Ομιλία του Μανώλη Μπαμπούση στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών

Το Εικαστικό Τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, μας προσκαλεί στην  ομιλία του Μανώλη Μπαμπούση για το έργο του, τη Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2015 στις 18:00 μ.μ. στην αίθουσα «Ντε Κίρικο» του Εργοστασίου της ΑΣΚΤ.

Θα προλογίσει ο Κώστας Ιωαννίδης, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Ο Μανώλης Μπαμπούσης τελείωσε τις αρχιτεκτονικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Σπούδασε επίσης αναστηλώσεις στη Ρώμη. Εργάστηκε σαν αρχιτέκτονας, φωτογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής και συνεργάζεται από το 1994 με τον Γιάννη Κουνέλλη. Θεμελίωσε το εργαστήριο φωτογραφίας της ΑΣΚΤ, στο οποίο και δίδαξε την εικαστική προσέγγιση με τα μέσα της  φωτογραφίας από το 1999 έως το 2013. Είναι Ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ.

Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Μουσεία και χώρους τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μονογραφίες του έχουν εκδοθεί από το ΕΜΣΤ, το CAMeC το Μουσείο Μπενάκη, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα,  τις εκδόσεις Εξάντας  και  Futura. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το έργο του Μανώλη Μπαμπούση, που θα παρουσιάσει ο ίδιος με προβολή φωτογραφιών, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα διερευνά  με συνέπεια και εμμονή την αλλοτρίωση του ατόμου και του περιβάλλοντος. Από το slide show και τις δράσεις που έκανε στα ψυχιατρεία στα μέσα του 1970, τις  εικόνες της μελαγχολικής Αθήνας από  τα μέσα του 1980 έως σήμερα, τις λήψεις στα υπόγεια των τραπεζών και των ΑΤΜ σε όλο τον κόσμο από τα τέλη του 1990,  τις φωτογραφίες  των δημοσίων υπαλλήλων και τις  εικόνες καταγραφής θεσμών, μέχρι τους οικοδομικούς σκελετούς τη δεκαετία του  2000, τα slide shows «Greek aesthetics», την εγκατάσταση του με το «απαγχονισμένο» χρηματοκιβώτιο βάρους δύο τόνων, το τσιμεντένιο τείχος στηριγμένο πάνω σε εύθραυστες καρέκλες, την ενότητα των σχεδίων του με τίτλο ‘’εκτός σχεδίου’’ και τη video προβολή “Υπόσχεση’’, ο Μπαμπούσης μας μιλάει για τη δική μας μοίρα ως ανθρώπινων υπάρξεων στον σύγχρονο κόσμο που γίνεται όλο και πιο αδιαπέραστος στην επιδερμική ματιά εκείνου που αποσυνδέει το οράν από την παρατήρηση και την κατανόηση.