Οι Αχώριστες: Το βιβλίο της Σιμόν ντε Μποβουάρ από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Όταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν εννέα χρονών και πήγαινε στο καθολικό σχολείο «Αντελίν Ντεζίρ», γνώρισε την Ελιζαμπέτ Λακουάν, την επονομαζόμενη Ζαζά, ένα κορίτσι που τράβηξε αμέσως την προσοχή της.

Ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί μια φιλία που, από την πλευρά τής μετέπειτα μεγάλης Γαλλίδας συγγραφέως, θα έχει και τη χροιά της πρώιμης, μη συνειδητοποιημένης, ερωτικής επιθυμίας.

Στο πρόσωπο της Ζαζά η Ντε Μποβουάρ θα ανακαλύψει όλα τα στοιχεία που θα ποθήσει να έχει η ίδια αργότερα στη ζωή της: τόλμη, ανεξαρτησία, περιέργεια, δημιουργική ανησυχία. Έτσι, αυτή η επιρροή θα αποδειχθεί καθοριστική για την κατοπινή της προσωπικότητα.

Ωστόσο, οι Αχώριστες κρύβουν μια τραγωδία: η Ζαζά πεθαίνει αναπάντεχα. Μια καταστροφή που θα στοιχειώσει διά παντός την Ντε Μποβουάρ.

H Ντε Μποβουάρ είναι βέβαιη ότι η Ζαζά δεν πέθανε από ιογενή εγκεφαλίτιδα, όπως το ήθελαν οι γιατροί. Δολοφονήθηκε· ο θάνατός της ήταν ένα «πνευματοκρατικό έγκλημα».

Πιο σύγχρονο από ποτέ, το κλασικό αυτό μυθιστόρημα έχει μια ιδιαίτερη δύναμη και γοητεία. Όπως έλεγε και η ίδια η Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Κι αν, απόψε, τα μάτια μου είναι δακρυσμένα είναι άραγε γιατί εσείς έχετε πεθάνει ή γιατί εγώ ζω; […] ξέρω ότι δεν είστε πια πουθενά και, ακριβώς, μέσα από ένα λογοτεχνικό τέχνασμα σας μιλώ εδώ».

Σιμόν ντε Μποβουάρ

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ (Simone Lucie Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir, 1908-1986) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, φεμινίστρια και πολιτική ακτιβίστρια. Συνδέθηκε με τους κύκλους των υπαρξιστών φιλοσόφων, αναπτύσσοντας έναν φεμινιστικό υπαρξισμό και συμβάλλοντας σε κοινωνικοπολιτικές θεωρίες της εποχής της. Έγραψε μυθιστορήματα και δοκίμια, αλλά περισσότερο διάσημη είναι για το έργο της Το δεύτερο φύλο (1949), ένα κομβικό, αν όχι και «ιδρυτικό» κείμενο για την εξέλιξη του φεμινισμού. Σημαντικά είναι και τα απομνημονεύματά της, όπου σκιαγραφείται μια ολόκληρη εποχή καθώς και η Γαλλία της μεταπολεμικής περιόδου. Τιμημένη με το Βραβείο Γκονκούρ το 1954, το Βραβείο Ιερουσαλήμ το 1975, και το Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία το 1978, η Ντε Μποβουάρ συνδέθηκε με την ηγετική φυσιογνωμία του γαλλικού υπαρξισμού, τον συγγραφέα, φιλόσοφο και πολιτικό ακτιβιστή Ζαν-Πολ Σαρτρ – μια σχέση ζωής, αλλά και ανοιχτή» και από τις δύο πλευρές. Το μυθιστόρημά της ΟΙ ΑΧΩΡΙΣΤΕΣ, ένα από τα πρώτα της, και πλέον αυτοβιογραφικά, έργα, γράφτηκε το 1954 αλλά παρέμεινε αδημοσίευτο. Πρωτοκυκλοφόρησε μόλις το 2020.