουαρίου 2016, στις 19:00 η Γκαλερί Artis Causa στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει την έκθεση της Κατερίνας Χαδουλού και του Νίκου Σίσκου με τίτλο: “Παραμύθα με όνομα”.
Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενή συνδιοργάνωση των αθηναϊκών αιθουσών Τέχνης KAPLANON GALLERIES.
Κατερίνα Χαδουλού
Βλέποντας τα έργα της Κατερίνας Χαδουλού ανοίγεται μπροστά μας ένας ολόκληρος κόσμος βγαλμένος από τον πλούτο της λογοτεχνίας, ιδιαίτερα των παραμυθιών με τα οποία μεγαλώσαμε καθώς και των παιδικών μας βιωμάτων. Με έμφαση στη λεπτομέρεια, η καλλιτέχνιδα αποδίδει εικόνες της φαντασίας της όπως αυτές μπορούν να προκύψουν διαβάζοντας ένα παιδικό βιβλίο ή παρακολουθώντας μια παράσταση καραγκιόζη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πότε με χρώμα και πότε σε άσπρο-μαύρο, πότε με μολύβι, πενάκι ή στυλό σε χαρτί και πότε με πινέλο (ακουαρέλλες, λάδια, ακρυλικά), η Κατερίνα Χαδουλού θέλει να μεταφέρει στο σήμερα αξίες που διδαχτήκαμε όσο είμαστε παιδιά. Οι ήρωες της παιδικής μας ηλικίας παίρνουν σάρκα και οστά σε έργα που θα μπορούσαν κάλλιστα να εικονογραφήσουν βιβλία αλλά που στέκονται εξαιρετικά και ως αυτόνομα έργα.
Εικόνες, όπου το απίθανο γίνεται πιθανό, τι λέω; πιστευτό κι αληθινό γίνεται. Γιατί η ποιητική της Χαδουλού, η ποιητική της λεπτομέρειας, λατρεύει ακούραστη, ταπεινή κι ανεξάντλητη, τη θεά ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: εδώ η μια εικόνα στέκει απέναντι στην άλλη, τα πρόσωπα συνομιλούν μεταξύ τους, αλλάζουν μπροστά σχεδόν στα μάτια μας, αλλάζουν θέση και σχήμα και χρώμα, γίνονται …το ένα το άλλο, ο Βάτραχος γίνεται Άντρας, ο Άντρας γίνεται Τέρας, το Τέρας γίνεται Έρωτας. Κάθε λεπτομέρεια γεμάτη νόημα: ο Πινόκιο της Κατερίνας γίνεται Σοφός, γίνεται Μάστορας, γίνεται Εφευρέτης της Σωτηρίας του. Τα πρόσωπα των παραμυθιών γίνονται ταξιδιώτες του χρόνου. Και η Αλίκη της ξέρει πως οι Χώρες των Θαυμάτων όλες μα όλες είναι στα μάτια μας μέσα.
Αποσπάσματα από κείμενα της Ήρας Παπαποστόλου & Μαρίας Αγγελίδου
Νικος Σίσκος
Γράφει ο ίδιος: Αυτό που επιδιώκω στη ζωγραφική μου είναι η επίτευξη της ισορροπίας ανάμεσα στην σουρεαλιστική οπτική και την σύγχρονη ματιά απέναντι στην εικόνα και τις έννοιες της. Επίσης αυτό που μ’ενδιαφέρει είναι ο διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν της τέχνης.
Πολύπλοκες μορφές-εικονικές και μη εικονικές-έντονα διακοσμήτικα στοιχεία συνυπάρχουν στους πινακές μου, συνθέτοντας αναπαραστάσεις φανταστικών και μεταφυσικών μορφών με αινιγματικές προεκτάσεις.
Τα έργα μου ειναι δυναμικά-ευαίσθητα ταυτόχρονα και αναπτύσσουν εναν ιδιότυπο προσωπικό χώρο, μέσα στον οποιο σχολιάζω το καλό και το κακό, την πίστη και τον πειρασμό, το όμορφο και το άσχημο.
Ο συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος αναφέρει για τον καλλιτέχνη:
Ο κόσμος του Νίκου Σίσκου ορίζεται από τις αντιφάσεις του. Μέσα από τα τοπία που επινοεί, που, συχνά θυμίζουν αναγεννησιακές διαφυγές και γκροτέσκους δρυμούς, αναφύονται οι μορφές του: υβρίδια φύλων και ψυχικών καταστάσεων, μαντόνες και τρολ, κερασφόροι ερωτιδείς, παιδίσκες στον κόσμο της Αλίκης των Θαυμάτων, γοργόνες και ανδρόγυνα πλάσματα, σκοτεινά χερουβίμ και αθώοι Κένταυροι. Κατά μία έννοια, ο πληθυσμός στα έργα του Νίκου Σίσκου πηγάζει από μία ημιδιαφανή, αμφίσημη και παραισθησιογόνα ζώνη στο μεταίχμιο ενός λυκόφωτος.
Αυτή η ψευδαισθητική εκδοχή μίας παράλληλης πραγματικότητας δίνει στο έργο του Νίκου Σίσκου τη δύναμη μίας εγγενούς αντίφασης και μίας εξ ορισμού αυτοαναίρεσης. Γιατί η σαρκαστική προσέγγιση θραυσμάτων από τον κόσμο της φαντασίας και του ονείρου, τα προικίζει με ένα σκοτεινό φως και ένα λαμπερό σκοτάδι, σε τέτοιο σημείο ώστε δύσκολα μπορεί κανείς να έχει βεβαιότητες μπροστά σε ένα έργο του Νίκου Σίσκου.
Σαν προεκτάσεις από ταινίες του Tim Burton, με αναιμικές ή εμφανείς συγγένειες με την ποπ κουλτούρα των κόμικς, της εικονογράφησης, του πανκ κινήματος, του pulp fiction, της παραφιλολογίας, του εκλαϊκευμένου παραμυθιού, της λογοτεχνίας του φανταστικού και της ambience music, τα έργα του Νίκου Σίσκου επιδρούν αφυπνιστικά και υπνωτιστικά. Υποβάλλουν και διεγείρουν. Συνθέτουν φαντασίες με κοστούμια του 16ου αιώνα, με ήρωες του Λούις Κάρολ, με αντηχήσεις από την αισθητική των *Pierre* et *Gilles, με κεφάλαια από γερμανικά παραμύθια του Μεσαίωνα και σκιές από Μαντόνες της Αναγέννησης.*
