Η έκθεση που είναι υπό την επιμέλεια της Διδάκτορος της Ιστορία της Τέχνης Σωζήτας Γκουντούνα, περιλαμβάνει μια σειρά έργων μικτής τεχνικής από την τελευταία της συλλογή.
Η Λίνα Πηγαδιώτη συναρμόζει αντικείμενα μιας χρήσεως και άλλα εφήμερα στοιχεία ως υλικά σύνθεσης της νέας της δουλειάς. Η πλαστικότητα της συναρμολόγησης, του κολάζ, της εκτύπωσης, αλλά και της χαρακτικής επικρατεί σε αυτά τα έργα που καταδεικνύουν την ιδιοσυγκρασιακή επεξεργασία της εικαστικού σε κάθε μέσο (ζωγραφική, γλυπτική κ.α.) αλλά και ως μεταφορές που υπαινίσσονται τη διάσταση μεταξύ της προσωπικής και δημόσιας σφαίρας, φύσης και τεχνολογίας, της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και των συνεπειών της, αλλά και των επισφαλών και εφήμερων συνθηκών της σύγχρονης ζωής.
Η Πηγαδιώτη διευρύνει τα εικονογραφικά στοιχεία (αντικείμενα, found objects) και τις γλυπτικές μορφές από την δισδιάστατη επιφάνεια στον τρισδιάστατο χώρο της γκαλερί, με τον ίδιο τρόπο που οι μινιμαλιστές, οι εννοιολογικοί καλλιτέχνες και οι αφαιρετικοί εξπρεσιονιστές έχουν πειραματιστεί με αυτές τις μετατοπίσεις. Τα χωρικά κολάζ θέτουν προκλήσεις στην έννοια του έργου ως αντικειμένου καθώς και στη σχέση του έργου με τον θεατή, ενώ τονίζουν τις κοινωνικές παραμέτρους του έργου τέχνης και την ευαισθησία που καθορίζει την αντίληψη του καλλιτέχνη για την κοινωνική πραγματικότητα.
Η εικαστικός επιχειρεί να δώσει νέα ζωή στην τεχνική του κολάζ, προσθέτοντας σχολαστικά πολύπλευρα στοιχεία, ώστε να ανακαλύψει και να διαμορφώσει το μέσο και την εικαστική γλώσσα που απαιτείται σε αυτή τη νέα ιστορική και συλλογική στιγμή που επιδιώκει ένα διαφορετικό μέλλον. Αυτά τα έντονα, αλλά και αινιγματικά οπτικά αντικείμενα που καταγράφουν μια σειρά από ετήσιες αναμνήσεις, συναθροίζονται στο έργο της Πηγαδιώτη, στην προσπάθεια να εφεύρουν μια νέα προσωπική αφήγηση που θα βοηθήσει τον θεατή αλλά και την εικαστικό να ερμηνεύσει το παρελθόν και να φανταστεί ένα διαφορετικό μέλλον.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όπως και στο παλίμψηστο, στα έργα της Πηγαδιώτη, διαπιστώνουμε μια διπλή λειτουργία, διατηρούν τη διακριτότητα όλων των στοιχείων, ενώ ταυτόχρονα εκθέτουν τις διασταυρώσεις του ενός με τον άλλο, επομένως, η διαδικασία της στρωματοποίησης συνυπάρχει με τη διαδικασία της διαγραφής και με την επανάληψη, την εμφάνιση όλων των στοιχείων σε μια ευπροσάρμοστη και ετερογενή σύνθεση. Και είναι μόνο το πέρασμα του χρόνου που μπορεί να φωτίσει το νόημα και τη σημειολογία των παλαιότερων στρωμάτων, καθώς και το όριο μεταξύ ζωής και τέχνης.
Η Λίνα Πηγαδιώτη προσκαλεί τους επισκέπτες να έχουν την εμπειρία να «διαβάσουν» την τελευταία της αυτή δουλειά μέσα από τις συνθήκες που δημιουργήθηκε υπό τους ήχους των συνθέσεων του Σταύρου Σοφιανόπουλου και τους στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Λίνα Πηγαδιώτη–Τζήμα σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Parsons School of Art & Design στο Παρίσι (BFA, 1991) και παρακολούθησε μαθήματα στο Central Saint Martins του Λονδίνου (1990). To 2013 ολοκληρώνει ένα κύκλο σεμιναρίων στη Σύγχρονη Τέχνη στο Sotheby’s Institute of Art στη Νέα Υόρκη. Και το 2014 συμμετέχει σε ένα Master Class Χαρακτικής στο Columbia University (School of Visual Arts) στη Νέα Υόρκη.
Αφού εργάστηκε για 18 χρόνια στον χώρο των εντύπων, αφοσιώνεται από το 2008 στην εικαστική έκφραση. Χρησιμοποιεί τα ταξίδια ως πηγή έμπνευσης φωτογραφίζοντας, γράφοντας και συλλέγοντας αντικείμενα και εικόνες και δημιουργεί μια σειρά έργων μικτής τεχνικής συνδυάζοντας χαρακτικά, μονοτυπίες, κολάζ, ζωγραφική και φωτογραφία μ’ ένα πολύ προσωπικό τρόπο.
Στο έργο της επιδιώκει να εκφράσει εικαστικά τη σημασία του χρόνου. Φωτογραφίζει εικόνες φθοράς και μέσα από μια ποικιλία τρόπων, υλικών και τεχνικών δημιουργεί έργα που διηγούνται την αίσθηση φθοράς και αποσύνθεσης που αφήνει ο χρόνος πάνω στην ύλη. Το «τυχαίο» και η χρήση γραμμάτων ή κειμένου συμπληρώνουν το γλωσσάριο της επικοινωνίας της.
Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έργα της βρίσκονται στο (ΜΜΣΤ) Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη και σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ.
