Πρόκειται για ένα έργο, που έχει σημαδέψει τη Γαλλική λογοτεχνία με πλοκή, δράση, εσωτερική σύγκρουση και μηνύματα που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο. Συγκεκριμένα, το έργο διαπραγματεύεται τις αλληλοσυγκρουόμενες και αδιέξοδες σχέσεις του ανθρώπου, τα παιχνίδια εξουσίας και τα υπαρξιακά αδιέξοδα.

Στην παράσταση στο θέατρο Άλμα, οι δούλες παίζονται από άντρες (Τάκης Λουκάτος και Πάνος Κατέρης), χωρίς να υποδύονται τις γυναίκες, εστιαζόμενοι στον εσωτερικό παλμό και στην ασυνείδητη δράση. Ο κυρίαρχος ρόλος της κυρίας (Εύη Καραγιάννη) δραματοποιείται μέσα από μια πιο ολοκληρωμένη ματιά συμβολισμού. Παρουσιάζεται ως το σύμβολο της σύγχρονης εξουσίας. Μπορεί να κινείται και να δρα σε όλα τα επίπεδα. Να είναι ηγετική, αφοπλιστική, επικίνδυνη και συγχρόνως με υπαινικτική και χειμαρρώδη σεξουαλικότητα.

Αξιοσημείωτα στοιχεία της παράστασης είναι η χρήση του χορού και της μουσικής (παίζουν βιολί η Μαρία Λάρο και ο Τζέκη Σουλκούκι και τραγουδούν οι υψίφωνες, Χρύσα Μαστρογιάννη και Αναστασία Μονογενή), η εικαστική άποψη και η καινούργια ματιά στην προσέγγιση των ρόλων.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αείμνηστης Βέρας Ζαβιτσιάνου.

Παίζουν οι: Κυρία: Εύη Καραγιάννη, Κλαίρη: Τάκης Λουκάτος, Σολάνς: Πάνος Κατέρης, Υψίφωνες: Χρύσα Μαστρογιάννη, Αναστασία Μονογενή, Βιολί: Μαρία Λάρο, Τζέκη Σουλκούκι.