Το 12ο Εργαστήριο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Διευρυμένων Εκφραστικών Μέσων, LAB12, σε συνεργασία με τον Ε.Φ.Κ.Α. έχει δημιουργήσει πιλοτικό χώρο πειραματικών προγραμμάτων, όπως εκθέσεων και εκπαιδευτικών δράσεων, στο πρώην κτίριο του ΤΣΜΕΔΕ στο Σύνταγμα στην οδό Κολοκοτρώνη 4. Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης Μπιενάλε της Αθήνας για πλήθος δράσεων. Στόχος του ULTRA PLAIN είναι η σύνδεση των νέων καλλιτεχνών με την καθημερινή ζωή της πόλης στο πλέον πολυσύχναστο μέρος του κέντρου της. Η ονομασία του χώρου ULTRA PLAIN κάνει ένα άμεσο σχόλιο και τοποθετείται ενεργά προς τη Μη Διαφορετικότητα και τη Μη Απόσταση της τέχνης από την καθημερινότητα, στοχεύοντας να συμβάλλει στην εξάλειψη των προκαταλήψεων που αφορούν τη σύγχρονη τέχνη προβάλλοντάς την ως απροσπέλαστη.
Oddly Satisfying Disasters – Εύη Ρουμάνη
Η έκθεση Oddly Satisfying Disasters περιστρέφεται γύρω από εικόνες απτικής απόλαυσης και συμμετρίας όπου η ηδονή του βιώματος δεν ολοκληρώνεται αλλά μετατίθεται στην αναπαράστασή της. Οι εικόνες παρουσιάζουν μια διπλή οπτική πάνω σε μικρές, καθημερινές, ψυχαναγκαστικές απολαύσεις.
Η δουλειά της Εύης Ρουμάνη εστιάζει στην εικόνα και πώς αυτή μεταπλάθεται μέσω της καλλιτεχνικής πρακτικής. Με βασικά της μέσα το σχέδιο και το βίντεο, στόχος της είναι να τοποθετηθεί η εικόνα έξω από το αρχικό της πλαίσιο έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα μεταφορικό πλαίσιο αντίληψης.
Στα έργα της συναντάμε αναπαραστάσεις εικόνων που προέρχονται από ένα ευρέου φάσματος αρχείο. Τα αρχικά ντοκουμέντα που χρησιμοποιούνται για τα σχέδια προέρχονται από καρέ “Oddly satisfying” βίντεο που συναντάμε στο διαδίκτυο. Η αρχική εικόνα που απεικονίζει το ακριβές σημείο της κορύφωσης μιας «απολαυστικής» πράξης ακριβώς πριν ολοκληρωθεί, αλλάζει και αναδημιουργείται μέσα από τη διαδικασία του σχεδίου. Στα βίντεο, χρησιμοποιώντας υλικό από το διαδίκτυο μαζί με προσωπικές λήψεις, το μοντάζ λειτουργεί ως κριτικό εργαλείο για την παραγωγή μιας νέας αφήγησης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι θεατές προσκαλούνται να δημιουργήσουν τις προσωπικές τους αφηγήσεις μέσα από την συνάντησή τους με τις εικόνες, όπου η απόλαυση και η καταστροφή εναλλάσσονται ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η αναπαράσταση του πραγματικού κόσμου γεμάτη απαστράπτουσες τελειότητες και προσωπικές στιγμές που λούζονται σε ένα εκτυφλωτικό φως μετατρέπεται σε ένα ελλειπτικό σύμπαν.
