όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου: Μια συλλογή ποιημάτων του Νίκου Φιλντίση

Τη συλλογή ποιημάτων του Νίκου Φιλντίση «όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου», αποτελούν τέσσερεις διακριτές ενότητες: του ιδιωτικού οράματος (καθ’ εαυτόν), των εγκόσμιων δρώμενων (κατά κόσμον), της ερωτικής μετάληψης (κατά πόθον) και της ποιητικής απο-σύνθεσης (κατά τους ποιητές).

Η σειρά με την οποία παρατίθεται οι ενότητες αυτές δομούν την δραματική πλοκή της συλλογής, μια επαγωγική διαδρομή από το μέρος στο όλον.

Καθ’ όλη την εξιστόρηση, στην ποίηση του Νίκου Φιλντίση, υποφώσκει το αίσθημα της αναζήτησης καταφυγίου, ένας ατέρμονος κύκλος ζωής, φθοράς και αναγέννησης, που ο ποιητής το αναζητά στα σύνορα του ρεαλισμού με τον μαγικό ρεαλισμό. Κάποια κείμενα συνδιαλέγονται με στίχους άλλων ποιημάτων -είτε πρωτότυπων είτε άλλων συγγραφέων- που στέκουν ως προμετωπίδες στην αρχή του ποιήματος. Αναπτύσσεται με τον τρόπο αυτό, ένα είδος συζήτησης, μια προσπάθεια επικοινωνίας με την ίδια την τέχνη της ποίησης, που κορυφώνεται και γίνεται ακόμα πιο εμφανής στην τελευταία ενότητα με την οποία κλείνει το βιβλίο.

Στον εσωτερικό αυτό διάλογο, υπάρχει και μια παράλληλη, δεύτερη αφηγηματική φωνή που συντίθεται μέσω ποιημάτων χαϊκού. Τα χαϊκού, τρίστιχα ποιήματα της ιαπωνικής παράδοσης, με έμφαση στα στοιχεία της φύσης και με μια μάλλον παιγνιώδη διάθεση, προσδίδουν δραματικότητα στην αφήγηση. Η ιδιαιτερότητα της συλλογής είναι πως τα χαϊκού βρίσκονται με τέτοιον τρόπο ποντισμένα ανάμεσα σε κάθε «κυρίως ποίημα», ώστε να μπορούν μεν να διαβαστούν αυτόνομα αλλά και υπό το πρίσμα του συγκείμενου.

Ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο της συλλογής είναι τα παιχνιδίσματα με το μέτρο, με τον ίαμβο, με σχήματα τροχαϊκά και ανάπαιστους που προσδίδουν μια «παραδοσιακή» νότα γραφής υποδηλώνοντας έτσι έναν φόρο τιμής στην ίδια την ποιητική τέχνη, δηλαδή στην κατάθεση του λόγου που απαιτεί τεχνική.

Την επιμέλεια της συλλογής υπογράφει ο ποιητής Αλέξιος Μάινας. Τα ποιήματα της συλλογής του νέου ποιητή Νίκου Φιλντίση, Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου, διάβασε ο συνθέτης Μιχάλης Καλογεράκης πριν εκδοθούν. Μελοποίησε και ερμηνεύει τρία από τα ποιήματα της συλλογής (η λύπη είναι, σχήμα αδυνάτου, Σ’ ένα βότσαλο) τα οποία και συνοδεύουν την έκδοση σε cd. Την ενορχήστρωση των τραγουδιών υπογράφει ο Θάνος Καλέας ενώ την διεύθυνση παραγωγής ο Παρασκευάς Καρασούλος.

Σκέψεις, συναισθήματα για την ποιητική συλλογή «όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου»

Η έκδοση της νέας μου ποιητικής συλλογής σαφώς θρέφει το αίσθημα της ικανοποίησης και της χαράς. Αναμενόμενο νομίζω αφού ένας κύκλος τεσσάρων και πλέον χρόνων συγγραφής ολοκληρώνεται για εμένα με τρόπο, θα πω, ιδανικό. Η αγαστή συνεργασία που είχα με τον επιμελητή μου Αλέξιο Μάινα, με τον εκδότη μου Παρασκευά Καρασούλο και φυσικά με όλη την ομάδα της Μικρής Άρκτου μού χάρισε πραγματικά ένα δώρο που τώρα πια το κρατώ στα χέρια μου κι έχει υπόσταση: υφή, οσμή, χρώμα και ήχο. Στη σκέψη μου πρώτα παίζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Ξεφυλλίζοντας πλέον το βιβλίο, νιώθω ταυτόχρονα ότι κι ένα νέο ταξίδι μόλις ξεκίνησε. Υπάρχει μέσα μου δηλαδή αυτή η επιθυμία που σιγοβράζει για να το μοιραστώ, να το συζητήσω, να λάβω τα πρώτα σχόλια και εντυπώσεις από φίλους . συγγραφείς και αναγνώστες. Νομίζω, σε τελική ανάλυση, είναι και η πραγματική ανταμοιβή, η δικαίωση όλων όσοι γράφουν.

