«Οι οχτώ χτύποι του ρολογιού» με πρωταγωνιστή τον Αρσέν Λουπέν είναι ένα ακόμα αριστούργημα του Μωρίς Λεμπλάν

Ο μύθος του Αρσέν Λουπέν, χάρη σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, όχι άδικα. Είναι η μορφή αυτή του ηθικού λωποδύτη, που αναδεικνύεται μέσα από το πρόσωπο που εμπνεύστηκε ο Μωρίς Λεμπλάν με τέτοια αριστοτεχνία που παραμένει αξεπέραστος μέχρι και σήμερα. Διαχρονικός, περιπετειώδης μα και ιδιαίτερα σαγηνευτικός, ο Αρσέν Λουπέν έχει καταστεί πια ένας λαϊκός μύθος, μια προσωπικότητα μυθιστορηματική μεν που, όμως, εκπροσωπεί το εκτός νόμου δίκαιο και απονέμεται εκεί που η αστυνομία ή άλλοι φορείς αδυνατούν να το επιβάλουν. Ο Μωρίς Λεμπλάν γράφει όλα τα επεισόδια του ήρωά του, επιθυμώντας αφενός να γράψει κάτι ξεχωριστό και αφετέρου μια ιστορία με κοινωνικό πρόσημο σε μια εποχή ιδιαίτερα επισφαλή για τα κοινωνικά δεδομένα.

Ένας γοητευτικός και συναρπαστικός ήρωας που ενεργεί προς όφελος της κοινωνίας

«Οι οχτώ χτύποι του ρολογιού» είναι ακόμα μια ευφάνταστη ιστορία που έχτισε τόσο ευφυώς ο Μωρίς Λεμπλάν. Δεν είναι από τις πιο φημισμένες ιστορίες όπως ο «Αριστοκράτης λωποδύτης» ή «Τα τρία εγκλήματα του Αρσέν Λουπέν», είναι όμως μία από τις πιο εκκεντρικές και αγωνιώδεις ιστορίες του γνωστού μας ήρωα, είναι και μία λογοτεχνική όμως δημιουργία υψηλού επιπέδου του Λεμπλάν. Στο βιβλίο αυτό, ο λεγόμενος Ρομπέν των Δασών, όπως συνήθως τον αποκαλούσαν για τον ρόλο που διαδραμάτιζε, εμφανίζεται με τη μορφή του πρίγκιπα Ρενίν αφού αρέσκεται να αλλάζει προσωπεία και ονόματα για να μην τον ανακαλύπτουν οι κυνηγοί του. Όπως πάντα, έτσι και εδώ εξειδικεύεται στην περίφημη τέχνη του κλέβειν όπως αρέσκεται να κάνει, ξεδιπλώνοντας ένα μοναδικό ταλέντο, το οποίο ανέπτυξε χάρη στην αριστοτεχνική και ευρηματική του ικανότητα.

Ο Αρσέν Λουπέν είναι πάντα επίκαιρος, πάντα ζωντανός και πάντα δραστήριος, όπως και άλλοι ήρωες που δεν λησμονιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Είναι μία πολύ ευχάριστη τάση να βλέπουμε σειρές και βιβλία εμπνευσμένες από τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι, τον επιθεωρητή Μαιγκρέ του Σιμενόν και τον Σέρλοκ Χολμς του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ να καταλαμβάνουν θέση στις οθόνες μας και να μας θυμίζουν πως τα καλά βιβλία δεν λήγουν και δεν ξεθωριάζουν. Παρουσιάζονται σε αυτή την υπέροχη έκδοση οχτώ ιστορίες που ανεβάζουν το θερμόμετρο της περιπέτειας στο ζενίθ και αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη σε ένα παιχνίδι εξιχνίασης του μυστηρίου.