Τα απλά και καθημερινά πράγματα δηλαδή, η επικοινωνία και η συντροφικότητα που αναπτύσσουμε μέσω της τέχνης. Ξέρετε, λόγω των συνθηκών της πανδημίας που ζούμε, μου έχει λείψει βαθύτατα η ανθρώπινη επαφή, το «δια ζώσης» και ειλικρινά τούτο εδώ το βιβλίο, ήρθε ουρανοκατέβατο, να ενισχύσει όλα εκείνα τα υποστυλώματα που είχαν αρχίσει να κλυδωνίζονται. Τώρα, όσον αφορά το περιεχόμενο των σελίδων, θα έλεγα συνοπτικά πως χτίζεται μια ατμόσφαιρα μάλλον μυσταγωγίας, με την αφήγηση να εστιάζει σε τέσσερις θεματικούς πυλώνες: του ιδιωτικού οράματος, της κοσμικότητας, του έρωτα και τέλος της ίδιας της ποίησης. Σε αυτή τη δουλειά μου όμως ίσως να κεντρίσει ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον και η παράλληλη αφηγηματική φωνή που αντηχεί μέσα από εμβόλιμα χαϊκού. Τα χαϊκού αυτά, εκτός από το ότι πρακτικά χαρίζουν αναγνωστικές ανάσες μεταξύ των κυρίως ποιημάτων και συνθέτουν ένα βιβλίο που «αναπνέει», παράλληλα προσδίδουν δραματικότητα, θεατρικότητα, μια παιγνιώδη ειρωνεία. Ακόμα, θεωρώ πως η πρόσφατη ποιητική μου συλλογή αποπνέει έναν σαφή πια ρυθμικό χαρακτήρα, εμφανή ή πιο κρυπτικό, νομίζω όμως θα καταλάβει αμέσως ο αναγνώστης σε τι πράγμα αναφέρομαι. Πόσο μάλιστα όταν ο ρυθμός ενισχύεται εμφατικά και από τη μελοποίηση τριών ποιημάτων από τον ταλαντούχο μουσικό Μιχάλη Καλογεράκη. Αυτό κι αν ήταν πρωτόγνωρο για ’μενα, άλλο κεφάλαιο ετούτο!

Το να ακούω στίχους μου μουσικά ντυμένους και τραγουδισμένους από τον Μιχάλη είναι τιμή μεγάλη και επισφραγίζει στον νου μου την αρχέγονη αντίληψη πως η μουσική είναι το κατάσαρκο ρούχο της ποίησης. Και βεβαίως να πω, όπως κι εσείς έτσι κι εγώ, μπαίνω στη θέση του ακροατή κι ύστερα, υπό αυτό το πρίσμα, σε μια διαδικασία δεύτερης ανάγνωσης, όσο οξύμωρο ή περίεργο κι αν ακούγεται. Κλείνω και μοιράζομαι μια τελευταία ίσως σκέψη που κάνω για το νέο μου βιβλίο. Κι αυτή είναι πως τώρα πια που έφυγε από τα χέρια μου κι άρχισε να κυκλοφορεί μόνο του, παύει και επισήμως να είναι υπό την κηδεμονία μου. Δηλαδή ξεκίνησε αδεσποτάκι, βρήκε τον οίκο, το σπίτι του κι ύστερα πήρε πάλι τους δρόμους, αδέσποτο ξανά αφού έτσι έχει μάθει να ζει η ποίηση. Ελπίζω λοιπόν να βρει ένα μέρος στην καρδιά του αναγνώστη, να βγάζει τις νύχτες τουλάχιστον, βρε παιδί μου. Να βρίσκει εκεί τροφή και νερό.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Νίκος Φιλντίσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Μεγάλωσε στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Ανοσολογία στο King’s College του Λονδίνου. Ακαδημαϊκά, ασχολήθηκε με την έρευνα κατά του καρκίνου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, στον ιδιωτικό τομέα. Η ποιητική συλλογή «όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μικρή Άρκτος».

Διαβάστε επίσης:

Η λύπη είναι: Η ποίηση του Νίκου Φιλντίση μελοποιείται από τον Μιχάλη Καλογεράκη