Είναι σαφές πως οι ιστορίες έχουν μέσα τους ενταγμένο το αστυνομικό δαιμόνιο και είναι κατά κόρον συνυφασμένες με την εξιχνίαση μιας υπόθεσης, ωστόσο ο Αρσέν Λουπέν διαφέρει ως προς το γεγονός πως υπερασπίζεται τον αδύναμο και πηγαίνει ενάντια στον ανήθικο λειτουργό ή πλούσιο αριστοκράτη που με όπλο τα χρήματά του ή την θέση του εκμεταλλεύεται την εξουσία του και την κυριαρχία του στο κοινωνικό γίγνεσθαι για να επικαλύψει τα εγκλήματά του ή τις ατασθαλίες του. Ο Αρσέν Λουπέν είναι υποχθόνιος, είναι ευφυής, είναι γρήγορος, είναι παρών και εκεί όπου είναι απών και βάζει στον στόχο του αυτόν που επιβουλεύεται τον ανυπεράσπιστο πολίτη, που δεν έχει τα μέσα για να προστατεύσει την υπόληψή του.

Υπάρχει μια γενική διχογνωμία και αμφισημία ως προς το αν ο Αρσέν Λουπέν είναι ένας κοινός απατεώνας, ένας εγκληματίας ή ένας αγύρτης που επιδεικνύει τις ικανότητές του στην λωποδυσία ή αν είναι ένας Ηρακλής μαινόμενος της κοινωνίας που έχει ως αποστολή του ιερή την διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και την προσήλωση στο καθήκον των απλών ανθρώπων. Είναι άραγε ένας φύλακας άγγελος που παίρνει πάνω του τις αδικίες και φροντίζει να τις λύσει εις το όνομα μιας ηθικής και ενεργεί με απόλυτη βάση την ηθική; Αυτό που παρατηρούμε στις ιστορίες και στις αφηγήσεις είναι πως δεν κρατά τίποτα για τον εαυτό του παρά την εκπληκτική του φήμη και δρα αθόρυβα χωρίς κανείς να γνωρίζει τι κάνει και πού βρίσκεται.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ως χαρακτήρας και ως φιλοσοφία έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον Μπάτμαν ή τον Σπάιντερμαν, ήρωες που έχουν τεράστια αναγνωρισημότητα. Είναι άραγε ο Αρσέν Λουπέν ο πατέρας και εμπνευστής της ιδέας ενός υπερήρωα όπως ο Μπάτμαν, ο οποίος να σημειώσουμε πως γεννήθηκε ως κόμικ το 1939; Είναι πιθανό. Όπως θα μπορούσε βέβαια και ο Λεμπλάν να έχει εμπνευστεί τον ήρωά του είτε από πρόσωπα όπως ο Δον Κιχώτης ή ακόμα και ο βασιλιάς Αρθούρος, καθώς οι μεσαιωνικοί ήρωες πάντα σαγήνευαν τους Ευρωπαίους λογοτέχνες.

Σύμπτωση ή απλή ταύτιση απόψεων, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα πρόσωπο πολυσχιδές και πολυδιάστατο, έναν ήρωα που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του χαρακτηριστικά όπως η ιδιοφυΐα, η μεγαλοφυΐα και η ιδιάζουσα ιδιοσυγκρασία, και στην εμφάνιση την αριστοκρατία, την κομψότητα και την γοητεία. Δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε και να επισημάνουμε πως ο Αρσέν Λουπέν είναι πάντα επίκαιρος, πάντα ζωντανός και πάντα δραστήριος, όπως και άλλοι ήρωες που δεν λησμονιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

“Βρισκόμαστε απέναντι σε ένα απόλυτο μυστήριο, για να το πω έτσι, πυκνό, που δεν παρουσιάζει κανένα κενό όπου θα μπορούσε να διεισδύσει το πιο οξύ βλέμμα και για το οποίο δεν θα χρησίμευε να κάνω αποκαλύψεις στα συνηθισμένα μέσα…”

Διαβάστε επίσης:

Μωρίς Λεμπλάν – Οι οχτώ χτύποι του ρολογιού: Ένα βιβλίο με περιπέτειες του Αρσέν Λουπέν